Mój dzień to ciągła rozpacz i lęk przed jutrzejszym dniem

Witam serdecznie. Mam 16 lat. Nie wiem czy to depresja, nie podejmuję się samodiagnozowania, a po fachową pomoc póki co nie zasięgnęłam. Wiem tylko, że od paru miesięcy dokucza mi coś, co przesłania mi normalną i racjonalną wizję świata, oraz uniemożliwia wykonywanie nawet najprostszych czynności.

Mam częste problemy z zaśnięciem, ale najchętniej nie wychodziłabym z łóżka. Napady płaczu, poczucie beznadziejności. Unikam ludzi. Wychodzę tylko z konieczności, w szkole czuje się osaczona, źle się czuje z ludźmi. Nie odbieram telefonów, bo chcę, żeby wszyscy zostawili mnie w spokoju samą. Z jednej strony chciałabym być normalną dziewczyną, która chodzi na imprezy ze znajomymi, jest szczęśliwa, z życia czerpie to, co najlepsze, zwłaszcza, że mam dopiero 16 lat, ale teraz mimowolnie jestem daleko od takiego życia, nie mam koleżanek i kolegów, mój dzień to ciągła rozpacz i lęk przed jutrzejszym dniem. Przyszłość mnie przeraża, a widzę ją w czarnych barwach..

Myślałam o wizycie u jakiegoś terapeuty, ale się boje. Boje się powiedzieć co czuje nawet najbliższym. Ciągle udaje, że jest ok, chociaż moje zachowanie z góry mówi co innego. A gdy ktoś pyta co mi jest, to tylko wszczynam kłótnie, mówiąc, że nic. Proszę o poradę.

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

Zaburzenia depresyjne mogą występować w każdym wieku. Obraz depresji u dzieci i młodzieży jest podobny do depresji osób dorosłych (występowanie obniżonego nastroju, spowolnienia, poczucie winy lub beznadziejności), choć uważa się, że występują częściej takie objawy, jak: drażliwy nastrój, pogorszenie wyników w nauce, wycofanie z aktywności, myśli samobójcze. Dość często występują również: nadmierna senność, zwiększony apetyt oraz wrażliwość na odrzucenie.

Leczenie powinno być kompleksowe, obejmujące psychoterapię, farmakoterapię, psychoedukację pacjenta i jego rodziny. W tej sytuacji wskazana jest konsultacja psychiatryczna w ramach poradni zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży, w celu określenia diagnozy i dalszych zaleceń. Możesz zacząć od rozmowy ze szkolnym psychologiem lub pedagogiem.

Profesjonalna, fachowa pomoc jest w twoim zasięgu. Wiele osób odczuwa niepokój na myśl o takiej rozmowie, jednak wbrew pozorom, łatwiej może przyjść opowiedzenie o swoich trudnościach osobie bezstronnej, życzliwej- choć zupełnie obcej- niż członkowi rodziny. Nie leczony epizod depresyjny trwa przeciętnie ok. 6 miesięcy, jak zapewne sama zauważyłaś- objawy zazwyczaj nasilają się. Zastanów się, czy warto ryzykować fatalne samopoczucie przez tak długi okres czasu. Wczesna pomoc i wsparcie pozwoli Ci ponownie czerpać satysfakcję z życia.

http://portal.abczdrowie.pl/wszystko-o-depresji http://portal.abczdrowie.pl/depresja-mozna-pokonac http://portal.abczdrowie.pl/depresja-u-dzieci http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-depresji-u-dzieci

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty