Zachowanie syna jest rzeczywiście niepokojące. Polecam udać się do psychologa dziecięcego, który trafniej niż psycholog osób dorosłych będzie mógł Pani pomóc.
Proszę spokojnie porozmawiać o tym dlaczego syn nie chce zasypiać sam - być może zdarzyło się coś w jego pokoju, o czym Pani nie wie, bądź też wyobraził on sobie coś, co go niepokoi. Ponadto proszę zastanowić się czy nieświadomie swoim zachowaniem nie wzmocniła Pani niechęci syna do spania samodzielnie w pokoju (czy zawsze gdy krzyczy i mówi,że nie chce spać sam zabiera go Pani do siebie i śpicie razem? Czy jednak pozwala Pani wykrzyczeć się mu i wyczekuje aż w końcu zaśnie? Jeśli ulega Pani krzykom wtedy wzmacnia Pani poczucie syna,że "w końcu dopnie swego" - w takim wypadku jedynie stopniowe wyhamowywanie swojej reakcji pomoże wyciszyć takie zachowanie u syna). Proszę również pomyśleć czy w ostatnim czasie zaszły zmiany w Pani życiu, których syn może nie akceptować i w ten sposób manifestuje swoje niezadowolenie.
Niestety źródeł takiego zachowania Pani dziecka może być wiele - jedynie szczegółowe omówienie Waszego doświadczenia i sytuacji ze specjalistą może pozwolić na trafną diagnozę i podjęcie odpowiednich kroków. Powodzenia!
Zachęcam do cierpliwości. Czasem zmiana wymaga kilku wizyt i pracy nad sobą. Jeśli nawyk wyrabiał się przez 7 lat, jego zmiana także będzie wymagała pewnego czasu.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m
Jako wcześniak urodzony w latach 80. miał nie prze
Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu
