Zaburzenia adaptacyjne i osobowość neurotyczna

leczę się u psychologa i u psychiatry. wstępna diagnoza-zaburzenia adaptacyjne, osobowość neurotyczna, podatna na sugestie, uzalezniona od opinii innych. Proszę mi powiedziec, dlaczego tak jest, że gdy słyszę o np przykrej chorobie kogoś ze znajomych albo strasznym wypadku znajomej znajomego, od razu mam wrażenie , że i mnie to spotka? albo czy ja też to mam (tę chorobę) bo np. mam kilka podobnych objawów lub podobne zbiegi okoliczności?dlaczego mózg tak reaguje w przypadku np. osoby z nerwicą?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Nerwica Zaburzenia osobowości Uzależnienia Zaburzenia adaptacyjne Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Najlepiej jak porozmawia Pan/i o tym z psychologiem, który Pana zna osobiście.

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Żeby dotrzeć do powodu dlaczego, to trzeba czesto wielu lat pracy w psychoterapii.

Lek. specjalista psychiatra, Alina Nowicka Psychiatria, Lublin

68 poziom zaufania

Nie oddzielasz historii innych osób od swojego życia, każdy ma własną historię życia i zdrowia, w terapii można się tego nauczyć.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Osobowość neurotyczna - czy można ją zmienić? – odpowiada Mgr Elwira Chruściel
Jak sobie radzić z cechami neurotycznymi jak zaburzenia adaptacyjne, schizotypowe i depresją? – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński
Czy na podstawie testu EQP-R można stwierdzić zaburzenia osobowości upośledzające zdolności adaptacyjne? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Zaburzenia osobowości a objawy – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Osobowość neurotyczna u 20-latki – odpowiada Maria Fraszewska
Alkoholizm i zaburzenia osobowości – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Czy zaburzenia osobowości upośledzające zdolności adaptacyjne są chorobą psychiczną? – odpowiada Mgr Magda A. Pytlok
Jak wygląda związek z osobą neurotyczną? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Czym są ograniczone zaburzenia osobowości? – odpowiada Mgr Agnieszka Nowogrodzka
Czy takie zachowania mogą świadczyć o zaburzeniach osobowości? – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit

artykuły

Traktujmy psychosomatyków poważnie

Materiał prasowy: Prószyński Media Fragment książ

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

"Człowiek jest jak bateria. Można go naładować". Fragment książki Katarzyny Janiszewskiej "Ja nie leczę, ja uzdrawiam"

Ludzie im ufają, powierzają swoje zdrowie. Są w st

Zaburzenia adaptacyjne czy coś poważniejszego?

