Jak dalej żyć z depresją?

Witam,

jeśli farmakoterapia nie przynosi optymalnych rezultatów, równolegle wskazana byłaby psychoterapia CBT (poznawczo - behawioralna), jest to metoda leczenia zaburzeń lękowych, nerwicowych i depresyjnych, o określonej strukturze, ukierunkowana na cele i problemy pacjenta "tu i teraz", terapeuta i pacjent współpracują razem nad zidentyfikowaniem i zrozumieniem problemu w kontekście związku, jaki występuje pomiędzy myślami, emocjami i zachowaniem danej osoby. Proces terapeutyczny polega na modyfikacji sposobu myślenia i przekonań - to wpływa na rodzaj i natężenie odczuwanych emocji oraz zachowanie.
W Pani przypadku odpowiednio dobrane leczenie (psychoterapia), może być szansą na poprawę samopoczucia i zmniejszenie objawów.
Pozdrawiam serdecznie

Witam, to co Pani opisuje przydarza się na prawdę wielu mamom, które poświęcają swój czas rodzinie i obowiązkom domowym.
W przebiegu depresji zdarzają się "wzloty i upadki", Pani zapewne jest teraz w tej gorszej fazie. Dobrze byłoby się udać do lekarza, u którego się Pani leczy i skonsultować aktualny stan i zażywane leki. Mam nadzieję, że również korzysta Pani ze wsparcia terapeuty. Jeżeli nie, to zachęcam, gdyż zaburzenia depresyjne najlepiej leczą się poprzez psychoterapię lub psychoterapię i leczenie farmakologiczne. Wiąże się to z koniecznością realnych zmian w myśleniu, postrzeganiu świata i zdarzeń. Leki nie przyniosą takich efektów.
Doraźnie zalecam częste wychodzenie z domu, być może aktywność zawodową lub zajęcie/a niezwiązane z rolą matki/żony (sport, kursy, itd.). Dobrze byłoby porozmawiać z partnerem nt. podziału obowiązków domowych, celem odciążenia Pani od rutynowych zajęć. Proszę spróbować mówić o swoich odczuciach i oczekiwaniach, unikając oskarżeń, gdyż przyniesie to efekt przeciwny od zamierzonego.
Życzę powodzenia i pozdrawiam.

Zdecydowanie zalecam Pani wizytę u psychoterapeuty. Krótki opis sytuacji, z którą się Pani zmaga sugeruje, że Pani sytuacja rodzinna jest bardzo trudna i może nasilać objawy choroby. Samotne zmaganie się z ciężką chorobą nie jest łatwe. Specjalista będzie mógł lepiej rozeznać się w Pani sytuacji, zdiagnozować problemy, a także udzielić wsparcia i pomóc w radzeniu sobie zarówno z obniżeniem nastroju, jak i w kontaktach z partnerem.

Witam, jest Pani obciążona obowiązkami, nie odczuwa wsparcia ze strony partnera. Proszę porozmawiać o tym z mężem, zastanowić się jak może Pani pomóc, jakie obowiązki przejąć aby mogła Pani znaleźć czas dla siebie i czerpać radość z przebywania w domu. Proszę skorzystać z pomocy psychologicznej, psychoterapii aby zastanowić się nad Pani sytuacją, co można zrobić aby poprawić swój dobrostan.
Pozdrawiam serdecznie