Cenimy Twoją prywatność

Kliknij "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU", aby wyrazić zgodę na korzystanie w Internecie z technologii automatycznego gromadzenia i wykorzystywania danych oraz na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez Wirtualną Polskę, Zaufanych Partnerów IAB (876 partnerów) oraz pozostałych Zaufanych Partnerów (403 partnerów) a także udostępnienie przez nas ww. Zaufanym Partnerom przypisanych Ci identyfikatorów w celach marketingowych (w tym do zautomatyzowanego dopasowania reklam do Twoich zainteresowań i mierzenia ich skuteczności) i pozostałych, które wskazujemy poniżej. Możesz również podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody Wirtualna Polska, Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy będą przetwarzać Twoje dane osobowe zbierane w Internecie (m.in. na serwisach partnerów e-commerce), w tym za pośrednictwem formularzy, takie jak: adresy IP, identyfikatory Twoich urządzeń i identyfikatory plików cookies oraz inne przypisane Ci identyfikatory i informacje o Twojej aktywności w Internecie. Dane te będą przetwarzane w celu: przechowywania informacji na urządzeniu lub dostępu do nich, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru reklam, tworzenia profili związanych z personalizacją reklam, wykorzystania profili do wyboru spersonalizowanych reklam, tworzenia profili z myślą o personalizacji treści, wykorzystywania profili w doborze spersonalizowanych treści, pomiaru wydajności reklam, pomiaru wydajności treści, poznawaniu odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł, opracowywania i ulepszania usług, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru treści.


W ramach funkcji i funkcji specjalnych Wirtualna Polska może podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Cele przetwarzania Twoich danych przez Zaufanych Partnerów IAB oraz pozostałych Zaufanych Partnerów są następujące:

  1. Przechowywanie informacji na urządzeniu lub dostęp do nich
  2. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru reklam
  3. Tworzenie profili w celu spersonalizowanych reklam
  4. Wykorzystanie profili do wyboru spersonalizowanych reklam
  5. Tworzenie profili w celu personalizacji treści
  6. Wykorzystywanie profili w celu doboru spersonalizowanych treści
  7. Pomiar efektywności reklam
  8. Pomiar efektywności treści
  9. Rozumienie odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł
  10. Rozwój i ulepszanie usług
  11. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru treści
  12. Zapewnienie bezpieczeństwa, zapobieganie oszustwom i naprawianie błędów
  13. Dostarczanie i prezentowanie reklam i treści
  14. Zapisanie decyzji dotyczących prywatności oraz informowanie o nich

W ramach funkcji i funkcji specjalnych nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy mogą podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Dla podjęcia powyższych działań nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy również potrzebują Twojej zgody, którą możesz udzielić poprzez kliknięcie w przycisk "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU" lub podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Cele przetwarzania Twoich danych bez konieczności uzyskania Twojej zgody w oparciu o uzasadniony interes Wirtualnej Polski, Zaufanych Partnerów IAB oraz możliwość sprzeciwienia się takiemu przetwarzaniu znajdziesz w ustawieniach zaawansowanych.


Cele, cele specjalne, funkcje i funkcje specjalne przetwarzania szczegółowo opisujemy w ustawieniach zaawansowanych.


Serwisy partnerów e-commerce, z których możemy przetwarzać Twoje dane osobowe na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody znajdziesz tutaj.


Zgoda jest dobrowolna i możesz ją w dowolnym momencie wycofać wywołując ponownie okno z ustawieniami poprzez kliknięcie w link "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu.


Pamiętaj, że udzielając zgody Twoje dane będą mogły być przekazywane do naszych Zaufanych Partnerów z państw trzecich tj. z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego.


Masz prawo żądania dostępu, sprostowania, usunięcia, ograniczenia, przeniesienia przetwarzania danych, złożenia sprzeciwu, złożenia skargi do organu nadzorczego na zasadach określonych w polityce prywatności.


Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W celu zmiany ustawień prywatności możesz kliknąć w link Ustawienia zaawansowane lub "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu w ramach których będziesz mógł udzielić, odwołać zgodę lub w inny sposób zarządzać swoimi wyborami. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania Twoich danych osobowych znajdziesz w polityce prywatności.

Witam,

Jeśli zachowanie syna nie ulegnie poprawie w ciągu 2-3 tygodni, proszę zgłosić się do dziecięcej poradni zdrowia psychicznego. Jeśli nie wiedzą Państwo gdzie, proszę spytać w szkole syna.

Pozdrawiam

0

Witaj. Proponuję zapoznać się z artykułem dot. uzależnieniem od gier komputerowych i internetu na naszym psychoblogu.

