Zmęczenie i wyrzuty sumienia po złym dzieciństwie

witam wstyd mi o tym pisać moje dzieciństwo nie bylo łatwe tata pił wyzywal uciekalam teraz mam swoja rodzine dwoje dzieci które kocham ale jestem zlą matka krzycze na dzieci wyzywam dzieci sie mnie boją wszystko mnie denerwuje jak ktoś mlaska szoruje nogami brałam leki na wyciszenie ale nie bardzo mi pomagałymam wyzuty sumienia że krzywdze słowem moje dzieci ale nie umiem zapanować nad sobą ciągle jestem zdenerwowana i zmęczona bardzo ciężko tak życ:(

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Lęk Depresja Psychoterapia indywidualna Psychologia

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Najlepiej skorzystać z psychoterapii, do podjęcia której namawiam.
Pomoc może Pani uzyskać np.: w Poradni Leczenia Uzależnień lub prywatnie.

Artur Brzeziński Psycholog, Białystok

48 poziom zaufania

Witam,
NIE jest Pani złą matką. Troszczy się Pani o swoje dzieci, chce Pani dla nich jak najlepiej, widzi Pani swoje zachowanie, które może im szkodzić, chce Pani to zmienić, napisała Pani ten list.
Na Pani emocje, myśli i zachowanie mają nadal wpływ niedobre rzeczy, które działy się w Pani dzieciństwie. Same leki tu nie wystarczą.
Tego wpływu może się Pani pozbyć.
Może Pani stać się jeszcze lepszą matką dla swoich dzieci.
Warto to zrobić dla nich i warto to zrobić dla siebie.
Jest Pani "ciężko tak żyć" więc już czas to zmienić. Jest to w pełni możliwe!
W podobnej sytuacji jaki Pani są tysiące kobiet i mężczyzn w Polsce. Nazywają siebie Dorosłymi Dziećmi Alkoholików (DDA). To co zdarzyło się bowiem w ich dzieciństwie przez długi czas niszczyło ich dorosłe życie.
Na początek proponuję poczytać o DDA np. zajrzeć na stronę http://www.dda.pl/ - tu jest także forum, na którym może Pani poznać historie innych osób i napisać o swoich przeżyciach. Warto też zajrzeć na stronę http://www.dda.charaktery.eu/
Warto także skorzystać z pomocy grupy wsparcia dla DDA . W Gdańsku proszę zadzwonić do Wojewódzkiego Ośrodku Terapii Uzależnień w Gdańsku (58 301-51-32) i zapytać o miejsce i terminy spotkań takich grup.
Może też Pani skorzystać z indywidualnej terapii.

Proszę koniecznie zacząć coś robić. Pani wycierpiała wiele w dzieciństwie i teraz cierpi, dzieci mogą w pełni korzystać z Pani miłości.
Proszę to zrobić dla siebie, dla nich, dla całej swojej rodziny.

Zobaczy Pani jak pięknie może być!

Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia.

Artur Brzeziński - DDA

Mgr Justyna Plucińska Psychoterapeuta, Tarnowskie Góry

56 poziom zaufania

Potrzebna będzie psychoterapia. 12-tygodniowe programy psychoterapii indywidualnej lub grupowej dostępne są w ramach funduszu, potem niestety tylko prywatnie. Istnieją jednak grupy wsparcia dla osób, które wychowywały się w rodzinach alkoholowych lub dysfunkcyjnych (grypy DDA, DDD), z pomocy których również warto skorzystać.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wychowanie w patologicznej rodzinie i konflikty z partnerem – odpowiada Mgr Agnieszka Glica
Alkoholizm ojca i współuzależnienie matki – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska
Koszmary z dzieciństwa wpływające na teraźniejszość – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Nieuzasadniony lęk przed dziadkiem – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska
Wpływ psychoterapii na człowieka, który pochodzi z rodziny, w której były problemy z alkoholem i przemoc – odpowiada dr n. med. Katarzyna Niewińska
Gdzie w Łodzi można udać się na terapię DDA? – odpowiada mgr Jakub Pyka
Uczucie strachu i ojciec alkoholik – odpowiada mgr Monika Góra
Brak zaufania do życia i niska samoocena – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
Alkoholizm i brak sensu w życiu – odpowiada Ewa Topór-Nawarecka
Trudne dzieciństwo a wpływ na dorosłe życie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną z kobietą...

Jakiś czas temu miałam konsultację psychologiczną

Genogram- co to jest i w jakim celu się go wykonuje?

Genogram jest graficznym modelem przekazów transge

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

Zabawy intymne z kolegą w dzieciństwie i wyrzuty sumienia

Zabawy intymne jako dziecko z mlodszym kolego i kolezanko obwiniam sie ze jestem pedofilem jakims zboczencem ale ja tego ylem sam dzieckiem mialem 12 lat a minelo juz 13 lat od tych zabaw cierpie na fobie spoleczna i schizofrenie ja nie wiedzialem co robie myslalem ze to zabawa prosze mi pomóc mam 25 lat juz nie wytrzymuje chcem sie zabic teraz sie tego brzydze ale ja bylem dzieckiem bojee ze to sie wyda i wszyscy beda sie ze mnie smieli i beda chcieli mni skrzywdzic ja sam bylem dzieckiem

25 LAT ponad rok temu

Psychologia

Lek. Paweł Baljon

93 poziom zaufania

Witam serdecznie. Proszę nie obwiniać się o to co zdarzyło się w dzieciństwie. Nikt nie uzna Pan za ''zboczeńca". Polecałbym jednak konsultację z psychiatrą, ponieważ możliwe iż konieczna jest modyfikacja leczenia, o ile jakiekolwiek Pan stosuje na wspomniane choroby.

