Jak przytyć, by się nie wstydzić?

Mam 21 lat, ważę ok 45 kg, a mój wzrost to 160 cm. Ostatnio tak schudłam, że wszystko na mnie wisi, wstydzę się pokazać nago dla męża, mam problemy z przeglądaniem się w lustrze, nawet gdy jestem w ubraniu.  
21 LAT ponad rok temu

Witam,

Nie napisała Pani czy przyczyną utraty masy ciała było stosowanie diety odchudzającej czy jakaś dolegliwość lub jednostka chorobowa. Jeśli utrata wagi była spowodowana nadmiernym odchudzaniem powinna Pani powrócić do prawidłowych nawyków żywieniowych, a na pewien czas zwiększyć podaż węglowodanów złożonych (pieczywo pełnoziarniste, kasze, ryż, makarony czy ziemniaki).
Codziennie proszę jeść:
5 porcji produktów zbożowych
4 porcje warzyw
3 porcje owoców
2 porcje produktów mlecznych
2 porcje tłuszczów roślinnych (2 łyżki oliwy lub oleju roślinnego)
1 porcję mięsa, ryby lub ich zamienników (nasiona warzyw strączkowych)
Posiłki powinny być spożywane regularnie, co 2-3 godziny tak, aby codziennie spożywać 4-5 posiłków (3 większe i 2 przekąski).
Proszę jeść przekąski wysokokaloryczne, o małej objętości- zdrowe i pożywne np. orzechy, koktajle mleczne, mleczno-owocowe, jogurty, suszone owoce, batony museli
Proszę się nie przejadać, ale jeść większe posiłki niż do  tej pory (należy zwiększyć podaż kalorii o około 300-400 kcal).
Zwiększenie podaży energetycznej można osiągnąć poprzez dodatki takie jak- do płatków dodaj jogurt, suszone owoce, banany, miód czy orzechy i nasiona.
Proszę unikać jednak pustych kalorii- słodyczy, produktów typu fast-food- zwiększą masę tłuszczową a nie mięśniową.

Pozdrawiam.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wstydzę się psychiatry...

Mam 22 lata. Od tygodnia biorę fluoksetynę w dawce 20 mg. Dodam, że są to moje pierwsze tabletki. Po długim czasie męczenia się z depresją postanowiłam pójść do psychologa. Podczas pierwszej wizyty nie potrafiłam wydusić z siebie żadnego sensownego zdania, ale podczas dalszych wizyt zaczęłam się trochę przekonywać i nawiązałyśmy rozmowę. Problem polega na tym, że rozmawiam o błahych sprawach. Nie mówię o problemach, które tak naprawdę leżą mi na sercu. Wstydzę się tego wszystkiego, co się dzieje w moim życiu.

Miałam złamane serce, mój partner źle mnie traktuje, z rodziną mi się nie układa. Panicznie boję się samotności. Mam cechy osobowości borderline. Cierpię na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i zespół jelita drażliwego. Do tego wszystkiego mam tiki (np. mrugam i przewracam oczami), które wydaje mi się, że są częścią nerwicy natręctw. Nie mam już siły żyć z depresją, ona wykańcza mnie od środka, marnuje mi życie.... Jak mam z tym walczyć, skoro strach i wstyd paraliżują mnie?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Witam!

Myślę, że powinna Pani opowiedzieć psychoterapeucie o swoim lęku przed otwarciem się. Być może, jest to pierwsza sprawa, nad którą warto byłoby popracować. Jeśli lęk tak bardzo Panią paraliżuje, to rzeczywiście terapia nie ruszy z miejsca, a depresja będzie Panią coraz bardziej przygniatać. Proszę po prostu powiedzieć psychoterapeucie, że sama myśl o tym, że miałaby Pani opowiedzieć mu o szczegółach swojego życia, paraliżuje Panią. Doświadczony psychoterapeuta z pewnością szybko poradzi sobie z tym problemem i terapia ruszy z kopyta, czego Pani serdecznie życzę.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego się wstydzę?

Witam, Mam na imię Jagoda. Obecnie jestem z chłopakiem, z którym wiem, że niedługo zacznę współżyć. On miał kilka dziewczyn (będąc z nimi w związkach) ja miałam dwóch. Zarówno on jak i ja kochaliśmy się nie raz. Zastanawiam się dlaczego tak się przy nim wstydzę. Nie potrafię normalnie z nim porozmawiać na temat seksu. Zawsze jakoś tak próbuję mu wytłumaczyć, żeby sam się domyślił o co mi chodzi. Nie mam w ogóle pojęcia jakbym się zestresowała gdyby miało dojść, np. do pettingu... Może obawiam się tego, że jest bardziej doświadczony? Nie mam pojęcia i błagam o pomoc....Strasznie się przy nim wstydzę i krępuję, chociaż go kocham i mu ufam. On zaś mi powtarza, że mnie kocha, że jestem piękna, itp. Kiedy mnie przytula lub stanie za mną i przytuli tak, że złapie za brzuch, zabieram mu ręce. Może powodem jest to, że nie akceptuję samej siebie? Nie mam złych doświadczeń po moich byłych partnerach, więc nie wiem w czym tkwi problem... Proszę o pomoc. Pozdrawiam
KOBIETA ponad rok temu
Redakcja abcZdrowie
98 poziom zaufania

Witam,

Wstyd ma za zadanie ochronę naszej prywatności i intymności oraz wyraźne zaznaczenie granic pomiędzy nami a innymi ludźmi. Życie seksualne jest sferą niezwykle intymną dlatego często, zwłaszcza na początku związku, rozpoczynanie go związane jest z poczuciem zawstydzenia i lęku.
Powodami wstydu w tej sferze niejednokrotnie jest własne ciało - jego niedoskonałości. Może to wynikać z niepełnej akceptacji swojej fizyczności a także seksualności. Ponadto przed rozpoczęciem współżycia z nowym partnerem/partnerką rodzi się lęk przed oceną, oceną zarówno umiejętności, zwłaszcza jeśli partner/partnerka ma większe doświadczenie, jak i wyglądu.

Dobrym sposobem na pozbycie się i wstydu i lęku jest rozmowa. Przełamanie obaw przed szczerą rozmową na temat swoich myśli, lęków, wstydu jest dobrym początkiem przełamywania strachu przed zbliżeniem. To dzięki rozmowie buduje się bliskość, a także zaufanie, które w dalszym etapie znajomości umożliwiają wejście w sferę seksualną. Warto również pamiętać, że zbyt intensywne myślenie o strachu, czy wstydzie wzmaga je i dodatkowo wywołuje stres.

Pozdrawiam serdecznie!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty