Badanie moczu jest jednym z podstawowych badań i na pewno warto je powtórzyć przed udaniem się do lekarza. Oprócz ertytrocytów i leukocytów, daje ono również informacje m.in. dotyczące pH moczu, jego ciężaru właściwego, bilirubiny, glukozy i ciał ketonowych.
Podane przez Panią wartości mogą świadczyć o zakażeniu, zwłaszcza jeśli inne parametry są w normie. Czy był robiony nityt? Jeśli jest on pozytywny, to prawdopodobieństwo zakażenia jest duże. Ważne jest też występowanie symptomów lub ich brak. Czy występuje pieczenie przy wypróźnianiu? Jeśli tak, można rozważyć posiew moczu i podanie antybiotyku. Nie leczy się jednak samych wyników laboratoryjnych i w momencie, kiedy nie ma żadnych dolegliwości trzeba raz jeszcze przemysleć dalszą terapię. Warto też jest wykonać posiew moczu, w celu ustalenia jaka bakteria mogła wywołać zakażenie i na jakie antybiotyki jest ona wrażliwa. Pozwoli to na lepsze dobranie antybiotyku, co zapobiega powstawaniu antybiotykoodporności bakterii. Posiew moczu może potrwać kilka dni, ponieważ próbka umieszczana jest na specjalnej pożywce i w inkubatorze, a następnie oczekuje się na wzrost bakterii.
Podwyższony wynik leukocytów może też wynikać z nieprawidłowego pobrania moczu. Mocz najlepiej jest oddawać rano, po nocy. Należy najpierw podmyć się, a następnie pobrać próbkę ze środkowego strumienia. Przy ponownym badaniu moczu jest to bardzo ważne, bo nieprawidłowe pobranie może dać zawyżone wyniki leukocytów.
Leczeniem infekcji dróg moczowych zajmuje się urolog, ale często leki przepisuje też lekarz rodzinny. Antybiotyki najczęściej przyjmuje się w postaci tabletek przez kilka dni. Ważne jest, aby z wynikami po obydwu badaniach udać się do lekarza, a on rozważy ewentualne leczenie.
