Nie chce mi się po prostu już żyć. Nic mnie nie cieszy. Czuję się nikim i niczym. Już nie daję rady, i boję się strasznie, by się nic złego nie stało. Od ok. roku przyjmuję lek przeciwdepresyjny. Zaburzenia depresyjne i lęk uogólniony to mój problem. Mam ochotę, by zgnieść sobie głowę. Mam dość myśli, które w niej krążą. Czy ja zwariowałam?
Narastający lęk i napięcie może osiągać tak duże nasilenie, że mogą pojawiać się obawy przed "zwariowaniem", utratą kontroli lub śmiercią. Najprawdopodobniej leczenie nie jest skuteczne, być może należy zmienić leki lub skorygować dawkowanie. Codzienne stosowanie leków z grupy benzodiazepin wiąże się z utratą ich skuteczności, rozwojem tolerancji i nasileniem objawów lękowych. Tak więc konieczna jest konsultacja z prowadzącym leczenie psychiatrą. W sytuacji, gdy nasilenie objawów wiąże się z pojawieniem nowych, stresujących wydarzeń, warto porozmawiać o tym z terapeutą.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Zaburzenia lękowe, inaczej nazywane nerwicami, są
Bromazepam stanowi pochodną benzodiazepiny i jest
Leki przeciwlękowe określa się zamiennie jako leki
