Podwyższona glikemia na czczo - co to oznacza?

Witam serdecznie!

Wynik wskazuje u Pani na nieprawidłową glikemię na czczo, która jest stanem przedcukrzycowym, czyli wzmożonym ryzykiem rozwoju cukrzycy. Prawidłowym postępowaniem w takiej sytuacji jest wykonanie testu przeprowadzonego u Pani, czyli obciążenia glukozą.

W Pani przypadku wskazana jest modyfikacja stylu życia, czyli zmiana diety, zwiększenie aktywności fizycznej, jeżeli ma Pani nieprawidłową masę ciała, również wskazane jest osiągnięcie należytej masy ciała.

Konieczna jest również wzmożona czujność i kontrolowanie, czy nie rozwinęła się cukrzyca.

Pozdrawiam
 

U Pani / Pana występuje upośledzona tolerancja glukozy tzw. nieprawidłowa glikemia na czczo. W samej Polsce problem ten dotyczy aż koło 1 miliona osób. Jest to stan przedcukrzycowy. Mianem stanu przedcukrzycowego określa się obecnie 2 różne stany. Są to:
nieprawidłową glikemię na czczo (IFG, impaired fasting glucose), którą rozpoznaje się wówczas, gdy glikemia oznaczona w osoczu krwi żylnej (a więc nie w krwi włośniczkowej glukometrem) wynosi 100–125 mg/dl (wartość ≥ 126 mg/dl jest charakterystyczna dla cukrzycy);
nieprawidłową tolerancję glukozy (IGT, impaired glucose tolerance) — w celu jej rozpoznania należy wykonać doustny test obciążenia glukozą (OGTT, oral glucose tolerance test)

W Pana/Pani przypadku warto wykonać test obciążenia glukozą OGTT. Może się okazać, że po tym teście zostanie zdiagnozowana cukrzyca. Test ten polega na wypiciu na czczo szklanki wody z glukozą, a następnie w określonych odstępach czasowych, sprawdzane jest stężenie cukru we krwi.


Stany przecukrzycowe predysponują do wystąpienia cukrzycy w przyszłości. U osób IFG ryzyko wystąpienia nietolerancji glukozy jest 5 razy większe. W przypadku IGT ryzyko jest 6 razy większe. W dodatku stany te niekorzystnie oddziałują na stan naczyń, tak jak ma to miejsce przy cukrzycy. U części osób stan przedcukrzycowy utrzymuje sie przez dłuższy czas.

Jeśli chodzi o leczenie to jest to przede wszystkim profilaktyka. Należy zredukować masę ciała jeśli występuje nadwaga lub otyłość. Poza tym ważny jest ruch-minimum 150 minut ruchu intensywnego w tygodniu. Przyczynia się to do znacznego spadku poziomu glukozy. Poza tym ważna jest zdrowa dieta, unikanie pokarmów smażonych, słodkich, o wysokim indeksie glikemicznym. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) można stosować metforminę w stanach przedcukrzycowych. Korzystnie wpływa ona na poziom cukru, masę ciała oraz stan naczyń krwionośnych. Zaczyna się od niskiego dawkowania 2 razy dziennie po 500 mg, a potem można stosować 2 razy dziennie 850 mg. Maksymalna dawka dzienna to 3000 mg. Należy zachować ostrożność u osób ze schorzeniami nerek.

Proszę też pamiętać
Około 90% wszystkich chorych na cukrzycę oraz z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej choruje również na polineuropatię cukrzycową.
Polineuropatią nazywamy uszkodzenie nerwów obwodowych.
Polineuropatia może przebiegać skrycie i ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy.

Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.
Polineuropatia może dotyczyć również włókien autonomicznych co przejawia się zaburzeniem czynności przewodu pokarmowego ( biegunki, zaparcia), układu sercowo-naczyniowego ( zaburzenia rytmu serca, spadki ciśnienia tętniczego krwi) lub układu moczowo płciowego np impotencja.
Leczenie neuropatii jest trudne i złożone. W zasadzie nie istnieją leki zatrzymujące postęp choroby. Leczenie skupia się głownie na uśmierzaniu bólu. Skuteczność klasycznych leków przeciwbólowych jest niewielka. W przypadku polineuropatii cukrzycowej klasyczne NLPZ są wręcz przeciwwskazane ze względu na ryzyko działań niepożądanych w stosunku do nerek, które i tak są narażone na uszkodzenie w przebiegu cukrzycy ( nefropatia cukrzycowa).
Do leków mających działanie przeciwbólowe należą niektóre leki przeciwdepresyjne i przeciwdrgawkowe. Pomocniczo stosuje się dożylne wlewy z lidokainy oraz miejscowo kapsaicynę.

Stosuje się też leki poprawiające funkcjonowanie uszkodzonych nerwów: kwas α-liponowy (ALA) oraz witaminy z grupy B, generalnie są to leki zarejestrowane do leczenia polineuropatii cukrzycowej.
Bardzo ważne jest rehabilitacja i usprawnianie, które w pewnym stopniu hamuje postęp zaników mięśniowych.

Diagnostyką i leczeniem zajmują się niektórzy neurolodzy. Proszę pamiętać o kontroli