Witam panią! Odpowiedź na pani pytanie jest złożona.
Po pierwsze częstoskurcz napadowy jest nadkomorowy i komorowy, są to dwa różne częstoskurcze. Nie ma reguły, kiedy mogą one wystąpić i u kogo, ale rzeczywiście w tak młodym wieku jest to raczej sytuacja niecodzienna, ale nie niemożliwa. Częstoskurcz komorowy jest stanem zagrożenia życia i powinien być od razu umiarawiany i stanowi koszmar każdego anestezjologa. Oczywiście może mieć pani jakiś defekt układu przewodzącego serca, który ujawnił się w taki sposób podczas znieczulenia i nie ma w tym winy leżącej po żadnej ze stron. Może taka sytuacja się zdarzyć i właśnie po to są anestezjolodzy szkoleni, żeby w takich sytuacjach sobie poradzić. Częstoskurcz nadkomorowy jest stanem zagrożenia zdrowia, ale życia trochę mniej i jeżeli wystąpił to jego podłożę także może mieć wytłumaczenie w jakiejś anomalii pani serca, ale nie musi. Tutaj też jesteśmy szkoleni, żeby sobie z tym dawać radę. Także podsumowując, jeżeli taki incydent miał miejsce powinna pani o tym być powiadomiona i powinno się wykonać dodatkowe badania stwierdzające bądź wykluczające anomalie w pani układzie bodźcoprzewodzącym. Takie rzeczy się zawsze mogą zdarzyć i właśnie m.in. po to są anestezjolodzy w trakcie zabiegu operacyjnego. Natomiast w pani przypadku każdy następny anestezjolog, który będzie panią znieczulał powinien o tym fakcie wiedzieć.
Po drugie wydaje mi się, że rozmowa między anestezjologiem a panią w tym przypadku była zbyt emocjonalna i w pewnym momencie potoczyła się nie tak jak powinna. Także z charakteru tej rozmowy nie wysnuwałbym żadnych wniosków, ponieważ emocje nigdy nie są dobrym doradcą i doprowadzają do sytuacji, kiedy trzeźwa ocena danej sytuacji schodzi na plan dalszy i rozpoczyna się tzw. "pyskówka" i wzajemne obwinianie się, co nie rodzi dobrych relacji lekarz-pacjent, a szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy ludzie sądzą lekarzy za cokolwiek.
Pozdrawiam.