Przy okazji proszę udać się z dzieckiem do psychologa dziecięcego lub pedagoga.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
-------------------------
ZAPRASZAM NA
http://psychopedagog.eu

PSYCHOBLOG SPOŁECZNY
http://psychopedagog.eu/blog/

POLUB NAS NA FACEBOOK'u
http://facebook.com/psychopedagogeu

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Agresja i nerwowość u 6-letniego dziecka

córka jest strasznie nerwowa wręcz agresywna do wszystkich czasami występują bóle głowy. Od 6lat bóle brzucha. Ma kamicę szczawianową ale też czynnościowe bóle brzucha a także ostatnio zaparcia stolca miała. Dużo kłamnie nie panuje nad swoimi nerwami. Lekarz psychiatra stwierdził po 1wizycie że jest to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi ponieważ córka nie może skupić się gdy coś robi. Gdy widzi kogoś obcego jest grzeczna. Gdy skończyła 3lata zaczęły się problemy wychowawcze
KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Witam,
przyznam, ze nie wiem czego miałoby dotyczyć pytanie. Zachęcam wiec do dalszego kontaktu. Gdyby chciała Pani zasięgnąć szerszych informacji zapraszam na stronę zespołu w ramach którego pracuję http://poznacsiebie.pl
Pozdrawiam
Agnieszka Nowogrodzka

0

Jeżeli ma Pani wątpliwości odnośnie diagnozy, to może się Pani skontaktować z lekarzem psychiatrą bądź psychologiem pracującym z dziećmi. Ponieważ nie da się postawić diagnozy przez internet, powinna Pani udać się z córką na wizytę. Jeżeli natomiast tak nie jest (bo nie pisze Pani o tym), warto porozmawiać z lekarzem o możliwościach dalszego postępowania z córką, poszukać terapii dla córki i wsparcia dla siebie.

0

Powinna Pani wykonać dziecku badania w kierunku: refluksu, nietolerancji laktozy, glutenu. Nadpobudliwość i bóle w tym głowy mogą wynikać z błędów żywieniowych, która wzrasta w wyniku występowania substancji szkodliwych dla organizmu jakimi są produkty nietolerowane przez dziecko /w tym też konserwanty w produktach/, uaktywniają produkcję dopaminy, stąd bóle głowy i nadpobudliwość, tym samym prosta droga do problemów z koncentracją uwagi.
Psychoterapeuta Małgorzata Nikonowicz

0
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
65 poziom zaufania

Witam
Z powodu bólów głowy warto skonsultować dziecko z neurologiem.
W przypadku ADHD konieczna jest systematyczna terapia. Dobrym rozwiązaniem jest też eegbiofeedback, o który może Pani zapytać u neurologa czy nie widzi przeciwwskazań do zastosowania. Terapia wycisza emocje i poprawia koncentrację uwagi.
Pozdrawiam AM

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Agresja i nerwowość u mężczyzny

A miały być takie spokojne święta. Moja siostrzenica ma męża (38 lat). Od pięciu lat pracuje na delegacji na terenie całego kraju jako kierownik budowy. W domu do tej pory był od piątku wieczorem do poniedziałku rano. Znów wyjeżdżał i tak na okrągło. Od dwóch miesięcy pracuje na tyle blisko, że przyjeżdża codziennie. Podejmując takiego rodzaju pracę, chciał bezwzględnie zaspokajać swoje ambicje zawodowe. Obecnie twierdzi, że to żony rodzina zmusiła go do tego, aby podjął taką pracę. Jego żona jest lek. stom. i pracuje w domu. Mają sześcioletnią córkę - z dużą alergią pokarmową, szczególnie na gluten i fruktozę. W związku z tym są problemy żywieniowe. Ojciec dziecka ignoruje to kompletnie, twierdząc że dziecko nie ma prawo chorować, bo on nie chorował nigdy. Nie wspomaga żony w jej działaniach zarówno fizycznie, jak i finansowo, nie łożąc na utrzymanie rodziny, bo ponoć składa pieniążki na budowę domu. I tak myślę, że składa pilnując, żeby nic nie wydać, chyba że na szpanerskie prezenty dla dziecka, ale na życie to nigdy w życiu. Ale i tu ma problemy, bo nie ma dla niego odpowiedniego miejsca, wracając do jego postępowania. Kiedyś ja proponowałam, aby zamieszkali w moim domu, a ja bym się z niego wyniosła, to odmówił, bo remontu nie będzie robił, obecnie mieszkają z mamą żony, mają dwa pokoje.