Witam! Wiem, że nie dokonuje się diagnozy na odległość, przez telefon czy Internet, ale chciałabym dowiedzieć się, czym były poniższe zaburzenia i co z nimi powinno się robić. Zawsze byłam osobą normalną, towarzyską, otwartą, lubiącą życie i niemającą wielu problemów. Żadnych depresji czy zaburzeń lękowych u członków rodziny też nie ma. Kilka lat temu, na studiach, zdecydowałam się pojechać z moim chłopakiem do Anglii. Chciałam spędzić tam wakacje, zobaczyć jak jest, poznać kulturę, ludzi. Te 4 miesiące, które tam spędziłam, były czasem bardzo trudnym. Mieliśmy problemy ze znalezieniem pokoju czy mieszkania (czasem musiałam się ukrywać w wynajmowanych domach, bo właściciele sądzili, że mieszka tam tylko mój chłopak, podczas gdy było nas dwoje - powody finansowe). Z pieniedzmi też nie było ciekawie (trzeba było znaleźć pracę, przepracować kilka tygodni i dopiero wtedy pensja). Szukałam pracy parę tygodni, potem znalazłam. Była to moja pierwsza praca, dość stresująca (w wielkim angielskim centrum handlowym). Nie miałam tam nikogo bliskiego, nawet żadnej koleżanki. Obca kultura, język.Byłam z chłopakiem, z którym niezbyt dobrze mi się ukladało. Właściwie wiadomo było, że po powrocie zerwiemy. Ani razu nie widziałam tam słońca, jedzenie kupowaliśmy najtańsze, byle co. Chłopak pracowal dokładnie w innych porach niż ja, więc prawie w ogóle się nie widywaliśmy. Za to ja siedziałam zamknięta w małym pokoiku i godzinami patrzyłam w ścianę (ani telewizora, ani żadnych zajęć, ludzi) odliczając dni do powrotu. A co najgorsze, byłam tam chora. Miałam straszne infekcje intymne (ciągle mnie coś piekło swędziało, bolał mnie brzuch) i przewlekłe infekcje bakteryjne gardła. Nie leczyłam się tam, kombinowałam coś na własną rękę, raz rodzice wysłali mi leki pocztą. Momentami myślałam, że umrę. W końcu nadszedł dzień powrotu. Byłam szczęśliwa. Mogłam wrócić wcześniej, nie stresować się. Pojechałam tam, bo chciałam, a nie bo musiałam. Chciałam mieć fajne wakacje, doświadczenia. Nie sądziłam, że tak to będzie wyglądało. Po powrocie rozstałam się z chłopakiem, zaczęłam leczyć infekcje (część skutecznie, część wyleczyłam dopiero po pół roku). Starsznie źle się czułam. Miałam przewlekłe zapalenie migdałków (jedną, wielką, ciagnącą się infekcję), ale jakoś nikt do tego nie doszedł. Zaczęłam się denerwować, że właściwie co chwila jestem chora, przeziębiona. Zaczęły mnie boleć mięśnie. Chciałam chodzić na imprezy, ale ciągle bolało mnie gardło i głowa. Pewnego dnia w tv leciał program o HIV, mówili o objawach, infekcjach, bólach mięśni. A ja tak cierpiałm, więc padło na podatny grunt. I się zaczęło, zaczęłam szukać i czytać w Internecie, a tam było pełno takich niestworzonych historii, o zarażenianiu się "normalnych ludzi". Zaczęłam się bać, stresować. Pomyślałam, że może zrobię ten test, bo skąda mam wiedzieć, co mój chłopak, którego nie akceptowałam, robił wcześniej? Tydzień, przez który czekałam na wyniki, wykończył mnie psychicznie. Nie mogłam o niczym innym myśleć. Starasznie się bałam, co bym powiedziała rodzicom? Nie mogłam spać. Wynik był oczywiście negatywny, ale ja byłam bardzo roztrzęsiona. Dalej nie mogłam zasnąć, tak byłam napięta. I ciągle byłam przeziębiona. Ze straszną bezsennością i wielkim napięciem trafiłam do lekarza psychiatry. I tu bym chciała skończyć. Dodam, że po operacji wycięcia migdałków, po pół roku, przeszły mi objawy choroby, przeziębienia i ból gardła). Chciałabym się dowiedzieć czym było to, co mnie spotkało? Co doprowadziło do wizyty u psychiatry? Czy były to zaburzenia adaptacyjne (są reakcją na duży stres, taki jak choroba), czy cos gorszego? Co się robi z takimi zaburzeniami? Czy ta reakcja miała prawo mieć miejsce? Dziękuję za odpowiedz, pozdrawiam.

KOBIETA ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Małgorzata Wierzbicka Pedagog

40 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Prawdodobnie nękające Panią infekcje spowodowane były spadkiem odporności organizmu, a to z kolei mogło być następstwem dużego stresu, jakiego doznała Pani podczas wyjazdu z chłopakiem. Przeżywała Pani tam trudne chwile i na dodatek nie miała żadnego wsparcia z niczyjej strony. Problemy ze znalezieniem pracy, brak pieniędzy na jedzenie, ciągłe ukrywanie się, życie tak naprawdę w samotności, może być bardzo trudne do zniesienia i niekiedy może również przyczynić się do powstania choroby czy zaburzeń, również psychicznych.

Jak wynika z Pani maila, objawy te i infekcje prawdopodobnie miały podłoże psychosomatyczne - po prostu Pani dotychczasowe sposoby radzenia sobie przestały być skuteczne. Prawdopodbnie również sposób, w jaki interpretowała Pani tamta sytuację wtedy, również przyczynił się do tego, jak Pani wówczas się czuła. Jeśli myślała sobie Pani, że sobie nie poradzi, nie da rady, że wszytsko jest do niczego, to tak właśnie sie Pani czuła.

