Czy jest szansa na całkowite wyleczenie depresji?
Szanowni Państwo,
około 15 lat temu z objawami depresji i stanów lekowych poszukiwałam lekarza specjalisty. Trafiłam na kilku lekarzy, którzy zapisywali mi, różne leki, które niestety nie przynosiły żadnego efektu. Szczęście sie do mnie uśmiechnęło i trafiłam do lekarza, który wyprowadził mnie z depresji (po tylu latach nie pamiętam jakim lekiem, pamiętam tylko, że brałam też bioxetin). Ponieważ odczuwałam bardzo silne lęki wewnętrzne lekarz ten zapisywał mi spamilan, a potem cloranxen. Spamilanu już od lat nie przyjmuję, ale cloranxen, do dnia dzisiejszego. I tutaj pojawia się problem, wiem, że jestem od niego uzależniona (doszłam do dawki 60 mg/doba-niecodziennie), na widok opakowania leku już chcę go otwierać i zażywać kolejna tabletkę. Wiem, że proces odstawienia będzie trwać długo, ale czy w ogóle da się wyjść z takiego uzależnienia? Biorę go od około 10 lat. Oczywiście początkowo było to 2 x 5 mg, potem 2x 10 mg a potem mogłam sobie zwiększyć o 1 tabletkę itd. Lekarz nie wie, że zażywam ich tak dużo, albo nie chce wiedzieć, ponieważ na moje życzenie zapisuje mi kolejne opakowania, mówiąc przy tym, że ten lek można brać, on nie uzależnia. Doszłam już do ściany. Nie chcę brać tego cloranxenu. Wiem, że wyjście z niego nie będzie łatwe, ale chcę się tego podjąć. I tutaj rodzi się moje pytanie, czy po tak długim braniu tego leku (który powinno się brać przez 1-3 miesięcy) odstawia się go tylko poprzez zmniejszanie dawki (według określonego programu, który mam nadzieję ustali mi "mój" lekarz) bez dodatkowych wspomagaczy? Zdaję sobie sprawę z tego, że sama sobie "zgotowałam ten los". Jestem osobą czynną zawodowo i wygodnie było mi zażyć lek niż na przykład denerwować się nawet jakimiś drobnymi problemami. Szanowni Państwo, proszę o Państwa opinię jest szansa na wyjście z tego uzależnienia.
Z poważaniem,
Kobieta, 56 lat
