Nie wiem jaką podjąć decyzję?

Jestem kobietą, mam 47 lat. W styczniu miałam ostatnią miesiączkę, od lutego pogorszyło się moje samopoczucie, zaczęły się uderzenia gorąca, pocenie w nocy, bóle głowy, kołatanie serca i ogólne rozdrażnienie (a nawet reakcje lękowe). Podczas wizyty u lekarza, Pani doktor stwierdziła, że to menopauza. Zaproponowała mi terapię hormonalną, która wywoła miesiączkę lub leki, które nie są hormonami, ale złagodzą objawy menopauzy (nie wywołując krwawienia). Nie wiem na jaki sposób leczenia się zdecydować! Chciałabym jeszcze miesiączkować, ale bardzo boję się brać hormony! Wiem,że mają wiele zalet i zapobiegają niektórym chorobom, ale istnieje też druga strona "medalu", której się bardzo boję czyli, rak piersi i macicy. Czy po pojawieniu się miesiączki mogłabym odstawić hormony? A może jednak zdecydować się na pełną kurację?

KOBIETA, 47 LAT ponad rok temu

Ginekologia Hormonalna terapia zastępcza Menopauza

Redakcja abcZdrowie

98 poziom zaufania

Droga Pani jesli dolegliwosci są mocne i nie pomagają środki bez recepty kupione w aptece może Pani spróbowac HTZ... przecież w każdej chwili może Pani ją odstawić. Z obserwacji wynika, że lepiej zacząć się leczyć, ale pod stała kontrola lekarza ginekologa.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Ciemnobrązowa plamka na policzku po HTZ – odpowiada Milena Lubowicz
Jaką formę HTZ zastosować? – odpowiada Paweł Żmuda-Trzebiatowski
Problemy po odstawieniu hormonów – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt
Menopauza a leki bez recepty – odpowiada Lek. Jarosław Maj
Czy mogłam jeszcze dostać okres? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak poradzić sobie z uderzeniami gorąca podczas menopauzy? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Nawracające torbiele jajnika i wyniki hormonów a HTZ – odpowiada Dr n. med. Bogdan Ostrowski
HTZ przezskórna – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Czy to już jest menopauza? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Bardzo boję się terapii hormonalnej HTZ – odpowiada Redakcja abcZdrowie

artykuły

HTZ - niedobór estrogenów, kiedy rozpocząć hormonalną terapię zastępczą?

Kiedy rozpocząć HTZ? Na to pytanie nie istnieje je

Menopauza - pierwsze objawy i metody łagodzenia objawów

Menopauza (przekwitanie) to okres w życiu kobiety

Nieleczenie menopauzy zwiększa ryzyko choroby Alzheimera. Nowe badania

Z najnowszych badań wynika, że kobiety, które nie

Jaką podjąć decyzję?

Witam! Moja mama w wieku 76 lat miała zdiagnozowany nowotwór piersi. Wykonano zabieg oszczędzający, polegający na wycięciu guza z fragmentem zdrowej tkanki. W badaniu histopatologicznym: carcinoma ductale invasivum G2 Bloom II MBR 2 mammae, cutem infiltrans. Emboliae carcinomatosae vasorum. Receptory( blok 75449/04): ER reakcja pozytywna +++ w 100% komórek raka naciekającego (PS = 5, IS = 3), PR reakcja pozytywna +++ w 100% komórek raka naciekającego (PS = 5, IS = 3), HER 2 reakcja negatywna wg met DAKO- Score=1+ Bloki 4+ER+PR+HER2. Systematycznie przyjmowała A*** i B***, od blisko roku półtora ze względu na bóle stawów biodrowych i nóg. W tym roku w badaniu USG piersi stwierdzono powiększenie węzłów chłonnych, w mammografii brak zmian nowotworowych, jama brzuszna i płuca czyste. Prowadząca onkolog jako jedyne wyjście proponuje usunięcie węzłów pachowych. Jestem w szoku. Nie wiem, czy nakłaniać mamę, czy dać się na spokój. Dziś ma 82 lata, masę schorzeń dodatkowych (migotanie przedsionków, nadciśnienie, nerwica, nawracające zakrzepowe zapalenie żył, chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych). Czy podoła? Czy będzie w stanie dojść, do w miarę względnej sprawności? Proszę o odpowiedź: jak bardzo obciążająca to operacja? Pani doktor twierdzi, że po miesiącu będzie wszystko dobrze, ale czy to możliwe?

ponad rok temu

Onkologia Rak piersi

Lek. Agnieszka Barchnicka Hematologia, Tychy

86 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Wycięcie pachowych węzłów chłonnych nie jest skomplikowanym i długotrwałym zabiegiem. Zwykle, przy dodatkowych schorzeniach obciążających pacjenta oraz podeszłym wieku, największy problem stanowi znieczulenie do zabiegu.

Sądzę, że o możliwości przeprowadzenia zabiegu u Pani Mamy powinien wypowiedzieć się przede wszystkim kardiolog, który oceni kardiologiczne ryzyko zabiegu. Z kolei anestezjolog może zadecydować o wyborze rodzaju znieczulenia, aby było jak najmniej obciążające.

