Jak odstawić dziecko od piersi, żeby nie doznało szoku?

Szanowna Pani, karmienie piersią spełnia podwójną rolę. Nie jest to tylko zapewnienia dziecku pokarmu, ale również zaspokojenie potrzeby bliskości z drugim człowiekiem, najważniejszą osobą w życiu dziecka - mamą. Dlatego przy odstawieniu dziecka od piersi należałoby zadać sobie kilka pytań: W jakich sytuacjach dziecko prosi o pierś? Czy tylko kiedy jest głodne/spragnione? Czy może w momentach napięcia emocjonalnego? Czy dziecko domaga się piersi po posiłkach? Jak często prosi o pierś, kiedy ma mamę tylko dla siebie? Po odpowiedzeniu sobie na te pytania, będzie Pani łatwiej podjąć decyzję, w jaki sposób tego dokonać.
Zalecałabym łagodne i stopniowe odstawienie piersi. Po pierwsze niech Pani określi czas w jakim ma się ono zakończyć (np. 3 - tyg), karmienie dziecka niech będzie tylko wtedy, kiedy naprawdę się ono tego domaga. Na początku może Pani zrezygnować z 1 karmienia raz na 2-3 dni (np. porannego), później zwiększać tę częstotliwość.
Ważne jest, aby wraz z mniejszą częstotliwością karmienia, zwiększyć ilość interakcji z dzieckiem. Zaspokajać potrzebę bliskości. Niech Pani rozmawia z dzieckiem, ze nie ma już "cycusia", że mleczko się kończy, ale jest przytulanie, całowanie i wspólna zabawa.
Życzę powodzenia i pozdrawiam.

Dzień dobry,

Relacja matka- dziecko jest wyjątkowa, dzięki karmieniu piersią mogła Pani doświadczyć niepowtarzalnej bliskości z córeczką. Jeśli karmienie nie sprawia Pani przyjemności,przeżywa Pani w związku z tym stres i frustrację, to nie ma sensu się do tego zmuszać. Ważniejsze jest to jak Pani się czuje w relacji z dzieckiem, niż to w jaki sposób jest karmione.

Witam,

nie ma uniwersalnego typu odstawienia dziecka od piersi, natomiast trzeba się liczyć z zawirowaniem uczuć przy tej okazji, może wystąpić poczucie straty, odrzucenia, zawodu, niepokoju i to po obydwu stronach barykady, zarówno u matki jak i dziecka. Proces karmienia piersią często kończy się naturalnie, gdy dziecko coraz częściej zaczyna szukać innych źródeł pożywienia, jednak taką decyzję podejmują również matki same. Często w przemęczeniu łatwo pochopnie podjąć taką decyzję, ale już nie będzie odwrotu od niej a może pozostać uczucie żalu. Tak więc pozostanie jeszcze decyzja: odstawienie częściowe, nagłe lub planowane (której jest najbardziej zbliżone do naturalnego procesu kończenia karmienia, nie grozi problemami z piersiami, pozwala zarówno dziecku jak i matce przyzwyczaić się do nowej sytuacji), które polega na opuszczeniu jednego karmienia na dwa, trzy lub więcej dni. Ważne jest konsekwentne realizowanie planu. Pomocne może być: karmienie piersią tylko wtedy gdy dziecko się tego domaga; nie siadanie w miejscu, gdzie Pani zazwyczaj karmiła dziecko; opóźnianie pory karmienia poprzez odwracanie uwagi; skracanie czasu karmienia; spanie poza domem przez kilka dni może przyzwyczaić dziecko do tego że nie ma dostępu do piersi mamy.
Sygnałem, że proces odstawienia przebiega za szybko mogą być: ssanie palca, prześcieradła, zwiększony lęk separacyjny, obgryzanie paznokci, częstsze budzenie się, marudzenie, jąkanie – i trzeba wtedy zwolnić tempo odstawienia lub odłożenie tego planu na później.

Pozdrawiam
Elwira Chruściel