Bóle kręgosłupa należą do najczęstszych dolegliwości. Występują u 90% populacji. Zwykle pojawiają się między 30 a 40 r.ż. i składają się na tzw. kryzys wieku średniego, choć coraz częściej problem dotyczy ludzi młodszych. Przyczyną bólu mogą być zarówno patologie wywodzące się z kręgosłupa, jak i zaburzenia zlokalizowane w tkankach otaczających, co sprawia, że diagnostyka i leczenie choroby zwyrodnieniowej jest problemem, który wymaga spojrzenia holistycznego. Bardzo przydatna jest diagnostyka obrazowa (najdokładniejszy będzie rezonans magnetyczny, ale tomografia komputerowa, która jest bardzie dostępna również pozwoli na dokładną ocenę, zwłaszcza struktur kostnych), której wynik należy zestawić ze stanem klinicznym i dopiero wówczas wdrożyć właściwy algorytm postępowania leczniczego. Należy pamiętać, że nie każda opisywana zmiana zwyrodnieniowa daje objawy kliniczne. Relatywnie często spotyka się rozbieżności między zmianami widocznymi w badaniach obrazowych a stanem klinicznym chorego. Zależy to m.in. od możliwości kompensacyjnych kanału kręgowego. Coraz częściej w rozpoznawaniu zespołów bólowych chorób kręgosłupa i rdzenia stosowane są badania elektrofizjologiczne. Bóle o charakterze korzeniowym, promieniujące do kończyn dolnych, występują w 40-50% przypadków. Ustępują samoistnie u ok. 80% chorych. Przyjmuje się, że w 15% przypadków trwają ponad 2 tygodnie. Do leczenia operacyjnego w takich przypadkach kwalifikuje się zaledwie 4% chorych. Sugeruję udać się do lekarza neurologa w celu wdrożenia odpowiedniego procesu diagnostycznego. Bardzo ważne są również odpowiednie nawyki posturalne i dobrze dobrane (np. przez fizjoterapeutę) ćwiczenia, które mogą pomóc złagodzić objawy oraz poprawić kondycję pani kręgosłupa.