Sam zabieg, jak wspomniałam, nie jest szczególnie obciążający, nie wymaga długotrwałego unieruchomienia, ani nie ogranicza sprawności, więc jeżeli onkolog nalega, a kardiolog/anestezjolog nie będą mieli nic przeciw - może warto się zdecydować?
Istotna jest z pewnością rehabilitacja po operacji.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wyniki biopsji przy podejrzeniu raka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Carcinoma lobulare invasivum G 2 mammae – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt
Jak interpretować ten wynik badania? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Interpretacja wyniku badania po mastektomii piersi – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Interpretacja wyniku biopsji gruboigłowej – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Wynik histopatologiczny i biopsja gruboigłowa – odpowiada Dr n. med. Marek Rodzeń
Jakiemu leczeniu się najlepiej poddać i jakie są rokowania na wyleczenie lub jego brak? – odpowiada Lek. Agnieszka Barchnicka
Rak przewodowy naciekający sutka, dobrze zróżnicowany – odpowiada Dr n. med. Igor Madej
Co oznacza wynik biopsji gruboigłowej u 56-latki? – odpowiada Lek. Paweł Szadkowski
Jaka jest interpretacja wyniku biopsji guza piersi? – odpowiada Lek. Agnieszka Barchnicka

artykuły

Wycięcie węzła chłonnego

Węzły chłonne są położone na przebiegu naczyń limf

Rak naciekający

Rak naciekający piersi (inwazyjny) to określenie n

Mastektomia - przygotowanie, przebieg zabiegu, powikłania

Mastektomia całkowita, czyli amputacja piersi, to

Dr n. med. Igor Madej Chirurg, Wrocław

umów wizytę

Lek. Feliks Błaszczyk Onkologia, Wrocław

umów wizytę

Tomasz Pastusiak Laryngologia, Poznań

umów wizytę

Lek. Anna Nowak-Dement Onkologia, Warszawa

umów wizytę

Jak podjąć trudną decyzję?

Rezygnacja ze studiów na 4 roku - studia magisterskie Witam, Mam przed sobą spory dylemat, ale głównie spowodowany obawami przed reakcją w rodzinie oraz pracy. Jestem studentką na 4 roku, na studiach magisterskich, zaocznych. Poszłam na nie po 2 latach przerwy (studia stacjonarne), w międzyczasie znajdując swoją pierwszą pracę, którą zmieniłam niedawno w maju. Studia licencjackie byłam w stanie skończyć dopiero we wrześniu, kiedy wreszcie skończyłam pracę dyplomową na prawie 100 stron, od której pisania dostałam pierwszych w życiu ataków paniki. Obiecałam sobie, że nie pójdę nigdy na studia magisterskie, choć moja rodzina absolutnie się z tym nie zgadzała. Zaczęłam chodzić w trakcie tych 2 lat przez parę miesięcy do psychologa i tam na sesjach zostałam "uświadomiona", że część moich problemów ze sobą zostanie rozwiązanych, gdy wrócę na studia i zacznę ponownie wchodzić w interakcję z ludźmi w moim wieku (prywatnie nie mam dużo zaufanych osób i w poprzedniej pracy nie było nikogo przez 30-tką, przed ślubem). Ostatecznie uległam namowom, licząc w duchu, że faktycznie mój stan psychiczny się poprawi. Na studiach magisterskich jestem obecnie przed sesją letnią, na 4 roku (całe trwają 2 lata). Jest to kierunek, który nie był moim pierwszym wyborem, ponieważ ten nie został otwarty i z dwóch nieapetycznych opcji, ta wydała się mniejszym złem. Obecnie, psychicznie i emocjonalnie napotkałam absolutny mur. Nie jestem w stanie zmusić się do żadnej nauki ani do pisania żadnej pracy, zwłaszcza magisterskiej. Nie czuję żadnej motywacji, nie ma we mnie ani grama pasji. Absolutnie nie interesuje mnie to, czym każą nam się na kierunku zajmować. Traktują nas z politowaniem, pretensjonalnie, przedmioty mamy narzucone wykraczające poza zakres kierunku lub spełniający jakieś 20% obiecywanego spektrum. Nie wiem, jak powiedzieć moim rodzicom o moich obawach. Jak dziadkom. Boję się, że jakimś cudem rzucenie studiów będzie poruszone u mnie w nowej pracy - pracy, którą bardzo lubię, fascynuje mnie wszystko w niej i mam motywację na zdobywanie doświadczenia i prawdopodobnych awansów w przyszłości. Czuję się tam wreszcie spełniana, że ma ta cała gonitwa za chlebem sens. Wiem, co podpowiada mi instynkt i chęć pierwszy raz w życiu zadbania o siebie - należy po prostu zrezygnować. Czuję w kościach, że taka powinna być moja decyzja. Boję się jednak, że nie mam racji i przede wszystkim nie chcę musieć się tłumaczyć z moich decyzji po raz kolejny wszystkim dookoła. Tłumaczyć, że nie mogą żyć drugi raz mną przez swoje niespełnione ambicje. Mam 25 lat, a jestem tym już stanowczo zmęczona. (Nie) wiem, co powinnam zrobić. Niby tylko (aż) jeszcze ciut ponad 1 rok do otrzymania tytułu... choć nie wyobrażam sobie kończyć dalej mojej pracy dyplomowej. Bardzo proszę o pomoc.

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Ataki paniki Psychologia Motywacja Ślub