Wolałabym unikać stawiania diagnozy drogą internetową. Myślę, że otrzymała Pani diagnozę od psychiatry i tego należy się trzymać. To mogły być zaburzenia adaptacyjne, ale jeśli Pani objawy utrzymywały się ponad trzy miesiące, mogły już rozwinąć się w inne zaburzenia, np. depresyjne. Domyślam się, jakie trudne musiało być dla Pani oczekiwanie na wynik badania w kierunku HIV. Pewnie tydzień oczekiwania wydawał się nieskończenie długi. Dobrze jednak, że zdobyła się Pani na odwagę, bo to na pewno dało Pani wiekszy spokój.

Co do możliwości leczenia tego typu zaburzeń. Oczywiście, że takowe są. Najlepsze efekty występują wtedy, gdy wraz z pomocą psychiatry, który przepisuje leki poprawiające nastrój i obniżające napięcie, korzysta się również z pomocy psychologa, psychoterapeuty, który pomoże zrozumieć istotę problemów oraz ukierunkowuje na mozliwości jego rozwiązania. Myślę, że ważne jest to, aby wyciągnęła Pani z tego, raczej negatywnego doświadczenia, jakieś wnioski dla siebie, aby dzięki niemu nauczyła się Pani czegoś, a to sprawi, że nie pójdzie ono na marne.

Pozdrawiam serdecznie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie radzić z zaburzeniami adaptacyjnymi? – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński
Odreagowanie, nerwica, wolność, problemy adaptacyjne? – odpowiada Lek. Bertrand Janota
Mimo leczenia zaburzeń adaptacyjnych nadal mam problemy psychiczne. Co robić? – odpowiada Magdalena Pikulska
Co oznaczają zaburzenia adaptacyjne F43.2? – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Lęk przed ludźmi, zaburzenia adaptacyjne i depresja – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
Zaburzenia adaptacyjne i uczucie braku akceptacji podczas terapii – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Co znaczą zaburzenia adaptacyjne? – odpowiada Dr n. med. Magdalena Nowaczewska
Stosowanie leku Sulpiryd na zaburzenia adaptacyjne – odpowiada Cezary Maciejak
Jak sobie pomóc po rozstaniu z chłopakiem? – odpowiada Dr n. med. Anna Zofia Antosik
Zaburzenia adaptacyjne z komponentą depresyjną – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

"Człowiek nie wierzy, że z tego wyjdzie" - pacjentka opowiada o mgle mózgowej i walce z long COVID

- Zaczęłam wszystko zapominać, nie mogłam sobi

Joanna Pawluśkiewicz o COVID: To było tak, jakby moje ciało zaczęło się po kolei wyłączać

- Łatwo jest mówić, że teraz musisz odpuszczać

Anna zakaziła się w przychodni gronkowcem i grzybicą. "Lekarze zabrali mi 15 lat życia"

- Lekarze zamienili moje życie w piekło! Popeł

Lek. Jolanta Chojnacka-Wójtowicz Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

lek. Danuta Wernicka–Juszczak Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Dr n. med. Justyna Pawęzka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

lekarz Izabella Gałan-Żarow Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Objawy fobii społecznej czy osobowości neurotycznej?

Witam, mam 20 lat, rozpocząłem obecnie studia w Krakowie. Chciałbym zapytać, które z zaburzeń można wykluczyć (fobię społeczną/osobowość neurotyczna) lub czy też dolega mi coś innego. Od dłuższego czasu borykam się z nieuzasadnionym lękiem przed ludźmi i niektórymi czynnościami, w których nie czuję się pewnie. Zawsze obawiam się, że coś może pójść nie tak jak trzeba, że się ośmieszę przed innymi ludźmi, lub że ktoś mnie nie polubi. Przyznam, że nie lubię, gdy ktoś okazuje mi niechęć do mojej osoby. Innymi wydającymi się być absurdalnymi sytuacjami, mogą być te które opiszę. Jedną jest to, że pewnego dnia spóźniłem się na autobus... mogłem jechać na inne zajęcia autobusem, który był za chwilę i spóźniłbym się trochę na ćwiczenia, jednak ja się bałem czy wszystko będzie w porządku. Inna sytuacja ze szkoły średniej. Nigdy nie jadałem drugiego śniadania w okresie szkoły średniej, bo nie mogłem się przemóc lub się obawiałem czegokolwiek, jakbym wyjął śniadanie i zaczął jeść. Sytuacji podobnych do tych mógłbym wymienić jeszcze wiele. Często również omijałem przystanki autobusowe, na których było dużo ludzi. Zawsze omijałem wtedy przystanek drugą stroną. Obecnie staram się "wymigać" od zajęć z wychowania fizycznego. Obawiam, że może coś pójść nie tak z mojej strony. Nie wiem dlaczego też często wpadam w zły nastrój, wręcz podły. Gdy rozmawiałem z koleżanką, gdy ta zaczęła opowiadać o swoim koledze/przyjacielu ja nie do końca wiedząc wpadłem w zły humor i nastrój. Obecnie nie uważam się za jakąś godną uwagi lub interesującą osobę. Doszło kilka razy do samookaleczenia (jednak nie ciąłem się w "typowym" miejscu jakim jest ręka, lecz po nodze). Chciałbym powiedzieć bliskim, rodzinie że mam problem z tym, że nie ogarniam sytuacji i stresów związanych ze szkołą. Jednak nie chcę by powiedzieli "nic ci nie jest". Nie wiem jak mogę się za to zabrać. Nie chcę patrzeć jak życie mi ulatuje jak woda, między palcami.

