Zaburzenia lękowe z atakami paniki - czy można się z nich całkowicie wyleczyć?

Witam! Byłam u psychiatry w związku z moimi stanami lękowymi i napadami paniki. Pani psychiatra zapisała mi R*** i T*** doraźnie. Powiedziała, że z takich zaburzeń nie wychodzi się już do końca życia. Owszem, są gorsze i lepsze okresy, w zależności od tego, co się w życiu dzieje, można też się wspomagać lekami, ale to zawsze już tam gdzieś zostanie. Najskuteczniejsza jest psychoterapia, w połączeniu z lekami, ale nigdy nie będzie poprawy na 100%. W internecie za to czytam, że zaburzenia są wyleczalne. Jak to jest? Czy faktycznie już nie ma powrotu do stanu przed tymi zaburzeniami? Pozdrawiam, A

KOBIETA ponad rok temu
Lek. Marta Hat
69 poziom zaufania

Witam!

Nie można powiedzieć, że zaburzenia są niewyleczalne do końca życia.

Oczywiście w dużej mierze leczenie jest trudne, a podstawą jest długoterminowa psychoterapia, której skuteczności nie można jednoznacznie określić.
Leki przeciwlękowe zwykle nie mogą być stosowane przewlekle (dłużej niż 4 tygodnie), ponieważ mają właściwości uzależniające i powinny być używane jako środki wspomagające, natomiast psychoterapia ma działać przyczynowo.

Na pewno warto korzystać z takiej pomocy, ponieważ w dużej mierze dzięki pracy z psychoterapeutą poprawia się rozumienie siebie oraz przyczyn występowania objawów. Psychoterapia uczy radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, które wcześniej wywoływały lęk.

Nie można powiedzieć, że po przejściu psychoterapii wróci się do stanu poprzedzającego wystąpienie zaburzeń. W trakcie jej trwania będą się dokonywać dynamiczne procesy, które będą wpływać na osobowość.
Zdarza się tak, że czynnik  wywołujący lęki jest możliwy do całkowitego wyeliminowania.

Pozdrawiam serdecznie! 

0

Witam,

bardzo ważne jest nastawienie pacjenta/pacjentki do leczenia, proces terapeutyczny wymaga zaangażowania i motywacji do zmiany, przede wszystkim pacjenta/pacjentki.
Lęk jest reakcją pojawiającą się w sytuacji, w wyniku interpretacji przez osobę zagrożenia, wyróżniamy 3 czynniki lęku:
(1) Poznawczy (myśli, wyobrażenia).
(2) Fizjologiczny (doznania w ciele).
(3) Behawioralny (odnosi się do zachowania).
Wszystkie te aspekty wzajemnie na siebie oddziaływają wywołując stany lękowe. Aspekt fizjologiczny jest instynktem samozachowawczym, czyli reakcją organizmu w odpowiedzi na zagrożenie, mobilizuje organizm do walki lub ucieczki, w wyniku pobudzenia układu współczulnego (autonomicznego). Aspekt poznawczy bazuje na myślach, wyobrażeniach o treści negatywnej, występuje pierwotnie w stosunku do emocji i aspekt behawioralny - to są przejawiane zachowania,
Terapia poznawczo-behawioralna pomaga zmieniać przekonania, dzięki którym łatwiej jest radzić sobie z problemami w życiu codziennym. Nurt ten wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu zaburzeń lękowych.

Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty