Ataki agresji mogą mieć róźne źródła - perfekcjonizm (gdy coś nie jest tak, jak się założyło w perfekcyjnym planie - pojawia się złość), tłumienie i wypieranie przeżywanych emocji (wtedy "nadkład" emocjonalny jest wyrzucany z organizmu w postaci złości), mała pewność siebie i samoocena (wtedy złość jest mechanizmem obronnym), może wynikać z różnego rodzaju zaburzeń bądź kryzysów, albo jest reakcją na przeżywany stres. Niestety bez poznania konkretnego źródła w Twoim przypadku, trudno jest powiedzieć co mogłoby być najbardziej pomocne. Jedno jest pewne - jeżeli czujesz dyskomfort z tym związany, to znaczy ,że "nie jest to normalne" i powinnaś udać się na terapię psychologiczną. Polecam żebyś wybrała innego psychologa niż ten, u którego już byłaś. Najlepiej będzie jeśli znajdziesz w swojej okolicy specjalistę o nurcie poznawczo-behawioralnym. Możesz też pomyśleć o pomocy psychologicznej świadczonej poprzez Skype. Pozdrawiam.
Witam Panią
Opisuje Pani sytuacje kiedy słabiej radzi sobie Pani z emocjami. Poradziłabym aby Pani po każdej takiej sytuacji usiadła i zastanowiła się co było przed tj co Pani myślała, robiła, jak się Pani czuła, o czym Pani rozmawiała. Jeżeli będzie Pani starannie prowadzić swoje notatki i obserwacje być może z biegiem czasu uda się Pani odnaleźć czynniki powodujące nerwowość i agresję.
Anna Suligowska
Witam,
Frustracja z powodu porażki, trudności są czymś całkiem normalnym. Problem pojawia się, gdy ich nasycenie przekracza pewne granice, wymyka się spod kontroli, np.: pod postacią niszczenia, rzucania przedmiotów. Polecam książkę "Poskramianie własnego gremlina"R.Carsona. Jest praktycznym treningiem, zawiera mnóstwo ćwiczeń, dzięki którym emocje, które Pani przeżywa lepiej Pani zrozumie, zaakceptuje.
Jeśli problem będzie istniał i powodował dyskomfort,strach, warto skorzystać z pomocy psychologa lub psychoterapeuty.
Pozdrawiam
Sylwia Nowak
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Ataki paniki, stany lękowe, myśli o końcu świata.
Filip ma 5 lat. Kilka miesięcy temu zdiagnozowano
Rodzice często martwią się, że ich dzieci są zanad
