Jak postępować przy wysokim poziomie cukru we krwi?

Witam serdecznie! Przed tygodniem mój 66-letni Tato przez przypadek u znajomych zbadał sobie poziom cukru. Okazało się, że ma 190. Od razu zakupił glukometr Optium Xido i na drugi dzień udał się do lekarza pierwszego kontaktu. Wcześniej mierzył poziom cukru w ciągu dnia i wynosił on 150, a rano na czczo ok. 190. Lekarz zlecił badanie krwi i od razu tego samego dnia z wynikiem ok. 190-200 Tato ponownie udał się do lekarza. Lekarz Zalewski w por. na ul Aleksandrowskiej w Łodzi (piszę, bo Pan doktor także jest z Łodzi) przepisał leki B***i N*** (nie pamiętam dokładnej nazwy). Jeden 2 x dziennie, drugi 1 x dziennie.

Lekarz Tatę pocieszył, że musi zbić cukier przez dietę, wskazane jest schudnięcie. Kiedy Tato zapytał, czy dożywotnio będzie brał leki, lekarz powiedział, że niekoniecznie, trzeba zbić cukier. Że Tato może jeść "normalnie", często i po trochu, ograniczyć tłuszcze i oczywiście zero cukru. Nie dał broszury o diecie, nie skierował do diabetologa, nie wyznaczył następnej wizyty. Bardzo proszę o wyjaśnienie moich wątpliwości (piszę w imieniu Taty, gdyż On w ogóle sceptycznie podchodzi do "chodzenia po lekarzach").

A zatem: Czy rzeczywiście do końca życia Tato będzie uzależniony od leków? Czy cukrzyca zawsze tak przebiega, a kończy się podawaniem insuliny? Czy konieczna lub wskazana jest wizyta u diabetologa? Czy (jak powiedział ten lekarz) zadowalający jest poziom cukru 130? Jeśli Pan doktor będzie taki dobry i czas Panu pozwoli, bardzo proszę o odpowiedź, a także napisanie kluczowych porad o tej chorobie (lub odniesienie do jakiejś strony). Z góry bardzo dziękuję i pozdrawiam, Agnieszka z Łodzi

ponad rok temu

Witam,

Przebieg cukrzycy jest osobniczo zmienny. Zależy on od wielu czynników, z których nie wszystkie są nam znane. Szczególnie ważny jest stopień zaawansowania choroby w momencie jej rozpoznania. Zależnie od tego część osób wymaga stosowania samej diety cukrzycowej, część musi dodatkowo stosować leki hipoglikemizujące, a inni insulinę.

Choroba jest przewlekła, postępująca, nieuleczalna. Zwykle z czasem chorzy, którym wystarczało stosowanie samej diety muszą włączyć leki doustne, a w następnym etapie insulinę. Poszczególne etapy trwają różnie długo u różnych osób. Zdarza się również, że po chwilowym stosowaniu insuliny można powrócić do leków hipoglikemizujących, jednak nie dotyczy to raczej chorych od dłuższego czasu wymagających insuliny.

W przypadku rozpoznania bądź podejrzenia cukrzycy warto zapisać się do poradni diabetologicznej i pozostawać pod jej opieką. Wizyty u diabetologa nie są częste, ale zapewniają właściwą kontrolę leczenia na co dzień prowadzonego przez lekarza rodzinnego.

Wiele ciekawych i ważnych informacji na temat cukrzycy znajdą Państwo na bieżącym portalu.

Pozdrawiam

0

Proszę też pamiętać
Około 90% wszystkich chorych na cukrzycę choruje również na polineuropatię cukrzycową.
Polineuropatią nazywamy uszkodzenie nerwów obwodowych.
Polineuropatia może przebiegać skrycie i ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy.

Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.

Diagnostyką i leczeniem zajmują się niektórzy neurolodzy. Proszę pamiętać o kontroli

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty