Czy można powiedzieć, że mam nadwagę? [PORADA EKSPERTA]

Mam 19 lat wazę 53 kg mam wzrostu 160 cm czy mam nadwagę ? Czy moglibyście mi dać jakoś dietę z ćwiczeniami ?
KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Dzień dobry,
bez pomiarów składu ciała nie można jednoznacznie stwierdzić czy ma Pani nadwagę. Musiałabym wiedzieć ile jest tkanki tłuszczowej, zatrzymanych płynów metabolicznych i jaka jest masa mięśni.
Bazując na tych parametrach, które Pani podaje mogę jedynie określić Pani BMI, które wynosi: 20.7 i oznacza wagę prawidłową.
Jeżeli chodzi o dietę to w tym momencie posiadam zbyt mało informacji na Pani temat, aby ustalić konkretny jadłospis. Skuteczna dieta powinna być dobrana pod względem Pani zapotrzebowania energetycznego. Musiałabym zebrać wywiad żywieniowy i zdrowotny. Jeżeli byłaby Pani zainteresowana zachęcam do kontaktu drogą mailową. Z pewnością jednak powinna Pani skupić się na regularności posiłków (5 posiłków dziennie w odstępach ok. 3h), bez dodatkowego dojadania pomiędzy wyznaczonymi godzinami.
Dzień należy zaczynać od pełnowartościowego śniadania. W ten sposób od rana pobudzamy swój organizm do działania, przyspieszamy przemianę materii i każdy kolejny posiłek będzie lepiej trawiony. Śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia. Ważne, aby posiłek był pełnowartościowy, bogaty w węglowodany złożone, które stanowią główne źródło energii. Polecam produkty pełnoziarniste, które są wolno trawione, stopniowo uwalniają glukozę do krwiobiegu, nie następuje gwałtowny skok cukru, a my na długo odczuwamy sytość. Takie śniadanie poprawi również koncentrację, samopoczucie i zniweluje senność. Ważnym składnikiem śniadania jest także białko, ponieważ na jego strawienie organizm zużywa spore ilość energii. Pamiętajmy także o owocach i warzywach. Dostarczą one niezbędnych witamin oraz składników mineralnych.
Kolejne posiłki powinny być zjadane w odstępach około 3h. Nie powinniśmy dopuszczać do wielkiego głodu. W przeciwnym wypadku po powrocie do domu ,,opróżnimy pół lodówki’’. Spożywanie dużych porcji przyczynia się do gwałtownego wydzielaniu insuliny, która sprzyja odkładaniu się tkanki tłuszczowej.
Ostatni posiłek należy spożywać ok. 2-3h przed snem. Nie trzymajmy się stereotypowej godziny 18:00 przeznaczonej na ostatni posiłek, ponieważ chodząc późno spać i tak skusimy się na niezdrową przekąskę. Kolacje powinny być dość lekkie i nie zawierać dużej ilości węglowodanów.
Powinna Pani również pić od 1,5 do 2 litrów wody dziennie, najlepiej pomiędzy posiłkami, aby zapewnić wystarczającą ilość płynów w organizmie. Należy unikać potraw smażonych i tłustych oraz żywności typu fast food. Można dowolnie stosować przyprawy i zioła aromatyczne, ale ograniczać sól.
Unikamy również cukru, słodyczy a także żywności silnie przetworzonej typu instant, parówki, pasztety itp. Należy czytać etykiety. Zawsze należy zwracać uwagę nie tylko na wartość kaloryczną, ale także na zawartość tłuszczów nasyconych, cukrów i sprawdzać, czy produkt zawiera mało sodu.
Wprowadzi Pani w życie wszystkie moje zalecenia. Mam nadzieję, że przyniesie to pożądane efekty.
Jeżeli chciałaby Pani podejść do sprawy jeszcze bardziej profesjonalnie to proponuje ułożenie indywidualnej diety.

