Aktywność fizyczna u osoby z nerwicą

Witam! Mam 32 lata. Od kilku lat cierpię na nerwicę. Raz jest lepiej raz gorzej. Dwa lata przyjmowałam lex Lexapro, ale już od 2 lat nie zażywam żadnych leków. Ważę 50 kg przy 1,68. Wyniki krwi mam dobre. Ciśnienie i tętno też. Tętno zawsze nieco podwyższone. Chciałabym zacząć ćwiczyć. Mam strasznie słabą kondycję. Ponadto pracuję w biurze i jeżdżę autem, więc ciężko ze spacerami itp. Wystarczy, że pokonam kilkanaście kroków i serce mi wali jak szalone. Wtedy zaczyna się bać, że zemdleję (nerwica się włącza) i się wycofuję ze sportów. Ostatnio na basenie myślałam, że stracę przytomność. Nagle poczułam się nagle strasznie słabo i musiałam wyjść z basenu. Stan ten ustatkował się po kilkunastu minutach. Proszę o poradę, czy powinnam zrobić jakieś badanie serca i jak mam zacząć ćwiczyć, żeby w wieku 32 nie mieć kondycji gorszej niż 80-latek. Strasznie mnie to martwi, gdyż zanim zaczęły się moje problemy nerwicowe, byłam bardzo silną, żywą i energiczną osobą. Dziękuję i pozdrawiam! Monika

KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu
Lek. Marta Hat
69 poziom zaufania

Witam! Myślę, że w takiej sytuacji powinna Pani postawić na leczenie przyczynowe zaburzenia podstawowego, czyli nerwicy. W leczeniu pierwszego rzutu stosuje się psychoterapię. Dodatkowo doraźnie można pomyśleć o lekach, które zmniejszałyby dolegliwości w trakcie wysiłku. Proponuję Pani, aby udać się do psychoterapeuty. W zaburzeniach nerwicowych często jest tak, że procesy nieświadome wpływają na zachowanie i występowanie objawów somatycznych. W przebiegu terapii uświadomienie konfliktów prowadzi do usunięcia/zmniejszenia nasilenia dolegliwości. Należy jednak pamiętać, że ważna jest motywacja do leczenia, a także to, że samemu należy pracować nad swoim procesem terapeutycznym. Najważniejsze jest to co sam pacjent wnosi na terapię, regularność spotkań i cierpliwość - ponieważ poprawa następuje dopiero po pewnym okresie pracy nad sobą. Psychoterapia jest także zalecaną metodą leczenia wspomagającego zespołu jelita drażliwego - w przypadku gdy leki nie mają pełnego działania, a objawy utrudniają codzienne funkcjonowanie. Niezależnie od tego może Pani stopniowo próbować wracać do aktywności fizycznej, jednak kluczowe jest zajęcie się schorzeniem podstawowym. Pozdrawiam serdecznie!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty