Jak poradzić sobie z napadami paniki u osoby z bólem serca?

Dzień dobry,
objawy, które Pani opisuje mogą świadczyć o występowaniu napadów paniki. Nagłe pojawianie się ekstremalnie silnego lęku, brak tchu, duszenie się, zimny pot, drętwienie kończyn, tracenie czucia bez wyraźnej przyczyny może być napadem paniki. Jednak nie można tego jednoznacznie zdiagnozować bez konsultacji ze specjalistą. Zalecam wizytę u psychologa, który po przeprowadzeniu odpowiednich badań, wywiadu będzie mógł postawić diagnozę oraz dobrać formę pomocy. W leczeniu napadów lęku łączy się psychoterapię oraz farmakoterapię.
Silny i długotrwale występujący stres może być jednym z czynników wpływających na pojawianie się stanów lękowych. Nerwica może wpływać na funkcjonowanie poznawcze, emocjonalne oraz przyczynia się do pojawienia nieuzasadnionych fizjologicznie objawów somatycznych. Wspominała Pani o częstym przeziębianiu się. Być może Pani układ odpornościowy został osłabiony właśnie przez silny stres i przeżywanie lęku, który całkowicie dezorganizują życie społeczne.
Pozdrawiam.

Szanowna Pani, jeśli wykluczone są choroby somatyczne, choroby serca, przyczyną objawów może być podłoże psychogenne. Objawy mogą się nasilać przed miesiączką. W leczeniu zaburzeń lękowych bardzo dużą skuteczność potwierdzoną badaniami wykazuje psychoterapia poznawczo - behawioralna. Lęk można zniwelować na dwa sposoby: zmniejszając poczucie zagrożenia (farmakologicznie) - niwelując tylko i wyłącznie objaw lub zwiększając wiarę we własne umiejętności radzenia sobie z trudną sytuacją. Pomocny jest trening relaksacyjny; kiedy jesteśmy fizycznie zrelaksowani – następuje odprężenie psychiczne i odwrotnie, gdy psychicznie się zrelaksujemy – nastąpi odprężenie fizyczne. Zaburzenia lękowe objawiają się przyspieszonym pulsem (tachykardią) i podwyższonym ciśnieniem krwi, wskutek pobudzenia układu współczulnego (nadnercza produkują katecholaminy - adrenalinę i noradrenalinę), w stanach zagrożenia, np., strach, gniew, organizm mobilizuje się do działania. Lęk jest reakcją pojawiającą się w sytuacji, w wyniku interpretacji przez jednostkę zagrożenia, wyróżniamy 3 czynniki lęku: (1) Poznawczy (myśli, wyobrażenia). (2) Fizjologiczny (doznania w ciele). (3) Behawioralny (odnosi się do zachowania). Wszystkie te aspekty wzajemnie na siebie oddziaływają wywołując stany lękowe. Aspekt fizjologiczny jest instynktem samozachowawczym, czyli reakcją organizmu w odpowiedzi na zagrożenie, mobilizuje organizm do walki lub ucieczki, w wyniku pobudzenia układu współczulnego (autonomicznego). Aspekt poznawczy bazuje na myślach, wyobrażeniach o treści negatywnej, występuje pierwotnie w stosunku do emocji i aspekt behawioralny - to są przejawiane zachowania. Psychoterapia poznawczo-behawioralna pomaga zmieniać przekonania, dzięki którym łatwiej jest radzić sobie z problemami w życiu codziennym. Techniki ekspozycyjne pomagają zmniejszyć lęk i pokonać wszelkie trudności w sytuacjach lękotwórczych. W Pani przypadku wskazane jest wsparcie psychoterapeutyczne, odpowiednio dobrane leczenie umożliwi optymalne funkcjonowanie, w związku z tym poprawi się Pani jakość życia. Pozdrawiam serdecznie