Mama siostrzenicy (72 lat) - pracujący lek stom. proponowała zamianę mieszkań z dwóch pokoi na trzy, ale również problemem był remont. Przychodząc z pracy, zjada w locie obiad, przebiera się w kapcie, dresy i siada na tapczanie, kładąc na kolana laptopa i tak może przesiedzieć spokojnie w międzyczasie jedząc, nieco śpiąc do poniedziałku rano. U swojej teściowej jest zwyczaj, że siada się do posiłków razem, żeby po prostu być razem i porozmawiać. Ale mąż mojej siostrzenicy jedynie pomrukuje coś pod nosem, nie odzywając się do nikogo, jak on skończy jedzenie, to wstaje (ani dziękuję, ani że smaczne lub nie) i wychodzi, idąc znów na tapczan. Wszyscy w domu dla niego są wrogami, wszyscy są winni, że jemu w życiu się nic nie udaje i to jest wina domowników. Od żony żąda, żeby była mu posłuszna bezwzględnie. Ma myśleć i mówić tak jak on. Ma nie cierpieć swojej rodziny. Chorujące dziecko potrzebuje pomocy, trzeba je zawieść do lekarza samochodem, ale on nigdy nie ma na to czasu, a jak ja bez problemu zawiozę, to jestem wrogiem, do którego nie należy się odzywać. W tym samym mieście mieszka siostra jego mamy, która jest również lek stom. - osoba samotna w wieku 67 lat (ma swoje dzieci, ale na odległość). Więc wychodzi on do swojej cioci. Nie wiem, o czym rozmawiają, ale zawsze przychodzi od niej tak naładowany, że jest w stanie zawsze zrobić awanturę. Awantury oczywiście odbywają się przy córce, która jest tak nerwowa, że z nerwów dziecko aż sie dusi.

Siostra żony urodziła synka 27, więc zrobiła urodziny w pierwsze święto, stwierdził, że zrobiła to na złość jemu, bo on chciał jechać do swojej mamy i nie przyjdzie. Nigdy ostatnio nie przychodzi, bo to nie jego rodzina, a on może tylko chodzić do swojej rodziny. W tym roku w Wigilię był spokój, wydawało się nawet, że normalnie, rozpakowywał prezenty, bawił się z dzieckiem (co jest ewenementem). Cieszył się z prezentów, które dostał. Siostra żony (siostra bliźniaczka) przyszła i mężem i synkiem na drugą część Wigilii i było ok. W pierwsze święto mieli jechać do jego rodziców. Jesteśmy rodziną wierzącą, więc poszłyśmy do kościoła. On został z córką w domu. Potem przyszliśmy z kościoła i teściowa w spokojny sposób odezwała się, że może poszliby na kawę i za godzinkę spokojnie pojechali. Na to wpadł w taką furię, że cały się trząsł, prawie biegając po domu krzyczał, że nienawidzi teściowej i wszystkich co tu mieszkają, że jego żona nie potrafi oderwać się od pępowiny matki, że ten dom to dla niego jeden pech, że jest wsiokiem, że nie jest katolikiem (brał ślub kościelny i chodził do kościoła), że nie usiądzie nigdy to przy stole. Uspokajałam go, ale nic nie pomagało. Nie zjadł obiadu. Po jakimś czasie pojechali. Jego rodzice mieszkają w odległości 120 km. Tak była ponoć następna awantura. Byli rodzice jego, ciocia, o której wcześniej pisałam itd. Wszyscy jednogłośnie stwierdzili, że całe zło to teściowa, z którą mieszka, że ona go nienawidzi. Mama jego nawet przepłakała cały dzień, że jej syn ma się tak źle i jest gnębiony przez teściową.

Ona nie wyzywa, nie krzyczy, jedynie pomaga, wspomagając swoją córkę i wnuczkę. Po prostu jest na miejscu i w każdej chwili pomaga i chce pomagać. Finansuje utrzymanie całego domu i żeby nie ona, to nie wiem, kto utrzymywałby ten duży dom. No może nieraz coś spokojnie powie, ale tego to nawet słoń by nie wytrzymał. A w oczach jego rodziny to postrach może nawet całego miasta. Nie wiem, mam wrażenie, że to właśnie ta ciocia nastawia wszystkich w swojej rodzinie, tj. jego rodzinie przeciwko mojej rodzinie, a jest w swojej rodzinie autorytetem. Chcę przyjąć jego do siebie, namawiając, żeby wyprowadził się od żony i dziecka, no i tej strasznej teściowej. Jeszcze nie wrócili, ale aż boję się dalszych awantur. Czy można coś z takim problemem zrobić ? Bardzo proszę o jakąkolwiek podpowiedź, u nas zawsze wszyscy się kochali i szanowali, a teraz taki straszny problem. Dziękuję za odpowiedź.

