Bulimia, depresja, myśli samobójcze

Witam pisałam już kiedyś ok. rok temu. Wymiotuję już od 3 lat. Mam 166 cm wzrostu i ważę 58 kilo, niestety... Ale oprócz tego, że staram się schudnąć za wszelką cenę (chociaż wiem, że BMI mam w normie) mam problem z nękającymi mnie myślami samobójczymi. Są dość uciążliwe. Mam problemy ze snem. Raz śpię bardzo długo i tak się nie wysypiam, a raz budzę się często zalana potem, ze strachu- mam lęki. Kiedyś dokładnie pół roku temu próbowałam się targnąć na życie (połknęłam b. dużo tabletek), ale zwymiotowałam, nic to nie dało i dobrze. No i 2 lata temu przechodziłam dość ciężką depresję, ale coś mi się wydaje, że wcale mi nie przeszła.

Najchętniej zamknęłabym się w pokoju i w ogóle bym nie wychodziła, nie stykałabym się z nikim. Mam dużo objawów somatycznych, trochę pewnie przez wymiotowanie, a trochę przez nerwicę pewnie. Ale odważyłam się w końcu powiedzieć mamie o moim problemie i jutro będziemy się rejestrować do specjalisty. Ale mam pytanie. Czy z powodu tych myśli tego samopoczucia, ciągłego zmęczenia i rezygnacji jest możliwość, że będę musiała być na oddziale?? A mam 17 lat tzn. za 2 miesiące już 18. Z góry dziękuje za odpowiedź!!!

MĘŻCZYZNA, 17 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

Przede wszystkim gratuluję Ci podjęcia ważnej decyzji o rozpoczęciu leczenia i przełamaniu własnych trudności i oporów. To milowy krok na drodze do wyzdrowienia.
Trudno mi stwierdzić, czy potrzebne jest obecnie leczenie szpitalne.
Trzeba je rozważyć, skoro występują u Ciebie myśli samobójcze.

Leki przeciwdepresyjne zaczynają działać po upływie ok. 3-4 tygodni, a efektem ubocznym pojawiającym się na początku stosowania niektórych leków może być nasilenie myśli samobójczych. Wszystkie za i przeciw możesz omówić z lekarzem w bezpośrednim kontakcie.
Pod względem formalnym-leczenie wymaga Twojej zgody.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Bulimia i stany lękowe, depresja i myśli samobójcze

Nie wiem co mam robic...od kilku lat choruje na bulimie,miewam stany lekowe,silna depresje,mysli samobojcze...Nie potrafie okreslic przyczyny swojej choroby,gdyz mam wspanialego meza(ktory o niczym nie wie),dobra prace,a mimo wszystko nie potrafie sobie poukladac w glowie,nie mam sil,walcze sama ze soba kazdego dnia,najlepsze sa dla mnie wieczory,kiedy klade sie do lozka i nie musze o niczym myslec,poprostu zamykam oczy i spie...chciaz potem wstaje dzien-dzien,ktory musze znowu jakos przezyc...
ponad rok temu

Witam!
Przede wszystkim powinna Pani pomyśleć o profesjonalnej pomocy psychiatry i psychologa. Depresja i zaburzenia lękowe to choroby jak wszystkie inne, wymagają więc fachowej pomocy i wdrożenia farmakoterapii. Proszę również szczerze porozmawiać z mężem i dokładnie wyjaśnić mu z czym się Pani zmaga. Niestety mało prawdopodobne jest, że poradzi sobie Pani z tym wszystkim sama, a wsparcie najbliższej osoby może okazać się w tym przypadku nieocenione. Pozdrawiam ciepło i życzę powodzenia.

0

Dzień Dobry Pani,

Prawdopodobnie trudne i nie przepracowane wydarzenia z wczesnej przeszłości Pani, symptomatycznie pojawiły się i pojawiają się.

Proszę Panią myślę, że pomoc psychologiczna jest dla Pani niezbędna.
Dlatego warto udać się do specjalisty, tym bardziej że opisane przez Panią objawy trwają od kilku lat.

Dlaczego obecny stan ma zabierać Pani następne dni, miesiące, a nawet lata?
Zasługuje Pani na satysfakcjonujące i radosne życie.
Proszę nie zostawać w tym samej i podzielić się swoimi obawami, lękiem i myślami z Mężem, który ofiaruje Pani potrzebne Pani wsparcie emocjonalne, fizyczne i duchowe.

Życzę Pani dobrostanu psychicznego,
irena.mielnik.madej@gmail.com

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mam bulimię, tnę się i mam myśli samobójcze, czy to depresja?

Mam 16 lat. Okaleczam się od ponad roku, myślę, że mam bulimię (objadam się, wymiotuję od kilku miesięcy). Jestem po dwóch próbach samobójczych. Myślę, że mam głęboką depresję, ale w psychiatryku jak byłam mi jej nie zdiagnozowali. Nadal mam myśli samobójcze, nie chcę mi się żyć,nic nie robię, zaniedbuje wszystko, siebie, nie chce mi się o nic postarać, planuje samobójstwo. Moje wakacje to siedzenie, wymiotowanie, nic nie robienie. Czy to na prawdę depresja? Sądzę ze potrzebuje antydepresatów.
KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Witam,
Po pierwsze jeśli jest taka możliwość powiedz o swoim stanie jak najszybciej najbliższym Ci osobom oraz udaj się do Poradni Zdrowia Psychicznego w celu skorzystania z pomocy. Leki nie rozwiązują problemów, jednakże w przypadku opisanych objawów potrzebna będzie konsultacja psychiatryczna - zabierz na nią kartę z pobytu w szpitalu oraz inne dokumenty, które posiadasz o swoim stanie zdrowia psychicznego. Korzystne w perspektywie czasowej będzie podjęcie psychoterapii mając na celu pracę nad zaburzeniami odżywiania oraz podtrzymywanie dobrego samopoczucia.
Pozdrawiam,
Małgorzata Mazurek

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty