Witam!
Jesteś młodą dziewczyną, Twoje ciało i umysł zmieniają się. Stajesz się kobietą. Jest to bardzo trudny okres zarówno dla Ciebie, jak i dla Twoich rodziców. Masz chłopaka i jesteś w nim zakochana. To wspaniale, że udało Wam się zbudować trwały związek, mimo że jesteście jeszcze młodzi.
Nikt nie wyznaczył granicy, kiedy można się zakochać - to uczucie przychodzi samo. Twój chłopak jest wyrozumiały i opiekuńczy, więc powinnaś go szanować i ufać mu. Dzięki temu nie będziesz "uzależniona", tylko zaczniesz z nim tworzyć szczęśliwy i stabilny związek. Nie musicie być cały czas razem, to wręcz szkodzi związkom. Łatwo jest się wtedy znudzić sobą. Kiedy tęsknisz za nim i czekasz na spotkanie, to poznajesz lepiej swoje uczucia i pogłębiasz je. Zatem warto czasem potęsknić za ukochanym. Mimo zmiany szkoły, będziesz mogła widywać się z chłopakiem. Spotkania będą zależały tylko od Waszej woli.
W domu powinnaś porozmawiać z rodziną. Może Twoje "histerie" pokazują im, że jesteś jeszcze niedojrzała i nie mogą Ci do końca ufać. Dlatego nie możesz robić wielu rzeczy. Porozmawiaj o tym, spokojnie, bez krzyku i agresji. Przedstaw swoje stanowisko, na zasadzie kompromisu, np. Ty będziesz robić coś w domu, w zamian za to będziesz mogła dłużej być na dworze. Takie negocjacje mogą przynieść Ci wiele korzyści i pokazać rodzicom, że jesteś odpowiedzialną osobą i można Ci zaufać. Rozmową zyskasz więcej niż buntem, kłótnią lub próbą samobójczą.
Samobójstwo nie jest wyjściem z sytuacji - jest zakończeniem życia, przez co nic już więcej nie uzyskasz. Zastanów się zawsze dobrze, zanim będziesz kolejny raz o tym myśleć. Z każdej sytuacji można znaleźć konstruktywne wyjście, tylko trzeba chcieć. Jeśli chcesz zmienić swoją sytuację, to słuchaj innych, staraj się ich zrozumieć, pokaż, że jesteś godna zaufania i staraj się tego nie zniszczyć swoim zachowaniem. Wtedy będziesz mogła osiągnąć wiele korzyści.
Pozdrawiam
