Czy to są jakieś typowe zaburzenia psychiczne?
Dzień dobry
Jestem mężczyzną, mam 28 lat. Od zawsze byłem wrażliwy, bardzo przeżywałem szkołę podstawową, następnie Liceum (ścisk w żołądku, odruch wymiotny). Od lat już mam silnie rozwinięte lęki (boję się wody, wysokości, przechodzenia przez mosty - robi mi się słabo, opadam z sił, nogi robią się nagle jak z waty. Bałem się również jeździć samochodem (tylko jako pasażer, nie mam prawa jazdy) bo dostawałem tam ataków paniki i duszności, miałem wrażenie, że nie mogę stamtąd wyjść, że się duszę. Półtora miesiąca temu - po mocno zakrapianym sylwestrze i strasznym kacu nagle coś w mojej psychice "pękło" - odczuwam ciągły niepokój, lęk, mam natłok myśli, które mnie przerażają (np. że zrobię krzywdę komuś bliskiemu lub sobie choć wiem, że nigdy przenigdy bym nic takiego nie zrobił, muchy bym nie skrzywdził, kocham ludzi i zawsze byłem dobry i życzliwy dla wszystkich). Mam też dziwne inne objawy jak np. uczucie, że język w ustach mi przeszkadza, że jest ciałem obcym (ciężko mi to opisać bo nie drętwieje język ani nic takiego).
Byłem już na dwóch wizytach u lekarza psychiatry, dostałem lek Alprox 0,5mg, przez pierwsze półtora tyg brałem go w dawce pół tabletki, następnie przez dwa tygodnie w dawce 2x 1 tabletka rano i wieczorem (w sumie 1mg na dobę), dziś jest pierwszy dzień, kiedy zaczynam odstawiać stopniowo ten lek (mam zmniejszać dawkę o pół tabletki co 3 dni), a psychiatra planuje przepisac mi lek Dulsevia (substancja: duloksetyna). Przez czas brania Alproxu objawy zmniejszyły się, nie były takie męczące, lecz od kilku dni - choć nadal jeszcze brałem tę samą dawkę alprazolamu moje objawy znowu się nasiliły - znowu uczucie "przeszkadzania języka", lęk, szybkie bicie serca, złe samopoczucie, do tego mam to dziwne uczucie "odrealnienia rzeczywistości". Boję się o siebie, nie wiem co mi jest, czy to nerwica czy depresja, staram się z tym walczyć, relaksować się ale z różnym skutkiem to sie udaje (zazwyczaj z mizernym). Czuję się juz tym zmęczony, każdy dzień jest dla mnie trudny, będąc obecnie w domu na urlopie jest jeszcze gorzej, jestem sam w domu (moja dziewczyna pracuje do godz 19), natłok myśli, lęk, odrealnienie, uczucie bezsensu i braku nadziei na poprawę. Co mi może być? Czy to są jakieś typowe zaburzenia psychiczne? Planuję zbadać tarczycę (ostatnio badałem w czerwcu - było w normie), mamy luty a słyszałem, że chora tarczyca również powoduje objawy psychiczne. bardzo proszę o jakąś wskazówkę, odpowiedź bo nie wiem juz co robić, mam wrażenie, że mój psychiatra zbyt ogólnie do sprawy podchodzi...
