Uciekanie od rówieśników, nieumiejętność zawierania i utrzymywania relacji społecznych

Witam, mam syna w wieku 13 lat. Nie jest to moje rodzone dziecko, jest ze mną od roku. Obserwuję u niego bardzo niepokojące mnie objawy m.in. uciekanie od rówieśników, nieumiejętność zawierania i utrzymywania relacji społecznych, obsesyjne zainteresowanie pociągami, brak adekwatnych emocji - jedynie dostosowywanie zachowania do oczekiwań społecznych - wyuczone mechanizmy. Co to może być i gdzie szukać pomocy? Pozdrawiam Bogna

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Badania kontrolne dzieci Pediatria Psychologia Dziecko Rozwój dziecka Emocje

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę udać się do psychologa dziecięcego (lub psychoterapeuty), który przeprowadzi odpowiednią diagnostykę syna.
Bez osobistego badania nikt nie może diagnozować.
Pomoc mogą Państwo uzyskać np.: w Poradni Psychologicznej dla Dzieci i Młodzieży, bądź też w ośrodkach zajmujących się psychoterapią rodzin/systemową/.

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

to rozległy i wielowątkowy temat.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY (moża też pracowac na skypie).pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Niska samoocena i relacje z innymi – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Fobia społeczna u 31-latka – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Uciekanie od własnego dziecka – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak opanować emocje? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak pomóc osobie, która nadużywa alkohol? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Depresja - co to jest i jak to leczyć – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy leczenie nerwicy i depresji poprzez hipnozę jest efektywne? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy istnieją tabletki na powstrzymanie uzależnienia od alkoholu? – odpowiada Piotr Bochański
Relacje z żoną młodszą o 10 lat – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Podejrzewanie żony o zdradę – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska

artykuły

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Terapia rodzinna - systemowa i niesystemowa terapia rodzin

Terapia rodzinna, to obok terapii indywidualnej cz

Autopsychoterapia

Autopsychoterapia albo inaczej metoda autopsychote

Nieumiejętność odnalezienia się w grupie społecznej

Witam! Moim odwiecznym problemem jest nieumiejętność znalezienia się w grupie społecznej. Jestem spokojna i ciągle oczekuję zrozumienia i wsparcia.Ciągle odczuwam niepewność i lęk. Brakuje mi odwagi do działań asertywnych.Wiem, że brakuje mi naturalnej serotoniny w organizmie.Muszę brać leki przeciwlękowe.Jakie są nazwy leków nowej generacji, które nie będą mnie usypiały, a pozwolą aktywnie pracować. Zdaję sobie sprawę że jestem inna, ale i tacy ludzi muszą żyć i sobie radzić.Proszę o pomoc.

KOBIETA, 53 LAT ponad rok temu

Lęk Konsultacje psychologiczne Psychologia Psychoterapia

Mgr Barbara Owczarska Psychologia, Gliwice

43 poziom zaufania

Dzień dobry!
Zdecydowanie odradzam leczenie jakimikolwiek lekami psychiatrycznymi bez konsultacji z lekarzem psychiatrą.
W Pani sytuacji polecam podjęcie psychoterapii, ewentualnie wspomaganej farmakoterapią jednak tylko i wyłącznie zaleconej przez specjalistę.
Powodzenia!

Mgr Elżbieta Schabowska Psycholog, Katowice

47 poziom zaufania

Dzień dobry, zachęcam panią do poszukania w najbliższej okolicy grypy terapeutycznej lub terapeutyczno-rozwojowej i zapisania się do niej. Uczestnictwo w takiej grupie może pani pomóc. Pozdrawiam

Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA Psychologia, Warszawa

62 poziom zaufania

Zachęcam do odwiedzenia lekarza, który podczas osobistej konsultacji stwierdzi, co jest przyczyną takiego stanu i zaleci odpowiednie leki, jeśli uzna to za dobry pomysł w pani przypadku. Zachęcam również do odwiedzenia psychologa i podjęcia psychoterapii, podczas której przyjrzy się pani bliżej przyczynom problemów i poszuka rozwiązań.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Relacje w grupie na studiach – odpowiada Mgr Przemysław Mućko
Jak sobie radzić z interakcją w grupie przy fobii społecznej? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Dystymia i fobia społeczna a leczenie środkami farmakologicznymi – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Czy fobia społeczna jest uleczalna? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Uciekanie od rówieśników, nieumiejętność zawierania i utrzymywania relacji społecznych – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy ja mam fobię społeczną? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Zmaganie się z fobią społeczną od lat – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zaburzenia snu, brak apetytu, nieumiejętność rozpoznania zjawisk – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Powrót objawów nerwicy lękowej – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Czy istnieje lek, który zniweluje fobię społeczną i nerwicę natręctw? – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński

artykuły

Rozwój nerwicy

Zaburzenia lękowe, inaczej nazywane nerwicami, są

Osobowość unikająca - czym jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Osobowość unikająca (ang. avoidant personality), o

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

umów wizytę

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

umów wizytę

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

umów wizytę

Problemy w relacjach z rówieśnikami

Mam 17 lat. Uczę się w liceum. Moje problemy zaczęły się już cztery lata temu... Gdy pokłóciłam się z przyjaciółką, ona rozpętała mi prawdziwe piekło... Zmieszała mnie z błotem, ośmieszyła przed całym otoczeniem. Nabrałam wtedy dużego lęku przed ludźmi i zaangażowaniem się w kontakty międzyludzkie. Przez dwa lata byłam ośmieszana, nie mówiłam o tym nikomu, nie szukałam nigdzie pomocy... W końcu poradziłam sobie z tym sama. Myślałam, że z tego wyszłam, ale... Rok temu poznałam w internecie znajomą. Na początku dobrze nam się rozmawiało... Gdy spotkałyśmy się w realu, wszystko szło dobrze... Aż do czasu, gdy zaczęła nazywać mnie przyjacielem... Wtedy zaczęło dziać się ze mną coś bardzo dziwnego...

Zaczęłam mieć ogromne lęki, że ona mnie opuści... Kiedy tylko przez chwilę zostawałam sama, dostawałam napadów szału... Robiłam jej wyrzuty, krzyczałam, że jej nienawidzę, że odejdę, że się zabiję i to będzie jej wina... Nie pozwalałam jej normalnie żyć... Następnego dnia dochodziłam do wniosku, że nie mogę pozwolić jej na przebywanie z takim czymś jak ja... Ale nie umiałam jej zostawić, bo bałam się zostawać sama... Nie wiem, co się ze mną dzieje. Potrafię tydzień być "normalna", po czym w jednej chwili przestać normalnie myśleć, robić awantury, krzyczeć, wyzywać... Ostatnio zaczęłam mieć nawet myśli samobójcze i właściwie nie ma dnia, w którym nie myślałabym o śmierci.

Nie miałam łatwego życia... Mój brat był narkomanem, moi rodzice byli skupieni tylko na nim, moje problemy zeszły na bok. Nie mam teraz do nich żadnego zaufania, nie mam nikogo, kto mógłby mnie wysłuchać... Czy to może mieć jakiś wpływ na moje zachowanie? Mam ogromne kompleksy... Kiedy rozmawiam z ludźmi, wydaje mi się, że oni uważają mnie za kogoś gorszego, że wyśmiewają za plecami... Nie umiem przez to normalnie funkcjonować... Jestem nadwrażliwa, wszystko biorę do siebie i chowam głęboko... Potrafię przeżywać jedno wypowiedziane na mój temat złe słowo przez długi czas i potem dusić je w sobie... Nienawidzę siebie... Jednocześnie chciałabym sobie pomóc... Co mi jest?

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z przyjaciółmi

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Najlepiej pomożesz sobie, omawiając problemy z psychoterapeutą. Na podstawie tak krótkiego opisu można jedynie stawiać hipotezy, że np. pozbawiona uwagi ze strony rodziców mogłaś rozwinąć przekonania dotyczące negatywnej oceny własnej wartości, konieczności utwierdzania się o swojej wartości przez intensywne związki z przyjaciółmi, w obawie przed odrzuceniem. To jedynie hipoteza, którą należałoby zweryfikować i pracować nad zmianą przekonań na takie, które pomogą Ci dobrze fukcjonować w związkach i być może - innych obszarach.