Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

100 poziom zaufania

Proszę też pamiętać
Około 90% wszystkich chorych na cukrzycę oraz z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej choruje również na polineuropatię cukrzycową.
Polineuropatią nazywamy uszkodzenie nerwów obwodowych.
Polineuropatia może przebiegać skrycie i ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy.

Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.
Polineuropatia może dotyczyć również włókien autonomicznych co przejawia się zaburzeniem czynności przewodu pokarmowego ( biegunki, zaparcia), układu sercowo-naczyniowego ( zaburzenia rytmu serca, spadki ciśnienia tętniczego krwi) lub układu moczowo płciowego np impotencja.
Leczenie neuropatii jest trudne i złożone. W zasadzie nie istnieją leki zatrzymujące postęp choroby. Leczenie skupia się głownie na uśmierzaniu bólu. Skuteczność klasycznych leków przeciwbólowych jest niewielka. W przypadku polineuropatii cukrzycowej klasyczne NLPZ są wręcz przeciwwskazane ze względu na ryzyko działań niepożądanych w stosunku do nerek, które i tak są narażone na uszkodzenie w przebiegu cukrzycy ( nefropatia cukrzycowa).
Do leków mających działanie przeciwbólowe należą niektóre leki przeciwdepresyjne i przeciwdrgawkowe. Pomocniczo stosuje się dożylne wlewy z lidokainy oraz miejscowo kapsaicynę.

Stosuje się też leki poprawiające funkcjonowanie uszkodzonych nerwów: kwas α-liponowy (ALA) oraz witaminy z grupy B, generalnie są to leki zarejestrowane do leczenia polineuropatii cukrzycowej.
Bardzo ważne jest rehabilitacja i usprawnianie, które w pewnym stopniu hamuje postęp zaników mięśniowych.

Diagnostyką i leczeniem zajmują się niektórzy neurolodzy. Proszę pamiętać o kontroli

Powikłania cukrzycy

Witam, chciałam zapytać o powikłania cukrzycowe, a dokładnie o HIPOGLIKEMIĘ, czy jest jakiś sposób, aby jej zapobieć? Pacjent ma objawy od roku, pojawiają się nieregularnie nawet dwa razy w tygodniu. Lekarz stwierdził, że jest tak przyzwyczajony do spadków cukru, że nie jest w stanie sam zauważyć, że coś mu się dzieje, najczęściej jest zdany na innych. Czasami dochodzi do tego, że dwóch dorosłych meżczyzn go trzyma i na siłę wlewają mu płyn, aby podnieść poziom cukru. Czy jest potrzebne leczenie szpitalne i jak to wygląda? I czy chory na cukrzycę może dostać rentę - nie wiem, czy to do Pana pytanie, ale jeśli pacjent stwarza zagrożenie dla siebie i innych, co mamy potwierdzone licznymi stłuczkami itp. Proszę o odpowiedź, dziękuję, Beata.

KOBIETA ponad rok temu

Cukrzyca Diabetologia

Lek. Łukasz Dubielecki Ortopedia, Warszawa

60 poziom zaufania

Hipoglikemia jest poważnym problemem u osób chorych na cukrzycę. Może prowadzić do ciężkich stanów, w tym do uszkodzenia mózgu czy śmierci. Zapobieganie jej jest trudne i, niestety, bez współpracy pacjenta się nie obejdzie. Aby zapobiec epizodom ciężkiej hipoglikemii, należy podjąć następujące kroki:

1) Wraz z lekarzem ustalić takie leczenie, by hemoglobina glikowana HbA1c znajdowała się w zakresie od 7% do 7,9%. Należy też rozważyć zmianę leków, bowiem niektóre wykazują większą częstość wywoływania hipoglikemii niż inne.
2) Pacjent musi zbilansować swoją dietę. To trudne, ale dieta musi być tak skonstruowana, aby zawierała jak najwięcej długołańcuchowych cukrów takich jak skrobia (takie cukry zawarte są w pieczywie ciemnym, makaronach, niektórych warzywach), a całkowicie wyeliminować cukry proste (niektóre owoce, soki, napoje, słodycze), wtedy organizm będzie miał stały dopływ glukozy i widmo hipoglikemii może zostać zażegnane.
3) Pacjent powinien mieć przy sobie pena (specjalną podręczną łatwą do urzytku strzykawkę) z glukagonem. Bowiem zastrzyk glukagonu pozwala szybko wyrównać glikemię bez potrzeby wlewania do ust słodkich płynów (co grozi zadławieniem)

Renta jest możliwa, ale niewskazana. Osoba pracująca ma dużo większe szanse na zdobycie środków na leczenie. Dodatkowo wysiłek fizyczny zmniejsza zapotrzebowanie na insulinę. Nie mówiąc już o powikłaniach psychicznych u osoby zostawionej w domu bez wystarczających środków do życia (renty są bardzo niskie, kilkaset złotych miesięcznie) i bez możliwości legalnej pracy.

Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

100 poziom zaufania

Jednym z powszechnych komplikacji zaburzeń gospodarki węglowodanowej jest polineuropatia cukrzycowa. Neuropatia może przebiegać skrycie lub ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy. Częstość występowania neuropatii cukrzycowej dotyczy do 90% wszystkich chorych na cukrzycę, a około 10% ma kliniczne objawy neuropatii jeszcze przed postawieniem rozpoznania cukrzycy.
Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.

Diagnostyką i leczeniem zajmują się niektórzy neurolodzy. Proszę pamiętać o kontroli.