Koniecznie proszę podjąć psychoterapię.
Warto skorzystać z pomocy Oddziału Dziennego- jest to forma kilkutygodniowej codziennej pracy terapeutycznej grupowej z lekarzami, psychologami i terapeutami zajęciowymi.
Dzień dobry,
Najlepiej jak syn znajdzie psychoterapeutę i podejmie leczenie.
Psychoterapię może podjąć w formie ambulatoryjnej (np.: PZP, prywatnie) lub na oddziale szpitalnym, specjalizującym się w leczeniu zaburzeń afektywnych (np.: Centrum Psychiatrii w Katowicach, Szp. Uniwersytecki w Krakowie).
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy
Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych
Psychoterapia grupowa jest alternatywą dla psychot
Witam. W tym co Pani pisze, zwróciłam uwagę na wiek w jakim pojawiły się problemy i następnie nasiliły. Zastanawiam się co dokładnie działo się w tedy w Pani życiu? 13 lat to zwykle początki dojrzewania i związane tym silne emocje, poszukiwania własnej tożsamości, stopniowej separacji od rodziców oraz poszukiwanie swojego miejsca w grupie rówieśniczej. Wiek 18-19 to wchodzenie w dorosłość, usamodzielnianie się, dokonywanie wyborów odnośnie swojej drogi życiowej. To bardzo ważny okres i może być niezwykle ekscytujący, ale jest też związany licznymi konfliktami wewnętrznymi i lękami. To naturalne. Gdy pojawiają się większe przeszkody w procesie dojrzewania, a mogą być bardzo różne, dochodzić może do zaburzeń lękowych albo zaburzeń nastroju. Farmakoterapia to tylko część procesu leczenia. Pomagają wyrównać nastrój, obniżyć lęk ale nie rozwiązują, zwykle nieświadomych, konfliktów wewnętrznych, które mogą być główną przyczyną tych zaburzeń. Żeby do nich dotrzeć potrzebna jest psychoterapia.
Kryzysy psychiczne można potraktować jako szansę na rozwój, motywację do tego by wziąć sprawy w swoje ręce i zadbać o swoje szczęście. Dlatego sugeruję, żeby znalazła Pani psychoterapeutę, któremu Pani zaufa. Jeżeli się Pani zaangażuje, może on pomóc nie tylko w wyjściu z problemów ale także w odkryciu czego dokładnie Pani potrzeba, żeby czuć się szczęśliwą i jak to sobie zapewnić.
Życzę powodzenia, MB
Oczywiście. Potrzebna do tego jest jednak praca nad sobą, przepracowanie trudnych emocji i doświadczeń oraz zmiana zachowania i myślenia. Najlepiej zrobić to w psychoterapii pod kierunkiem wykwalifikowanego terapeuty. Proszę też pamiętać, że leki są pomocne w opanowaniu objawów, nie leczą jednak przyczyn zaburzeń (emocjonalnych). Z przyczynami można poradzić sobie właśnie psychoterapią, a tym samym na trwale pozbyć się objawów i uniezależnić od leków.
Cześć ;-)
Oczywiście, że jest (tutaj każdy specjalista ma swoje zdanie). Myślę, że to wiele zależy od specjalisty, który prowadzi terapię. Ze swojego doświadczenia nazywanie nerwicy i depresji chorobą oddziałuje raczej negatywnie. Zapraszam Ciebie do bezpośredniej konsultacji ze mną. Mimo moich metod (stosowania terapii socjoterapeutycznej) i zupełnie innemu podejściu taki rodzaj pracy nad sobą nie jest krótkotrwały (zależy jest od osoby). Wiele zależy od podejścia ;-)
Pozdrawiam serdecznie i życzę zdrowia.
http://psychopedagog.eu
I również, niepokoi mnie fakt pojawienia się depresji w wieku 13 lat. Jestem skłonny stwierdzić, że jest to praktycznie niemożliwe lub spotykane w bardzo rzadkich przypadkach.
Pozdrawiam
http://psychopedagog.eu
Musi iść Pani na psychoterapię. Same leki nie zagwarantują trwałej poprawy zdrowia.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Witam
Oczywiscie mogą to być objawy depresji,ale najlepszym rozwiązaniem jest wizyta u specjalisty -psychiatry.Może się Pan udać do najbliższej Poradni Zdrowia Psychicznego i skorzystać z pomocy lekarza ale i psychologa/terapeuty.
Witam
"Mam poczucie, że wszystko robię źle, marnuję swoje życie" - bardzo współczuję i także zachęcam do wizyty u psychiatry oraz podjęcia psychoterapii indywidualnej lub grupowej. Warto też coś zmienić w swoich codziennych działaniach - zadbać o regularność wstawania i zasypiania o stałej godzinie, spacery na świeżym powietrzu, mówienie SOBIE KOMPLEMENTÓW i bycie dla siebie najlepszym przyjacielem. Nie ma na świecie człowieka, który wszystko robi źle... A jeśli jest coś, co trzeba zmienić, by "nie marnować sobie życia", to warto zrobić pierwszy krok, choćby i mały. Małe dzieci upadają wiele razy, ale wstają i w końcu potrafią i chodzić i biegać :)
Pozdrawiam
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Ataki paniki, stany lękowe, myśli o końcu świata.
Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre
Kiedy człowiek jest smutny lub popada w depresję,
