Dzień Dobry.
Dobrze, że zastanawia się Pani nad możliwościami poprawy swojego zdrowia. Nie wiem czego oczekuje Pani od "pełnego wyleczenia" ale z pewnością warto podjąć pracę psychoterapeutyczną nad zaburzeniami depresyjno-lękowymi. Prawdopodobnie trudności w relacjach damsko-męskich są z tym również związane. Podczas psychoterapii może Pani dotrzeć do przyczyn swoich trudności i je uleczyć. Zachęcam, żeby zgłosiła się Pani do psychoterapeuty i porozmawiała z nim na ten temat. Tego typu zaburzenia należy leczyć psychoterapeutycznie.
Pozdrawiam i życzę skutecznej terapii.
Proszę Pani,
Proszę spróbować psychoterapii. Psychoterapia doskonale zastępuje lub uzupełnia leczenie farmakologiczne. Następuje poprawa jakości życia.
Serdeczne pozdrowienia
Tomasz Furgalski
Witam. Mogę się tyko wypowiedzieć w sprawie zaburzeń depresyjno-lękowych i mieszanych zaburzeń osobowości. Tak. Istnieje duża szansa na całkowite wyleczenie - warunkiem jest podjęcie długoterminowej psychoterapii i zaangażowanie się w nią (pomimo licznych kryzysów, których może Pani w tej pracy doświadczać). Pozdrawiam
Witam,
mogę udzielić Pani szerszej odpowiedzi na część związaną z psychiką, choć zdecydowanie to co dzieje się w organizmie w ogóle (szczególnie poziom hormonów tarczycy) ma wpływ na samopoczucie. Tak zaburzenia lekowe jak i depresję czy zaburzenia osobowości da się i warto leczyć. Na pierwsze z nich, w szczególności chodzi mi o zaburzenia depresyjne stosuje się jako pierwszy typ leczenia stosuje się farmakoterapię. Nie wiem skąd wynika Pani brak wiary w pełne wyleczenie, czy z powodu uciążliwości czy wielości zdiagnozowanych zaburzeń. Generalnie zawsze prócz farmakoterapii warto do leczenia zaburzeń depresyjnych czy lekowych w szczególności, dodać psychoterapię, pomaga znacznie w leczeniu i skutecznie może zapobiegać nawrotom w przypadku depresji bądź mają tendencję do dużej uciążliwości w przypadku zaburzeń lękowych. Nie wiem jak jest w Pani przypadku, ale bywa tak, ze jakaś forma zaburzeń lękowych dręczy już od dawna, trochę się nasila, trochę spada, ale gdzieś tam zawsze na horyzoncie pozostaje :( Podobnie jest jeśli chodzi o zaburzenia osobowości, są to zaburzenia, które swoje źródło mają w dzieciństwie i towarzyszą nam niemal "od zawsze". Szansa leczenia jest i konkretne rokowanie na poprawę także, tutaj właściwie wyłącznym sposobem zwalczenia tych problemów jest zaangażowanie się w psychoterapię, taka terapia zapewne będzie musiała trochę potrwać, ale warto podjąć to wyzwanie, bo szanse na trwale polepszenie samopoczucia są realne. Także gorąco zachęcam. Może się Pani zgłosić do Poradni Zdrowia psychicznego, bądź szukać terapeuty w praktyce prywatnej, proszę także nie zaniedbywać kontaktu z lekarzem psychiatrą, i być może jeszcze przedstawić sprawę Pani wyników badań podstawowych trenerowi, który będzie mógł wówczas zmienić trening, bardziej dostosować do do Pani potrzeb. Proszę zadbać o siebie i poszukać terapii dla siebie, bo martwią mnie nieco Pani poczucie derealizacji i depersonalizacji oraz obniżone nastrój i poczucie wartości, to są poważne sprawy, którymi moim zdaniem koniecznie warto zając się w psychoterapii. W razie dodatkowych pytań proszę pisać na maila.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Depersonalizacja i derealizacja – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
- Derealizacja i depersonalizacja – odpowiada Mgr Anna Miżowska
- Poczucie derealizacji i depersonalizacji u 18-latka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Czy można wyleczyć chroniczną derealizację-depersonalizację? – odpowiada Mgr Katarzyna Kapral
- Czy derealizacja i depersonalizacja może przejawiać się w zaburzeniach percepcji rzeczywistości? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Na czym polega psychoterapia w derealizacji i depersonalizacji? – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko
- Skąd się bierze derealizacja i depersonalizacja? – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
- Jakie są przyczyny objawów depersonalizacji i derealizacji? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Jak pomóc osobie z derealizacją? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
- Derealizacja i nerwica lękowa – odpowiada Mgr Magdalena Golicz