Zaburzenia nastroju po rozpoczęciu studiów

Witam, zaczęłam w tym roku studia, mam 19 lat. Nie radzę sobie z sytuacją, wracam na weekendy do domu, jednak z tygodnia na tydzień powroty do miasta, gdzie studiuję są coraz trudniejsze. Ciągle płaczę, nie widzę sensu w tym, co robię, nie ukrywam, kierunek który wybrałam jest trudny(chciałam od zawsze to studiować) i to jeszcze bardziej mnie przeraża, co więcej, nie mam wsparcia od najbliższych, ponieważ nikt mnie nie rozumie. Proszę o pomoc, jak mam radzić sobie ze stresem i tęsknotą za domem.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Stres Zaburzenia nastroju Psychologia

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

71 poziom zaufania

Witam, serdecznie, to duży i poważny problem, najlepiej gdyby przyszła Pani do mnie, ale ja niestety tylko w weekendy przyjmuję w Warszawie. MOże online przez Skypa,
albo niech Pani zasięgnie porady innego psychoterapeuty z Wwy, ale nie zwlekając,
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

to rozległy i wielowątkowy temat.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY (moża też pracowac na skypie).pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

mgr Magdalena Rachubińska Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Widzę, że sytuacja zmiany miejsca zamieszkania jest dla Pani stresująca. Ponadto posiadanie "dwóch domów" może tego stresu dokładać. Poza tym mówi Pani również o braku wsparcia i trudnych studiach. Kumulacja negatywnych czynników zewnętrznych może sprawiać, że Pani samopoczucie diametralnie spadło i pojawił się stres.
Najlepiej byłoby skorzystać z konsultacji psychologa.
Zapraszam na rozmowę.
Pozdrawiam, Magdalena Rachubińska

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zaburzenia nastroju i lęki po rozpoczęciu studiów – odpowiada Mgr Joanna Pluta
Relacje w rodzinie i poza nią – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Zmiana zachowania po rozpoczęciu studiów – odpowiada mgr Piotr Gumienny
Urwanie kontaktów po zakończeniu studiów – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Stany lękowe, wahania nastroju, odrealnienie, senność – odpowiada Mgr Katarzyna Orlikowska
Codzienne wymioty i zaburzenia nastroju – odpowiada mgr Patryk Goleń
Trudna sytuacja życiowa a zaburzenia nastroju – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak leczyć nerwicę i depresję? – odpowiada Mgr Krzysztof Łowigus
Płaczliwość i zaburzenia nastroju – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Depresja a zmiana kierunku studiów – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)

-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

27-latek utknął w lubelskim szpitalu. Koszt? Ponad milion złotych

Do Polski przybył z Zimbabwe, by studiować pielęgn

Depresja po rozpoczęciu studiów

Mam 19 lat. Od kilku tygodni mam bardzo złe samopoczucie. Nasiliło się ono w ostatnich dniach, kiedy zacząłem studia. Przez całe liceum o nich marzyłem, a teraz wcale mnie nie interesują. Myślę tylko cały czas, jak z nich zrezygnować albo przynajmniej co mogę opuścić. Nie mogę się na niczym skupić... nie chce mi się czytać, robić czegokolwiek... nie mogę się skupić na żadnej rzeczy dłużej niż chwilę, potem sobie obiecuję, że zrobię to za moment, ale ostatecznie nie realizuję żadnych swoich planów. Nie wiem, jak będę w takim stanie mógł funkcjonować na studiach, ciągle boli mnie głowa i chce mi się spać, ale kiedy przyjdzie wieczór, nie mogę zasnąć.

Kiedy przez cały dzień mogę zostać w domu, nie jest tak bardzo źle, ale najmniejsze choćby z niego wyjście kończy się załamaniem. Kiedy przychodzę z miasta, jestem kłębkiem nerwów, płaczę i boję się następnego dnia, ciągłego stresu. Czasem tak boję się jutra, że nie mogę zasnąć albo budzę się wcześnie rano. Często mam biegunki, a kiedy tylko się zdenerwuję, robi mi się bardzo zimno, okrywam się kocami, pościelą, czasem pojawia się też uczucie swędzenia. Boję się w ogóle kontaktów z ludźmi, mam wrażenie, że śmieją się ze mnie, albo że są źle nastawieni. Boję się chodzić do sklepów, bo mam wrażenie, że będę wyśmiany. Nikt nie rozumie moich problemów...

MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam!