W razie dodatkowych pytań lub chęci ułożenia indywidualnej diety zachęcam do kontaktu:
tel. 506225670 lub joanna.wasiluk@o2.pl
Pozdrawiam
Mgr Joanna Wasiluk
Dietetyk
Blogi:
wp fitness
https://joanna-wasiluk.fitness.wp.pl/
Kafeteria.pl
https://joanna-wasiluk.kafeteria.pl/

Instagram:
https://www.instagram.com/joanna_dudziec_wasiluk/?hl=pl
ABC zdrowie
https://ranking.abczdrowie.pl/d/joanna-wasiluk-dudziec-dietetyk-warszawa-31668

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy jest sposób na zwiększenie wagi? [PORADA EKSPERTA]

Dzień dobry Mój problem polega na tym, jestem chudy, strasznie mam widoczne żyły rękach, staram się jeść dużo białka witaminy ale bez skutku. Proszę o odp. Dziękuje. Mam 24 lat ważę 56,5 kg wzrost 165
MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

Na początku zalecam zrobić badania np. na cukier oraz nadczynność tarczycy. Jeżeli z badań wyjdzie wszystko w porządku należałoby szukać przyczyny w diecie. Powinien Pan skupić się nad tym, co zjada, a nie tylko ile. Często spożywamy jedzenie niezdrowe, złej jakości, wysokokaloryczne ale tak naprawdę ubogie w ważne składniki odżywcze. W ten sposób wcale nie odżywiamy swego organizmu.

W tym momencie posiadam zbyt mało informacji na Pana temat, aby zalecić konkretny jadłospis. Musiałabym zebrać wywiad żywieniowy i zdrowotny. Muszę się zorientować jaki jest Pana styl życia, stan zdrowia, ile ma Pan czasu na przygotowywanie posiłków, jakie są Pana preferencje smakowe itp. Jeżeli byłby Pan zainteresowany współpracą to zachęcam do kontaktu drogą milową.

Nie mniej jednak powinien Pan spożywać od 5 do 6 posiłków dziennie, co 2-3 godziny, o podobnych porach każdego dnia. Pierwszy posiłek należy zjadać nie później niż 1 godzinę po przebudzeniu, natomiast ostatni na 1-2 godziny przed snem. Należy pić 1-2 litry płynów dziennie, przede wszystkim pomiędzy posiłkami. Powinno się pić wodę mineralną, a także soki owocowe, soki owocowo-warzywne oraz warzywne (najlepiej świeżo wyciskane). Pomiędzy posiłkami wskazane jest sięganie po zdrowe przekąski: orzechy, nasiona, pestki, suszone owoce. Nie należy pomijać żadnego z wyznaczonych posiłków. Powinien Pan unikać produktów, które powodują biegunki lub inne dolegliwości jelitowo- żołądkowe. Przed snem można wypić melisę lub szklankę ciepłej wody z miodem.

W celu zwiększenia masy ciała powinien Pan być na tzw. bilansie dodatnim, czyli dostarczać więcej kalorii niż Pan zużywa. Proszę wyliczyć swoją czynną przemianę materii i tak dobrać jadłospis, aby energetyczność diety ją przewyższała. Jeżeli miałby Pan problem z ustaleniem diety zachęcam do kontaktu, chętnie pomogę.

kontakt: tel. 506225670 lub joanna.wasiluk@o2.pl

Pozdrawiam

Joanna Wasiluk

Dietetyk

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy powiedzieć lekarzowi o traumie z dzieciństwa? [PORADA EKSPERTA]

Witam. Mając 15 lat byłam z koleżanką na zabawie takiej która odbywa się u nas w mieście co tydzień. Grają tam różne piosenki ludzie tańczą i bawią się. Byłyśmy tam same ale dosiedli się do nas jej znajomi. Byli starsi od nas o jakieś 5-7 lat. Jeden z nich wypił kilka piw drugi był kierowcą, zaproponowali że odwiozą nas do domu. Najpierw rzucili koleżankę a później mieli odwieźć mnie. W pewnym momencie stwierdzili że pojadą do jednego z nich bo coś zapomnieli. Mimo że chciałam już iść do domu powiedzieli że szybko coś załatwia i wracamy. Nie stawiałam oporu bo trochę się bałam ale no pojechaliśmy. Kiedy byliśmy na miejscu zaproponowali mi drinka. Ja mając 15 lat byłam bardzo sceptycznie nastawiona bo wcześniej nie pilam. Jednak bardzo nalegali więc napilam się troszkę i poszłam do łazienki . Kiedy wróciłam znów nalegali żebym wypiła i jedziemy. Wypiłam to na szybko i okropnie zakręciło mi się w glowie, było mi niedobrze i prosiłam żebyśmy jechali. Pamiętam z drogi tyle że byliśmy nad takim jeziorkiem wokół były wały. W pewnym momencie jeden z nich wyciągnął mnie z auta i ściągnął spodnie. Zaczął po prostu uprawiać że mną seks. Byłam w szoku ale byłam też bezwładna albo kompletnie pijana albo coś musieli mi wsypać do drinka. Nie pamiętam nawet jak odwiezli mnie do domu. Rano obudziłam się cała we krwi, cała bielizna i spodnie. Zrozumiałam wtedy że tak straciłam dziewictwo. Teraz mam 25 lat i oprócz mojego narzeczonego nikt o tym nie wie. Nawet rodzice. Wstydzę się komukolwiek o tym mówić ale największym problemem jest to że teraz po prawie 10 latach zaczęło to do mnie docierac. Co tak naprawdę się stało, często się upijam i wtedy od razu sobie to przypominam czuje wstręt do siebie.. wcześniej tego nie bylo. Dodam że cierpię na depresję i nam podejrzenia borderline i innych zaburzeń osobowości. Czy przyznać się psychiatrze do tego? Bardzo się boje i wstydzę .
KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Dzień Dobry Pani:)