20 LAT ponad rok temu

Neurologia Fobie społeczne

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam.

Wielokrotnie już to pisałam i niestety tym razem muszę powtórzyć, iż nie ma możliwości postawienia trafnej diagnozy online, bez bezpośredniego kontaktu w pacjentem.
Rozumiem, że Twoje zachowanie i dolegliwości utrudniają Ci w znaczący sposób codzienne funkcjonowanie. Wiem, że masz obawy przed konsultacją ze specjalistą, ale namawiam Cię na wizytę. Porozmawiaj również z bliskimi o swoich problemach i trudnościach, gdyż może się okazać, iż pomimo swoich obaw, otrzymasz od nich cenne wsparcie.
Jako student jednej z krakowskich uczelni możesz skorzystać z bezpłatnej ( w ramach NFZ) konsultacji w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Studentów w Krakowie, która mieści się na ul. Tokarskiego 6.

Powodzenia i pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Fobia społeczna? – odpowiada Paulina Witek
Jak wyleczyć się z fobii społecznej? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Czy to normalne przy fobii społecznej? – odpowiada Mgr Marcin Goluch
Fobia społeczna u 24-letniej matki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy moje objawy mogą wskazywać na fobie społeczną? – odpowiada Mgr Katarzyna Pigulska
W jaki sposób mam pozbyć się fobii społecznej? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak leczyć się z fobii społecznej? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Czy mam fobie społeczną? Jak mam z tego wyjść? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy choruję na fobię społeczną? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy to faktycznie depresja lub fobia społeczna? – odpowiada Mgr Joanna Marciniak

artykuły

Psycholog dr Korpolewska o tym, jak oswoić lęk przed koronawirusem. Na czym polega syndrom lwa w klatce?

umów wizytę

Lek. Małgorzata Krześniak-Bohdan Nefrolog, Gdańsk

umów wizytę

Lek. Albert Boguszewski Neurologia, Lublin

umów wizytę

Artur Fussek Neurologia, Rzeszów

umów wizytę

Cenimy Twoją prywatność

Zaburzenia adaptacyjne i osobowość neurotyczna

artykuły

Traktujmy psychosomatyków poważnie

Czy masz skłonności do nerwicy?

"Człowiek jest jak bateria. Można go naładować". Fragment książki Katarzyny Janiszewskiej "Ja nie leczę, ja uzdrawiam"

Zaburzenia adaptacyjne czy coś poważniejszego?

artykuły

"Człowiek nie wierzy, że z tego wyjdzie" - pacjentka opowiada o mgle mózgowej i walce z long COVID

Joanna Pawluśkiewicz o COVID: To było tak, jakby moje ciało zaczęło się po kolei wyłączać

Anna zakaziła się w przychodni gronkowcem i grzybicą. "Lekarze zabrali mi 15 lat życia"

Psychiatria

Objawy fobii społecznej czy osobowości neurotycznej?

artykuły

Psycholog dr Korpolewska o tym, jak oswoić lęk przed koronawirusem. Na czym polega syndrom lwa w klatce?

Pacjenci proszą o zaświadczenie dla pracodawcy. Papier na to, że muszą chodzić do toalety

Wyprawa po nowe życie

Neurologia

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła