Depresja i samotność u 18-latki

Całe moje dzieciństwo było godne pożałowania. Teraz mam 18 lat, cały wolny czas spędzam w domu, nie mam przyjaciół, rodzina się mną nie interesuje, mam nauczanie indywidualne i chodzę do psychologa. Popadam przez to w coraz głębszą depresję. Za dwa tygodnie mam rozmowe o przyjęcie mnie na terapię grupową, ale to dopiero 2 tygodnie. Mam wrażenie że nieszczęście jest mi pisane. Chciałabym się przez to zabić ale nie potrafię. Nie wiem co dalej zrobić. Pomocy.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Depresja Uczucie samotności Psychologia

Depresja w chorobach neurologicznych

Mgr Sylwia Wiśniewska Psycholog, Warszawa

74 poziom zaufania

Witam,
niestety z tego co Pani pisze, pomimo Pani trudnej sytuacji w dzieciństwie oraz obecnej wygląda na to, ze to Pani musi tak trochę walczyć o siebie. Rozumiem, że jest to trudne, ale na prawdę warto! Sama sytuacja zmiany w terapii (na grupową) także może wywoływać pewne obawy, choć wydaje mi się, że dla Pani taka terapia będzie niezwykle pomocna, warto podjąć ten wysiłek! Jeśli rzeczywiście objawy depresji nasilają się, może warto przemyśleć wizytę u lekarza psychiatry, depresja jest chorobą, kiedy popadniemy w depresję w naszym przekaźnictwie mózgowym zachodzą pewne zmiany, które powodują i potęgują depresyjny nastrój, od którego trudno uciec, czasami zachodzi potrzeba wsparcia farmakologicznego, proszę o tym porozmawiać ze swoim terapeutą. Martwią mnie Pani myśli samobójcze, to bardzo poważne wskazanie do wizyty u lekarza psychiatry, w sytuacji kryzysowej zalecałabym jak najszybsze zgłoszenie się do lekarza psychiatry. Pozdrawiam.