W trakcie analizy próbki krwi można stwierdzić zarówno obecność w niej zarówno obecność przeciwciał IgM, jak i obecność przeciwciał IgG. Te pierwsze sugerują, że pacjent zmaga się z infekcją, a jego organizm próbuje radzić sobie z nią we własnym zakresie. Przeciwciała IgG sugerują z kolei, że choroba została przebyta w przeszłości, a organizm wypracował sposób, który może okazać się skuteczny w walce z nawrotami choroby. Lekarze zgadzają się jednak, że najpoważniejsze konsekwencje ma zakażenie, do którego dochodzi w pierwszym trymestrze ciąży. Płód jest wówczas jeszcze słaby, a i organizm nie może koncentrować wszystkich swoich sił na walce z chorobą, cytomegalia w tym okresie zazwyczaj prowadzi zatem do poronienia. Nawet jeśli płód uda się utrzymać wysokie jest ryzyko pojawienia się u niego wad wrodzonych, zwłaszcza tych powiązanych z ośrodkowym układem nerwowym. Warto więc w obecnej sytuacji zastosować leczenie, oczywiście gdy występują jakiekolwiek objawy. Często choroba nie wymaga w ogóle leczenia. Na razie ciąża nie jest wskazana, przynajmniej do wyjaśnienia obecnej sytuacji.
