Jak radzić sobie z brakiem adapatacji w nowym miejscu?

Mam 28 lat, wspaniałego partnera, jestem wykształconą, atrakcyjną kobieta. Od roku mieszkam w innym kraju, przyjechałam tu na półroczne stypendium, które się skończyło i niestety w tym momencie mam problemy ze znalezieniem pracy w zawodzie. Moje życie towarzyskie jest mocno ograniczone, wcześniej gdy mieszkałam w Polsce było mnie wszędzie pełno, miałam dużo znajomych, angażowałam się w wiele rzeczy. W tym momencie dużo czasu spędzam w domu, ze swoim partnerem, z którym jestem blisko, ale niestety w łóżkowych sprawach nam ostatnio nie wychodzi. Lubimy się przytulać, całować, głaskać, ale nie ma tej „iskry”. Są momenty, kiedy ogarnia mnie totalne zmęczenie i niechęć do wychodzenia gdziekolwiek. Bywam apatyczna i poddenerwowana. Łatwo wyprowadzić mnie z równowagi, co często kończy się kłótniami. Nie mam problemów z apetytem bądź snem, wręcz przeciwnie. Nigdy nie miałam bardzo dobrych kontaktów z rodziną, oceniałbym je na poprawne. Od 13 roku życia wychowywałam się bez ojca, który zmarł po długiej chorobie, wcześniej był alkoholikiem.Będąc nastolatką miałam myśli samobójcze. Nigdy żadnej próby. Byłam raczej nieszczęśliwym dzieckiem z kompleksami. Czuje, że moge mieć objawy depresji. Nie wiem czy dać sobie trochę czasu i przyjrzeć się temu, czy muszę szukać specjalisty. Jest jakiś sposób na monitorowanie swoich zachowań? Każdy z nas ma gorsze momenty. Kiedy te gorsze momenty zaczynaja być choroba?
KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Szanowna Pani,
niskie poczucie własnej wartości jest predyspozycją do zaburzeń depresyjnych, zalecane jest dla Pani wsparcie psychoterapeutyczne w paradygmacie poznawczo - behawioralnym.
Sposób w jaki postrzegamy siebie, oceniamy (wzór myślowy) wpływa na to co czujemy i w jaki sposób się zachowujemy w określonych sytuacjach.
Poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości.
Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej.
Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny.
Pozdrawiam serdecznie

0

Witam Panią,
Pani obniżony nastrój wynika zapewne z ograniczonego
kontaktu z przyjaciółmi, z niskiej samooceny a być może
też przykrych doświadczeń z przeszłości.
Niewykluczone, że jest to depresja, jednak rzetelną diagnozę
można postawić tylko podczas osobistej konsultacji,
po wnikliwym przyjrzeniu się różnym sytuacjom
i wydarzeniom na przestrzeni Pani życia, które doprowadziły
do opisanych zaburzeń.
Bardzo ważne jest, żeby Pani problem został prawidłowo
zdiagnozowany i żeby Pani rozpoczęła leczenie, psychoterapię.
Proszę nie zwlekać, bowiem objawy będą się nasilać
i mogą prowadzić do pogarszania się Pani kondycji
psychicznej.

Proszę jak najprędzej skonsultować problem z psychologiem,
psychoterapeutą.
Terapeuta pomoże Pani odzyskać równowagę wewnętrzną,
wzmocnić poczucie własnej wartości,
oraz zdobyć umiejętność radzenia sobie ze stresem,
dzięki czemu odzyska Pani spokój i radość życia.
Gdyby chciała Pani porozmawiać ze mną o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.


Hanna Markiewicz,
psycholog,
konsultacje@psycholog24online.pl
tel. 505 075 298,
http://psycholog24online.pl

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty