Pierwsze wrażenie
Sądzę, że Pani psycholog z Pani szkoły nikomu nic nie powie. Proponuję udać się do Niej, po rozmowie doradzi co dalej może Pani zrobić.
Witam serdecznie,
myślę, że najrozsądniej byłoby udać się do pedagoga. Ewentualnie może Pani się zgłosić do lekarza rodzinnego lub psychiatry, którzy polecą Pani najbliższą placówkę zajmującą się tego typu problemami.
Pozdrawiam.
Dzień dobry,
Ani rodzice, ani pedagog szkolny nie są osobami, które zajmują się leczeniem Pani trudności. Jak czytam, jest już Pani osobą pełnoletnią i sama może Pani decydować o podjęciu leczenia. Proszę zatem udać się do okolicznej Poradni Zdrowia Psychicznego (NFZ), gdzie będzie mieć Pani wizytę u lekarza psychiatry, który po zbadaniu - zaproponuje Pani odpowiednią metodę leczenia (np.: farmakoterapia i/lub psychoterapia).
To co robisz wynika z twojej nadwrażliwości wewnętrznej na samostanowienie się- bycie dorosłą kobietą, czyli trudny okres dojrzewania do nowych ról.Nie bój się idź do pedagoga, któremu widzę, że ufasz.Powodzenia!!!
Problemami tego typu zajmują się specjalistyczne placówki, w których pracują lekarze i terapeuci zajmujący się właśnie takimi, jak opisujesz problemami. Jako osoba dorosła może pani wybrać taką placówkę, na początek warto się udać do najbliższej Poradni Zdrowia Psychicznego.
Elżbieta Grabarczyk
http://ppp-salamandra.blogspot.com/
Witam
Wymagasz pomocy i dobrze, że zdajesz sobie z tego sprawę i jej szukasz. Jeśli nasz zaufanie do pedagoga szkolnego to jak najbardziej z nią porozmawiaj. Na pewno pokieruje Cię w miejsce gdzie pomogą Ci specjaliści. Rodzice reagują w taki sposób bo się martwią i pewnie nie wiedzą co zrobić. Nie skreślaj ich całkowicie tylko próbuj rozmawiać. Powiedz wprost, że potrzeba Ci ich wsparcia.
Pozdrawiam
AM
w razie pytań jestem do dyspozycji
www.pracowniaterapeutyczna.eu
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Gdzie szukać pomocy dla pijącej matki? – odpowiada Dariusz Pysz-Waberski
- Leczenie depresji, nerwicy wegetatywnej, anoreksji i bulimii – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
- Myśli samobójcze i uzależnienie od samookaleczania sią – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Uzależnienie się od samookaleczania – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
- Problemy z kompulsywnym objadaniem się u 35-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Czy strach przed życiem i zamknięcie się to depresja? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
- Samodzielne poradzenie sobie z uzależnieniem od amfetaminy – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
- Jak radzić sobie z bulimią? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Jak zwalczyć bulimię i uzależnienie od alkoholu? – odpowiada Dr n. med. Karol Kaziród-Wolski
- Uzależnienie od cięcia się po rozstaniu – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki