Witam,
w pewnym stopniu, jest to naturalne fizjologiczne zjawisko, że przy wpatrywaniu się w jasną, gładką powierzchnię (przez jakiś czas i skupiając się na tym) "dostrzegamy" jakieś wzorki. W razie wątpliwości może się Pani także konsultować z okulistą. Generalnie tak działa nasz mózg, że nie "znosi" monotonii i czasem też tak jakby trochę "wymyśla", zapełnia pustkę. Może być tak, co z kolei jest bardziej charakterystyczne dla zaburzeń nerwicowych, że w pierwszej kolejności bardziej skupia się Pani na tego typu doznaniach, w związku z tym pojawiają się jakby ze zdwojona siłą, a jak już się pojawią, może wystąpić także tendencja do lekowego ich interpretowania, może pojawić się myśl "a może tracę wzrok". Osoby nerwicowe są także często bardzo wrażliwe, stąd być może też wynikać większa tendencja do tego zjawiska "widzenia wzorków" no a potem już łatwo (szczególnie przy braku wiedzy co to jest, co w pewnym sensie typowe jest dla każdej osoby) o ich lękową interpretację. Tylko być może u Pani oba te zjawiska mogą być nieco bardziej nasilone, niż typowo. Mam nadzieję, ze nieco przybliżyłam sprawę. Pozdrawiam.
