Trudna sytuacja u 27-latki

Witam, Ostatnio miałam trudną sytuację, ciezko mi to opisać i nazwać. Od dłuższego czasu mam pogorszenie nastroju, problemy ze snem i jestem zestresowana. Jestem dorosła osoba, pracuje ale mieszkam jeszcze z rodzicami i bratem. Mieszkam jeszcze w domu rodzinnym bo nie mam innej możliwości póki co bo jestem samotna i nie zarabiam zbyt wiele, ale oszczędzam pieniadze na przyszlosc. Myślę że moje problemy są częściowo spowodowane tym, że czuje się bardzo samotna i nie mam wsparcia w domu. Ostatnia była sytuacja ze prosiła o pomoc w sprawie auta ojca, próbował mi udowodnić że jestem głupia , mówił w prześmiewczy sposob, z bratem mnie wyśmiali. Coś we mnie pękło. Poczułam się odrzucona i bardzo samotna i poczułam duży ból. Zaczęłam płakać i nie mogłam przestać. Brat mi jeszcze dogadywał jaka jestem jego zdaniem beznadziejna,i że mam się zabić kazał mi wyjść. Byli dla mnie okrutni, nagrywał mój płacz telefonem mimo że prosiłam żeby mi dał spokój. Nie mogłam przestać płakać ,nie mogłam się uspokoić. Brat mną potrząsnął parę razy, bolało. Zamiast mi pomóc dolewali oliwy do ognia . Czułam że nie mam siły żyć, że tego wszystkiego jest dla mnie za dużo, płakałam i mówiłam że są dla mnie źli i że sobie nie radzę ,że cały czas mnie odrzucają i wysmiewaja. Czułam że straciłam wszystkie sily. Przeraża mnie fakt że tak straciłam panowanie nad sobą i że zostałam odrzucona. Chciałam się zapytać jak nazywa się ten stan, w którym nie mogłam się uspokoić i przestać płakać, nie chce żeby to się stało się więcej , ale od tego momentu cały czas chce mi się płakać, nie chce mi się żyć. Czuje że jestem dla nich problemem i że wstydzą się za mnie że jeszcze nie ułożyłam sobie życia. Mnie też jest z tym zle, próbuje być bardziej otwarta żeby kogoś poznać. Jak znaleźć chęć do życia i jak znaleźć siłe . Proszę mi powiedzieć jak się nazywa to że nie mogłam się uspokoić i przestać płakać.

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Zaburzenia snu Uczucie samotności Psychologia

Trudne relacje 27-latki z rodzicami

Jestem dorosłą 27 letnią kobieta, która nie potrafi się przeciwstawić się swoim rodzicom. Choć mówię ,że ich zdanie mnie nie interesuje, to nie robię tego co chcę, z obawy że ich strace razem z resztą rodziny. Przez całe życie , cały czas robię to co oni ode mnie oczekują , a jeśli już nie potrafię wytrzymać to w kłamstwie przed nimi spełniam swoje marzenia , czy to o byciu z konkretnym mężczyzną , czy o imprezie (tak to są marzenia 27letniej kobiety). Czuję się zagubiona nie umiejąc decydować

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę znależć w swojej okolicy psychoterapeutę i udać się na konsultacje, które mogą zakończyć się wspólną decyzją o podjęciu leczenia /tj. psychoterapii/.
Pomoc może Pani uzyskać w ramach NFZ (np.: Poradnia przy Centrum Psychiatrii; CZP Feniks) lub prywatnie.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Warto skorzystać z pomocy psychologa i przyjrzeć się rzeczywistym, głębszym przyczynom trudności w stawianiu granic i lęku przed utrata akceptacji rodziców. Wspólna praca pozwoli wzrost samoświadomości, asertywności, umiejętności podążania za własnymi potrzebami i stawiania granic. A to z kolei pomoże realizować się w życiu i osiągać satysfakcje z niego.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, nie sposób udzielić pani prostej odpowiedzi na zadane pytanie. Rzeczywiście to ciekawe, że 27 latka obawia się co powiedzą jej rodzice. Zachęcam do przyjrzenia się przyczynom i obawom z tym związanym podczas psychoterapii. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak się usamodzielnić od rodziców będąc na rencie? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problemy w relacjach z rodzicami a agresja – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak rozmawiać z rodzicami na trudne tematy? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problem samotności u 28-latki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problemy w relacjach z rodzicami u 20-latki – odpowiada Mgr Joanna Szlasa
Problemy w relacjach z rodzicem a płaczliwość – odpowiada Mgr Katarzyna Kucewicz
Jak poprawić moje relacje z rodzicami? – odpowiada Mgr Dominika Wieland-Lenczowska
Nadmierna troska rodziców i zaburzenia nastroju – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
Jak uchronić się przed toksyczną relacją? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Problem z rodzicami nie pozwalającymi na miłość córki – odpowiada Mgr Agnieszka Glica

artykuły

Pacjent jest dla mnie ważny

Z prof. Elżbietą Czkwianianc kierownikiem Kliniki

Opór w psychoterapii - charakterystyka, przykłady, przyczyny obiekcji, praca w pacjentem

Opór w psychoterapii może mieć różne oblicza. Świa

Egoizm a egocentryzm - podobieństwa i różnice

Egoizm a egocentryzm - jakie są między nimi podobi

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Trudna sytuacja materialna

Jestem osobą bezrobotną od roku,niedawno dowiedziałam się ze jestem w ciąży ciesze się bo tak długo czekaliśmy na dziecko,ale obawiam sie czy będzie mnie stać go wychować z jednej pensji ponieważ nie jestem zarejstrowana w urzędzie pracy i jestem bez zasiłku i nie .wiem gdzie moge zgłosic się o pomoc,na rodzine nie moge liczyć,żyjemy z jednej pensji która starcza na skromne życie.Mam 32 lata i będzie to nasze pierwsze dziecko.

KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu

Ginekologia Ciąża

Lek. Aneta Zwierzchowska

83 poziom zaufania

Witam! Pani sytuacja jest rzeczywiście trudna, ale jeśli jest Pani zdrowa- radzę jak najszybciej poszukać pracy, choćby niskopłatnej. Jeśli uzyska Pani zatrudnienie, to po porodzie będzie Pani miała prawo skorzystać z urlopu macierzyńskiego, w 100% płatnego, trwającego 20 tygodni! Następnie, jeśli przepracuje Pani w sumie 6 miesięcy (może być z przerwami), będzie Pani mogła uzyskać także urlop wychowawczy (do 3 lat), wraz z zasiłkiem (jeśli spełnią Państwo kryteria zarobkowe). Tak więc możliwości są, trzeba tylko postarać się o choćby najprostszą pracę. Życzę powodzenia i pozdrawiam serdecznie!