Witam Panią serdecznie! Ogólna budowa stawu wygląda następująco. Głowa kości udowej przechodzi w szyjkę głowy kości udowej. To przejście nazywamy „talią szyjki głowy kości udowej”. Zniekształcenia obrysu szyjki kości udowej, których przyczyną są zaburzenia wzrostowe (często u bardzo aktywnych sportowo młodych pacjentów), doprowadzają do mechanicznego konfliktu pomiędzy szyjką kości udowej i panewką, przez co ograniczają ruchomość w stawie. W dalszym etapie dochodzi do uszkodzenia obrąbka stawowego. Wczesnym objawem tego konfliktu są bóle biodra, występujące często przy aktywności sportowej. Z biegiem czasu dochodzi do uszkodzenia chrząstki w panewce stawu biodrowego, co w konsekwencji doprowadza do dalszego zwyrodnienia stawu i zwiększa już istniejące ograniczenie ruchomości. W zaawansowanym stadium choroby głowa i panewka są tak zniekształcone, że nie pasują jedna do drugiej. Pojawiają się bóle rozruchowe (po wstaniu z łóżka), bóle stawu po przeciążeniu, bóle nocne i spoczynkowe. W końcowej fazie staw biodrowy ulega usztywnieniu w niekorzystnej dla pacjenta pozycji, znacznie ograniczając komfort życiowy. Nierówność kończyn dolnych wpływa negatywnie na prawie cały narząd ruchu. Skrócenie jednej z z kończyn dolnych powoduje nierówne rozmieszczenie obciążenia na stawy, prowadzi do skośnego ustawienia miednicy a w rezultacie do wystąpienia skoliozy. Powszechnie przyjętą zasadą jest wydłużanie kończyny krótszej, która ma wymiar mniejszy niż 3 cm od drugiej zdrowej kończyny. Często proces wydłużania kończyny jest długotrwały i bolesny przez co pacjenci odczuwają dyskomfort związany z leczeniem oraz zrezygnowanie. Należy jednak uzbroić się w cierpliwość, ponieważ ostateczny efekt z pewnością przyniesie ulgę z życiu.