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Jeśli byliście rówieśnikami to takie zachowania są nawet naturalne i powszechne, że dzieci dojrzewają i chcą eksplorować swoją seksualność. Chyba, że czuje Pan, ze pociagają seksualnie Pana dzieci to już inna sprawa. Poza tym może być tak, że to wynik urojeń spowodowanych schizofrenią, o której Pan pisze. Jakkolwiek jest, to nie jest powód aby odbierać sobie życie, tylko zająć się tym razem ze specjalistą- psychoterapeutą.
Magdalena Brabec

Mgr Krzysztof Tryksza Psycholog, Poznań

15 poziom zaufania

Szanowny Panie,
zabawy seksualne między dziećmi są normą i dotyczą bardzo wielu osób. Wiąże się to z ciekawością związaną z seksualnością, a we wczesnych etapach dojrzewania - z działalnością hormonów. W opisanym przez Pana przypadku nie możemy mówić o pedofilii. Pedofilia to wyłączne zainteresowanie dziećmi, jako obiektami seksualnymi, obecne u osób dorosłych - a Pan wówczas sam był dzieckiem. Opisywane przez Pana zachowanie zalicza się do normy rozwojowej.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czarne myśli i fobia społeczna po intymnych zabawach w wieku dziecięcym – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Fobia społeczna i schizofrenia a obwinianie się za postępowanie w dzieciństwie – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Leczenie schizofrenii i fobii społecznej – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Molestowanie w dzieciństwie przez kuzyna – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Relacje z kobietami, zdrady a wyrzuty sumienia – odpowiada Mgr Bohdan Bielski
Czy noszenie dziecka jest pedofilią? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Nerwica natręctw oraz myśli o zabójstwie – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie a problem z zaangażowniem emocjonalnym w związku – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Wpływ temperamentu matki i stresu podczas ciąży na ilość męskich hormonów i orientację seksualną dziecka – odpowiada Mgr Małgorzata Oktawiec
Jak wyleczyć swój lęk dot. rozmiaru penisa? – odpowiada Lek. Agata Leśnicka

artykuły

Syndrom Piotrusia Pana

Chłopiec rośnie, dojrzewa, staje się mężczyzną, za

Schizofrenia przewlekła

Schizofrenia to przewlekłe zaburzenie psychiczne z

Przyczyny impotencji psychogennej

Na powstawanie u mężczyzn impotencji wpływ ma bard

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Wyrzuty sumienia po jedzeniu

Witam, Od pewnego czasu zmagam się z pewnym problemem - wyrzuty sumienia po jedzeniu. Właściwie nigdy nie jadłam "normalnie". Kiedy byłam dzieckiem nie lubiłam w ogóle jeść (szczególna awersja do słodyczy), mówiłam, że jem bo to dla mnie konieczność. Kiedy zaczęłam dojrzewać pokochałam jedzenie, zajadałam każdy stres i wolną chwilę. Dziś mam 21 lat, 60 kg, nie mam żadnych większych obiekcji do swojego wyglądu - mimo to po każdym "sytym" posiłku mam wyrzuty sumienia oraz czuję się przybita.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Anoreksja Zaburzenia odżywiania Stres Konsultacje psychologiczne Dietetyka Psychologia Słodycze

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

100 poziom zaufania

Witam
W leczeniu zaburzeń odżywiania najlepszym sposobem
dotarcia do przyczyny i znalezienia sposobu rozwiązania
problemu jest podjęcie psychoterapii.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Małgorzata Janusek Psycholog, Lublin

22 poziom zaufania

Witam, powinna pani skonsultować się z psychoterapeutą zajmującym się zaburzeniami odżywiania. Prawidłowa waga ciała oraz akceptacja swojego wyglądu, nie zawsze świadczy o tym, że nie ma problemu. Jak Pani sama pisze, jest jeszcze obszar psychiki - wyrzuty sumienia, przygnębienie, niezadowolenie z siebie, czasem samooskarżanie. Jedzenie może być sposobem na regulację emocji, którymi warto się zająć wspólnie ze specjalistą. Nie ma co się męczyć, lepiej z nim porozmawiać.

Dr Anita Rawa-Kochanowska Psycholog, Lublin

55 poziom zaufania

Witam. Najwyraźniej jedzenie jest dla Ciebie czymś więcej niż sposobem na zaspokojenie głodu. Fajnie, że jesteś świadoma swoich uczuć związanych z jedzeniem. Natomiast trochę mnie niepokoją te wyrzuty sumienia - mogą one być, choć nie muszą, pierwszym etapem zaburzeń jedzenia. Może się tu przydać konsultacja psychologiczna. Pozdrawiam!

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Z pewnością wyrzuty sumienia po jedzeniu nie sa czymś naturalnym i w związku z tym mogą wskazywać na jakieś problemy na tle nerwowym. Tym bardziej, że stwierdzasz, iż np. zjadasz stres. Polecam konsultację z psychologiem.