Na podstawie opisanych przez Pana objawów, można podejrzewać, że cierpi Pan z powodu zaburzeń lękowych. Problem z koncentracją uwagi, zaburzenia snu, poczucie lęku, niepokoju czy biegunka są objawami choroby, którą trzeba jak najszybciej zacząć leczyć. Dlatego radziłabym nie zwlekać z umówieniem wizyty u psychiatry lub psychoterapeuty. Im szybciej rozpocznie Pan leczenie, tym szybciej odzyska Pan równowagę emocjonalną i wróci do normalnego funkcjonowania.

Proszę nie lekceważyć problemu, ponieważ objawy mogą się nasilać i coraz bardziej dezorganizować Panu życie.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy możliwe jest, że mam depresję? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy możliwe, że czuję się źle z powodu nawracającej depresji? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czuję się inna od moich rówieśników – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czemu tak dużo śpię w dzień? – odpowiada Magdalena Pikulska
Depresja czy zwykły dołek? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Depresja i koniec studiów? – odpowiada Paulina Witek
Problemy w domu, szkole - jak sobie z tym poradzić? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Czy mogę mieć depresję albo nerwicę? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Czy to początki depresji? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Ratunku! Jak mam przetrwać w szkole? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

"Myślałem, że jestem nie do odratowania" - Artur Cnotalski o depresji i otyłości

Artur Cnotalski jest dziennikarzem, tłumaczem i fr

Wyprawa po nowe życie

Od samego początku swojego życia musiałam walczyć

"Pielęgniarki, zwolnijcie się. Może wtedy was docenią!"

- Drogie pielęgniarki, zwolnijcie się. Wasza p

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Sławomir Fornal Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Leszek Korulczyk Psychiatria, Nałęczów

umów wizytę

Dr n. med. Justyna Pawęzka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Pierwsza praca przed rozpoczęciem studiów

Ponad miesiąc temu podjęłam pracę sezonową wraz z przyjaciółką.Praca jest w porządku, nie jest źle.Obie bardzo chciałyśmy iść do pierwszej pracy przed rozpoczęciem studiów.Przynajmniej tak wtedy myślałam.Będąc tam czuje się nieszczęśliwa, nieusatysfakcjonowana.Mam poczucie marnowania czasu.Ciągle odliczam czas i myślę o wszystkim co mogłabym teraz robić.Wydawało mi się że powinnam iść do pracy, taka kolej rzeczy.Zrezygnowałabym, ale wiem, że przyjaciółka będzie na mnie zła i zawiedziona.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Zaburzenia adaptacyjne Konsultacje psychologiczne Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Warto porozmawiać z przyjaciółką. Powiedzieć o swoich emocjach związanych z pracą, potrzebami i poczuciu frustracji i niechęci w pracy. Być może przyjaciółka czuje podobnie? Lub będzie wstanie Panią zrozumieć i zaakceptować Pani decyzję? Jasna, otwarta komunikacja daje szanse na znalezienie wspólnego rozwiązania, zamiast tkwienia w poczuciu nie-szczęśliwości i frustracji , która może ostatecznie także odbić się na przyjaźni.

Mgr Iwona Barabasz Psycholog, Mielec

17 poziom zaufania

Może warto porozmawiać z przyjaciółką i wyjaśnić jej powody, dla których chce Pani zrezygnować z tej pracy? Zamiast przewidywać to, jak zareaguje przyjaciółka może warto ze sobą porozmawiać o swoich uczuciach i spostrzeżeniach odnośnie pracy, którą Panie podjęły? Warto także usłyszeć jakie są odczucia przyjaciółki. Podobnie jak koleżanka może czuć się zawiedziona, tak samo Pani ma prawo nie czuć satysfakcji z podjętej pracy. Oczekiwania względem pracy a rzeczywistość mogą od siebie odbiegać, więc warto porozmawiać i wypracować jakieś wspólne rozwiązanie tej sytuacji.

Dr Anita Rawa-Kochanowska Psycholog, Lublin

55 poziom zaufania

Witam. Proszę szczerze porozmawiać z przyjaciółką, ponieważ im dłużej będzie się Pani męczyła w tej pracy, tym bardziej będzie Pani zła i sfrustrowana, aż w końcu odbije się to na waszej przyjaźni. Prędzej czy później zacznie Pani wściekać się na przyjaciółkę, że przez nią Pani marnuje czas. Jeśli przyjaźń jest mocna, szczera rozmowa o Pani uczuciach jeszcze wzmocni waszą relację. Pozdrawiam i życzę powodzenia!