Wyniki badań po amputacji piersi i wycięciu węzłów chłonnych

Witam serdecznie!

U Teściowej rozwinął się typowy nowotwór piersi - tzw. rak przewodowy (najczęstsza postać pod względem histologicznym). Stopień złośliwości raka określono jako G2, co oznacza średnią skłonność do dawania przerzutów (skala G obejmuje stopnie od G1 - rak najmniej złośliwy do G3 - rak najbardziej złośliwy).

Pomimo iż guz wyjściowo nie był duży, dał przerzuty do węzłów chłonnych pachy oraz podobojczykowych. Przerzuty określono jako N3 czyli najpoważniejszy stopień zajęcia węzłów chłonnych w skali TNM, na podstawie której określa się stopień zaawansowania raka.

Wynika stąd, że stopień zaawansowania raka u Teściowej to III C. Skala zaawansowania składa się z czterech stopni, stopień I oznacza wczesną postać raka, IV - najbardziej zaawansowaną. Wniosek stąd, że rak u Teściowej został zdiagnozowany w dość zaawansowanym stadium. Trzeba tu niestety nadmienić, że im większy stopień zaawansowania tym większe ryzyko, że rak nawróci i będzie się dalej rozwijał.

Dobrze, że Teściowa ma już za sobą pierwszy, a zarazem najważniejszy etap leczenia, czyli operacyjne usunięcie piersi wraz z guzem oraz węzłami chłonnymi.

Teściowa otrzyma teraz - zgodnie ze standardami - chemioterapię, która ma za zadanie zniszczyć ewentualne komórki guza rozsiane w organizmie i zapobiec dalszemu rozwojowi nowotworu. Do rozważenia przez onkologa jest także włączenie leczenia hormonalnego (przyjmuje się doustnie leki, które hamują receptory ER i PR). U Teściowej receptory te są słabo dodatnie, co może oznaczać, że będzie ona reagować na to leczenie słabo, aczkolwiek mimo wszystko warto spróbować.

Co do rokowania, to w każdym przypadku raka piersi jest ono poważne oraz niepewne. Niestety trzeba jasno zaznaczyć, że szanse na całkowite wyleczenie w przypadku stopnia IIIC są znacznie mniejsze niż we wczesnej postaci raka, ale zawsze istnieją.

Najważniejsze, aby Teściowa skorzystała z wszelkich form dostępnego leczenia (czyli jak wspomniałam chemioterapia oraz hormonoterapia), nie załamywała się i obserwowała swój organizm i jeżeli będzie działo się coś niepokojącego zaraz informowała lekarza.

Pozdrawiam serdecznie