KOBIETA, 60 LAT ponad rok temu
Mgr Kamila Drozd Psycholog
80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Bardzo trudno radzić w kontekście relacji rodzinnych. Nie wiem, jak wygląda cała sytuacja ze strony rodziny męża Pani siostrzenicy. Znam jedynie Pani relację, która na pewno jest subiektywna. Dziwi mnie tylko trochę fakt, że to Pani prosi o pomoc i jakąkolwiek interwencję w tej sprawie, a nie sama osoba, którą bezpośrednio dotyczą problemy, a więc Pani siostrzenica. Nie wiem, czy jest aż tak zastraszana przez męża, czy ignoruje problem, czy po prostu boi się przyznać sama przed sobą, że jej małżeństwo nie prezentuje zbyt dobrej jakości. Wydaje mi się, że problem nie dotyczy tylko i wyłącznie nieprawidłowych relacji na linii mąż-żona i potencjalnego kryzysu małżeńskiego, ale trudności mają bardziej rozlany charakter.

Z Pani opisu wyłania się obraz dwóch wzajemnie rywalizujących ze sobą rodzin – opozycyjnych zespołów. Zarówno chce interweniować w życie kobiety jej rodzina – Pani jako ciocia, jej matka, ale też rodzina męża Pani siostrzenicy, czyli jego ciotka czy rodzice. Każda ze stron uważa, że chce lepiej dla pary, że przeciwna strona chce gorzej, a co więcej wykorzystuje małżeństwo. W ten sposób łatwo skłócić małżonków, którzy nie wiedzą, za kim mają się opowiedzieć. Wydaje mi się, że najzdrowiej byłoby, gdyby małżonkowie – Pani siostrzenica i jej mąż razem z córeczką wyprowadzili się i zaczęli żyć na własny rachunek. Nie w domu u teściowej, nie w domu u matki kobiety, ale samodzielnie. Oczywiście, wsparcie rodziny jest ważne, ale źle pojęta troska o dzieci może przynieść więcej szkód niż dobra.

Przestańcie traktować się jako potencjalnych wrogów. Pora zrozumieć, że od momentu zawarcia małżeństwa Pani siostrzenicy rodzina jej partnera jest w pewnym sensie też Waszą rodziną. Bez sensu wprowadzać podziały na MY i ONI. Rozumiem Pani obawy i wątpliwości, jeśli chodzi o zachowanie męża siostrzenicy – jego ciągłe pretensje, awantury, brak wsparcia finansowego dla żony, ignorowanie choroby córki itp. Nie zamierzam usprawiedliwiać jego zachowania. Chodzi mi o to, że to Pani siostrzenica musi zauważyć problem i podjąć kroki w kierunku naprawy związku albo podjąć decyzję o rozstaniu z mężem. Pani może dyskretnie doradzać, rozmawiać z nią, ale nie może być inicjatorką zmian ani decydować o jej życiu. Pani siostrzenica musi zacząć żyć samodzielnie – jest dorosłą osobą, ma własne życie i bierze za nie odpowiedzialność.

Wkraczając w jej życie ze „złotymi radami”, uniemożliwiacie jej swobodne dokonywanie wyborów. Ona może czuć się jak w matni: z jednej strony mąż, z którym zapewne chciałaby żyć z zgodzie, chociażby dla dziecka, z drugiej strony rodzina, kochająca, wspierająca, ale być może czasami zbyt nachalnie ingerująca w jej prywatne życie. Osobiście radziłabym Pani siostrzenicy szczerą rozmowę z mężem na temat jej oczekiwań, marzeń, potrzeb, tego, co jej się nie podoba w zachowaniu męża, rozmowę na temat tego, czego pragnie jej mąż, dlaczego jest antagonistycznie nastawiony do jej rodziny. Dobrze by było, gdyby ich rozmowa (bez świadków żadnej z rodzin) była wstępem do rozważenia decyzji o podjęciu terapii małżeńskiej. Myślę, że wsparcia psychologa nie tylko potrzebuje mąż Pani siostrzenicy, ale również ona sama. Jej nie jest łatwo, ale możliwe, że go również męczą ciągłe wyjazdy, bo praca, bo kariera zawodowa, co przekłada się na brak czasu dla żony i dziecka.

Pozdrawiam i życzę powodzenia

0

Witam Panią Serdecznie,

Wskazana byłaby zwyczajna rozmowa z psychologiem, by mogła Pani zobaczyć ten temat z innej perspektywy, do czego serdecznie Panią zachęcam i przez to być pomocną
w relacji z Najbliższymi.

Życzę Pani tylko radości i pomyslnśsci,
irena.mielnik.madej@gmail.com

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty