Różnica pomiędzy aparatem samoligaturującym a zwykłym

Podstawową różnicą pomiędzy klasycznymi aparatami stałymi a samoligaturującymi jest zdecydowanie mniejsze tarcie pomiędzy drutem a zamkiem (brak tarcia wywieranego przez elastyczne bądź druciane ligaturki dociskające drut do zamków), a w konsekwncji mniejsze siły konieczne do przesuwania zębów. Nie występuje wtedy ograniczona martwica kości - tzw. hialinizacja na tej "stronie" kości, na którą pchamy korzeń przesuwanego zęba. Nie uciskamy za bardzo włosowatych naczyń krwionośnych w kości - dzięki temu kość jest cały czas żywa. Dzięki temu kość może "iść przed zębem" - jest to zdecydowanie bardziej fizjologiczne działanie umożliwiające rozszerzenie łuku zębowego, zmniejszenie doleliwości i ryzyka powikłań.
Korzystne jest to zwłaszcza w pierwszej fazie leczenia ortodontycznego - przyśpiesza je i umożliwia dodatkową przebudowę kostną. Rzeczywiście, higiena jest łatwiejsza. Co do czasu leczenia - opinie specjalistów są podzielone.
Każdy typ aparatu ma swoje wady i zalety. W aparatach samoligutujących ciężej jest np. odrotowywać zęby. Jednak biorąc pod uwagę wszystkie dane naukowe, jestem zwolennikiem poruszania się w "biosferze" sił przesuwających zęby - czyli stosowania samoligaturującego typu zamków.

Ze względu na brak tarcia pomiędzy drutem a zamkiem, leczenie aparatami samoligaturującymi trwa krócej a zęby szybciej się przesuwają. Dodatkowo wizyty kontrolne są rzadsze niż w przypadku tradycyjnych zamków.

Witam serdecznie,
Obecnie wyróżnia się najczęściej cztery typy aparatów ortodontycznych:

1. Aparaty klasyczne, dzielące się na metalowe i kosmetyczne. Cechą wyróżniającą je są ligatury (gumki), które łączą drut z zamkiem. Samo założenie aparatu jest tutaj najtańsze, ale ze względu na częstość wizyt kontrolnych łączna cena wychodzi bardzo podobnie jak w aparatach samoligaturujących. Przy tych aparatach na zęby są wywierane znaczne siły (ze względu na sposób łączenia drutu z zamkami), co może prowadzić do zwiększonego ryzyka powikłań w czasie leczenia. Leczenie przy tym rodzaju aparatów trwa zwykle najdłużej. Trudności z higieną i przebarwianie ligatur, też nie wpływa dobrze na ich estetykę.

2. Aparaty samoligaturujące, dzielące się również na metalowe i kosmetyczne. Nie ma w nich ligatur, a drut jest mocowany bezpośrednio w zamku. Cena założenia aparatu jest wyższa niż w przypadku klasycznych, ale za to dzięki rzadszym wizytom kontrolnym, całościowo wychodzą podobnie. Łatwiej tutaj też o higienę. Ogromnym plusem są mniejsze siły konieczne do przesuwania zębów, co pozwala w bardziej fizjologiczny sposób zmieniać położenie zębów. Minusem jest brak zamków całkowicie pozbawionych metalu, co wpływa na estetykę aparatu.

3. Aparaty nakładkowe, np. Invisalign - najnowocześniejszy typ aparatu. Leczenie takim aparatem może trwać nawet połowę krócej w porównaniu do tradycyjnych. Dostaje się je w postaci nakładek, które zmienia się co tydzień, a każda kolejna nakładka zmienia w pewnym stopniu ułożenie zębów. Wizyty kontrolne są tutaj w zależności od rodzaju leczenia co 1-3 miesięcy. Nosi się je minimum 22 godziny na dobę, ale można je ściągać np. do mycia zębów. Przed rozpoczęciem leczenia jest możliwość wizualizacji jak wyglądać będą zęby po zakończeniu leczenia. Wyglądają również najlepiej estetycznie ze wszystkich aparatów ortodontycznych. Minusem jest cena.

4. Aparaty językowe (lingwalne) - zamki zakłada się w nich od środka zębów, tak aby były niewidoczne z zewnątrz. Plusem jest brak widoczności aparatu. Minusem jest wyraźne seplenienie u sporego odsetka pacjentów oraz ranienie języka przez zamki. Zamki są wykonywane indywidualnie, więc w razie odklejenia konieczność ponownego wykonania zamka wydłuża czas leczenia.

Z własnych obserwacji i relacji pacjentów, najczęściej polecam aparaty samoligaturujące i nakładkowe.