Zacznę od podziękowania Pani, że zechciała się Pani podzielić swoim ukrywanym sekretem przez dziesięć lat, z którym jak dotąd nie podzieliła się Pani i którego konsekwencje obecnie Pani doświadcza.

Jestem autorką dwóch artykułów o Molestowaniu seksualnym w dzieciństwie, opublikowanym w WP abc Zdrowie (Gwałt, którego Pani doświadczyła w tzw. wieku adolescencyjnym ma podobne konsekwencje) którym dzielę się z Panią - zapraszam serdecznie do przeczytania:

https://portal.abczdrowie.pl/molestowanie-dzieci-konsekwencje-w-doroslym-zyciu-co-mozna-zrobic

https://portal.abczdrowie.pl/sekret-dziecka

Chcę Pani powiedzieć, żeby (absolutnie!) nie pozostawała Pani z tym i w tym samej!
By już Pani nie czekała, by zechciała Pani pomóc samej sobie.
Sugeruję, by podzieliła się Pani swoim traumatycznym przeżyciem z prowadzącym Lekarzem.
Natomiast zachęcam mocno by również skontaktowała się Pani z Psychologiem, specjalizującym się w terapii traum, celem podjęcia psychoterapii.
Kontakt terapeutyczny z Psychologiem jest dla Pani niezbędny.
O Tym, czego Pani doznała trzeba mówić, by przepracować.

Gdyby miała Pani życzenie takiej rozmowy ze mną, zapraszam Panią na sesję do kontaktu via Skype albo via Messenger.

Wspieram Panią mentalnie:)
Z przesłaniem dla Pani Tego, Co jest teraz najbardziej Pani potrzebne, irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605

0

Witam,

gwałt jest przestępstwem i nie ulega przedawnieniu, z Pani opisu wynika, że podstępem drugiej osoby doszło do obcowania płciowego.. Zalecane jest dla Pani wsparcie psychoterapeutyczne, leczenie wymaga szczerości z Pani strony, więc należy o tym porozmawiać z psychiatrą, jest to pewnego rodzaju katharsis - uwolnienie od cierpienia psychicznego, wskazane jest kompleksowe leczenie, psychoterapia z ukierunkowaniem na PTSD (Zespół Stresu Pourazowego) - w wyniku traumatycznych wydarzeń, powracające, natrętne i wywołujące cierpienie wspominanie tego zdarzenia, obejmujące obrazy i odczucia..."często się upijam i wtedy od razu sobie to przypominam czuje wstręt do siebie". W tej sytuacji jest Pani ofiarą przestępstwa, była Pani dzieckiem, nie była Pani w stanie przewidzieć tego zdarzenia, to byli znajomi koleżanki, postawa Pani wskazuje na posłuszeństwo, nie czuła się Pani bezpiecznie, była Pani bezradna w tej sytuacji, obwinia Pani siebie za to, że jako 15 letnia dziewczynka nie przewidziała Pani tego, czuje Pani wstręt do dziecka, które zostało wykorzystane i porzucone, pozostawione na pastwę losu. Taka dziewczynka wymaga zrozumienia, wsparcia i przede wszystkim pomocy prawnej, uważam, że te osoby dorosłe, które uczestniczyły w tym czynie, gwałciciele - posługujący się siłą fizyczną, przymusem, nadużyciem władzy, podstępem lub wykorzystując niemożność wyrażenia świadomej zgody przez osobę - wykorzystując seksualnie, podlegają karze "tu i teraz". Od Pani zależy dalsze postępowanie, potrzebne jest Pani wsparcie psychoterapeutyczne i szczera rozmowa z psychiatrą.
Z wyrazami szacunku,
Bożena Waluś

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty