Trudne relacje córki z ojcem

Witam Panią Serdecznie,

Z tego, co Pani napisała, to dla Pani Taty jest jakaś trudność pogodzenia się, że jest już Pani dorosła, być może ma Pani odmienne od Taty zdanie na wiele tematów i stąd wzajemne odsunięcie się, nie ma "wspólnego mianownika" w rozmowach.

Jak zacząć?
Podziękować Rodzicom za to co dali.
Jest Pani dorosła, pracuje, ma Pani prawo podejmować i doświadczać różnych wyzwań- bo tylko w ten sposób może Pani dotrzeć, co jest dla Pani ważne.
Ma Pani prawo nawet do popełniania błędów, nawet gdyby nie podobało się to Rodzicom.


Dużo Odwagi,
Irena Mielnik-Madej

Warto pamiętać, że to, co Was łączy, to wzajemna troska o siebie nawet jeśli wyrażacie ją inaczej i macie inne wartości. W takiej sytuacji pomocna bywa szczera rozmowa, powiedzenie o swoich uczuciach, emocjach czy oczekiwaniach w spokojny sposób i bez pretensji. Ważne jest by obydwie strony się wypowiedziały i wysłuchały. Pomocny bywa niezależny mediator (osoba niezwiązana, bezstronna), która pomoże w przeprowadzeniu takiej rozmowy i zapobiegnie konfliktowi czy wybuchom emocji.
Może warto także pomyśleć o konsultacji z psychologiem rodzinnym?

Witam serdecznie,
Mówisz o chęci pokazania tacie, że dasz sobie radę. Wspominasz również o tym, że kiedyś Wasze relacje były o wiele lepsze niż obecnie, a wszystko zaczęło się psuć wtedy, gdy zaczęłaś dorastać. Być może tata uświadomił sobie, że jego mała córka wchodzi w dorosłe życie, a Ty również chciałaś być niezależna i utworzyłaś dystans między Wami. Nie twierdzę, że tak jest, mogę jedynie przypuszczać. Warto zastanowić się, czy wyprowadzka to jedynie sposób na udowodnienie czegoś swojemu tacie, czy też rzeczywista chęć usamodzielnienia się. To bardzo poważna decyzja i powinna być dokładnie przemyślana. Dlatego też zachęcam do skorzystania z konsultacji psychologicznych.

Zapraszam na rozmowę indywidualną, która jest możliwa również przez SKYPE. Pozdrawiam, Magdalena Rachubińska (psycholog, psychoterapeuta)