Jak pokonać stres wywołany cukrzycą?

Proponuję konsultację z psychologiem. Po wnikliwej diagnozie zaproponuje metody radzenia sobie ze stresem dostosowane do pani potrzeb. Stres stresowi nie równy, więc nie można zaproponować jednej metody, która jest dobra na wszystko. Pozdrawiam

Witam serdecznie.
Cukrzyca jest chorobą przewlekłą, która znacząco wpływa na nasze życie i emocje. Jeśli rozpoznanie cukrzycy zostało postawione około 2 lat temu i nadal odczuwa Pani z tego powodu silny stres znaczy to, że ma Pani trudność w odnalezieniu się w tej sytuacji. Zaakceptowanie choroby nigdy nie jest łatwe, a czas potrzebny na to jest różny u różnych ludzi. Cukrzyca jest chorobą, która będzie Pani towarzyszyła i warto spróbować nauczyć się z nią żyć. Nie muszę dodawać, że stres negatywnie wpływa na wchłanianie się insuliny. Może wytworzyć się błędne koło jeśli cały czas będzie Pani w napięciu i stresie, co będzie powodowało gorsze radzenie sobie organizmu z chorobą, a to zwrotnie będzie tylko zwiększało Pani stres. Proponuję rozważyć udanie się do psychologa w celu wspólnego zastanowienia się w jaki sposób może Pani obniżyć poziom stresu i nauczyć się żyć z cukrzycą. Jeśli zależy Pani na psychologu, który będzie miał większe pojęcie o Pani chorobie to sugeruję skontaktować się z poradnią diabetologiczną lub oddziałem diabetologicznym w najbliższym szpitalu, aby dopytać czy mogą polecić dobrego psychologa.
Pozdrawiam i życzę powodzenia,
Katarzyna Troć
www.sensum-psycholog.pl
664-819-814

Witam, proszę skorzystać z konsultacji z psychologiem i dłużej porozmawiać o Pani sytuacji. Zastanowić się nad podłożem lęków, w jaki sposób cukrzyca wpływa na Pani samopoczucie. Czy ma to związek z poczuciem braku kontroli nad chorobą, jej skutkami, zmianą stylu życia. Jak nauczyć się radzić z chorobą i lękiem. Warto poszukać wsparcia wśród osób bliskich, przyjaciół, lub grupę wsparcia - osób również chorujących na cukrzycę (http://www.mojacukrzyca.org/).Jeżeli potrzebuje Pani dłuższej rozmowy zapraszam do skorzystania z konsultacji online.
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
psycholog
rejestracja@psycholognowacka.pl
www.psycholognowacka.pl

Proszę też pamiętać
Około 90% wszystkich chorych na cukrzycę oraz z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej choruje również na polineuropatię cukrzycową.
Polineuropatią nazywamy uszkodzenie nerwów obwodowych.
Polineuropatia może przebiegać skrycie i ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy.

Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.
Polineuropatia może dotyczyć również włókien autonomicznych co przejawia się zaburzeniem czynności przewodu pokarmowego ( biegunki, zaparcia), układu sercowo-naczyniowego ( zaburzenia rytmu serca, spadki ciśnienia tętniczego krwi) lub układu moczowo płciowego np impotencja.
Leczenie neuropatii jest trudne i złożone. W zasadzie nie istnieją leki zatrzymujące postęp choroby. Leczenie skupia się głownie na uśmierzaniu bólu. Skuteczność klasycznych leków przeciwbólowych jest niewielka. W przypadku polineuropatii cukrzycowej klasyczne NLPZ są wręcz przeciwwskazane ze względu na ryzyko działań niepożądanych w stosunku do nerek, które i tak są narażone na uszkodzenie w przebiegu cukrzycy ( nefropatia cukrzycowa).
Do leków mających działanie przeciwbólowe należą niektóre leki przeciwdepresyjne i przeciwdrgawkowe. Pomocniczo stosuje się dożylne wlewy z lidokainy oraz miejscowo kapsaicynę.

Stosuje się też leki poprawiające funkcjonowanie uszkodzonych nerwów: kwas α-liponowy (ALA) oraz witaminy z grupy B, generalnie są to leki zarejestrowane do leczenia polineuropatii cukrzycowej.
Bardzo ważne jest rehabilitacja i usprawnianie, które w pewnym stopniu hamuje postęp zaników mięśniowych.

Diagnostyką i leczeniem zajmują się niektórzy neurolodzy. Proszę pamiętać o kontroli