Czy mozliwe, że partner ma depresję?
Chciałabym tutaj opisać problem mojego męża. Jesteśmy małżeństwem od 7 lat, mamy dwójkę dzieci (3 lata i tydzień). Problemy zaczęły się po przeprowadzce do domu na wsi (mąż całe życie mieszkał w bloku). Zaczęliśmy się kłócić o jakieś drobne rzeczy, sprzątanie i tak dalej, ale było to jeszcze do zniesienia. Ja po urodzeniu pierwszego dziecka wróciłam do pracy, z mężem zajmowaliśmy się dzieckiem na zmianę i było ok. Będąc w drugiej ciąży mąż zaczął "uciekać" z domu, wyglądało to tak jakby nie cieszył się z tej ciąży, chociaż sam jej chciał. Siedział wieczorami i nocami w garażu, twierdził, że jeśli ja chcę z nim powiedzieć to mam go poprosić. Jeśli chce jakiejś bliskości czy seksu to też mam go o tym poinformować, bo on nie będzie się domyślał, a dla mnie takie "proszenie się" trochę mija się z celem i wtedy chyba nasze małżeństwo zaczęło się "rozjeżdżać". Tydzień temu urodziłam dziecko i po powrocie do domu przywitał mnie bałagan, mąż był zdziwiony, że jestem zła o to. Później jednego poranka zrobił śniadanie i na tym zakończyła się jego aktywność. Jest opryskliwy w stosunku do starszej córki, młodsza interesuje go może przez 10minit dziennie. Ja zajmuję się wszystkim, mąż drugi dzień pod rząd śpi. Wstaję żeby coś przegryźć i idzie spać dalej. Twierdzi, że na nic nie ma siły i wszystko go przerasta. Że najlepiej jakby go nie było. Ja jestem zmęczona, bo ani nie mam wsparcia w połogu ani w opiece nad dziećmi.
Dodam, że mąż w przeszłości miał okresy spadku nastroju. W wieku 10 lat stracił matkę, w wieku 17 lat ojca. Nigdy tego nie przepracował na żadnej terapii. Nie wiem czy to możliwe, że wszystko mu się nawarstwia i go to przerasta czy to poprostu lenistwo... Czy już depresja...
