Jak pomóc partnerowi w ciężkich dla niego dniach?

Ciąża i związek z partnerem który ma dziecko z poprzedniego związku. Jestem w 8 miesiącu ciąży, partner z którym mam dziecko ma również dziecko z poprzedniego związku (chłopczyk ma 12 lat). Obecnie toczy się sprawa w sądzie kto ile będzie widywał się z synem. Mój partner przekłada całą swoja energie na dziecko z poprzedniego związku, stara się mu dogodzić za wszelką cenę. Jest bardzo dobrym ojcem i zaangażowanym w życie swojego dziecka z poprzedniego związku. Matka chce ograniczyć widzenie z ojcem do 4 dni w miesiącu. Sukcesywnie udaje się jej manipulować synem który zeznaje w sądzie że 4 dni w miesiącu jest wstarczająca ilością na widzenie ojca. Mój partner jest załamany zeznaniem syna (sprawa dalej się toczy). Jak pomóc partnerowi w ciężkich dla niego dniach, kiedy sama potrzebuję wsparcia i bezpieczeństwa? Czy nasze dziecko będzie na drugim planie? Kiedy sytuacja się unormuje? Odnoszę wrażenie, że ja i nasze przyszłego dziecko jesteśmy mniej ważni. Jak zrozumieć partnera. Zawsze uważałam, że ciąża powinna być najpiękniejszym okresem w życiu kobiety, obojga rodziców powinno się cieszyć nadejściem dziecka, wydaje mi się ze tak nie jest ponieważ partner chodzi przytłoczony i zapłakany. Bardzo proszę o pomoc w tej sprawie.

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Ciąża Psychologia Dziecko Relacje z partnerem

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,
wskazane jest dla Państwa wsparcie psychologiczne w tym trudnym okresie. Proszę porozmawiać z partnerem o swoich potrzebach, o tym - co Pani czuje? Ostatecznie sąd podejmie decyzję.
Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jakie dowody wystarczą do udowodnienia znęcania? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc partnerowi, który w weekendy pije? – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Co zrobić, jeśli były partner mi grozi? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak uwolnić się od byłego partnera po rozstaniu? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak pomóc partnerowi, który nie radzi sobie z poczuciem winy? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Czy terapia pomoże przy kłótniach z partnerem? – odpowiada Magdalena Pikulska
Problem w relacjach z partnerem w czasie ciąży – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak zbudować związek z nowym partnerem? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak nauczyć dziecko szacunku? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Jak pomóc partnerowi, który przyznał się do problemów z alkoholem? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej

artykuły

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

"Poczułam ulgę, gdy już było po". Agnieszka opowiada o aborcji farmakologicznej

27-letnia Agnieszka zdecydowała się na aborcję far

"Usłyszałam ciche: zadzwonię później, pa. Ciągle czekam na ten telefon..."

- 19 marca mama napisała do mnie, że tatę będą

Jak pomóc partnerowi?

Witam serdecznie! Zwracam się z prośbą o pomoc, ponieważ jestem prawie pewna, że mój chłopak ma depresję, która również bardzo odbija się na mnie. Jeszcze niedawno mieliśmy dużo wspólnych planów, jednak rzeczywistość okazała się inna... Przeprowadziliśmy się z miasta studenckiego do małego rodzinnego miasteczka, gdzie planowaliśmy znaleźć pracę i wynająć mieszkanie. Od kilku miesięcy mój chłopak szuka pracy, ale jej nie ma. Nic nie jest tak, jak miało być i nic nie jest dobrze. Nie ma ochoty nic robić i wszystko mu się znudziło. Nie ma ochoty spędzać ze mną czasu ani nie chce mojej pomocy. Nie wiadomo, co jest przyczyną, czy problemy z pracą czy coś innego. Zastanawia się, czy powinniśmy się rozstać, ale nie wie... Ja sobie nie wyobrażam życia bez niego, dlatego tak bardzo mnie to boli. Sama zaczęłam myśleć, że nic innego nie ma sensu, jeśli między nami jest źle. Chciałabym mu pomóc, ale nie wiem jak, skoro on tego nie chce. Myślałam, czy nie porozmawiać z jego mamą, ale boję się, że może to się odwrócić przeciwko mnie. W sensie, że niepotrzebnie się wtrącam. Nie chcę też naciskać, bo to przynosi odwrotny efekt. Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji? Wątpię, że chciałby iść do lekarza... Proszę o jakąś radę.

KOBIETA ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam!

Zdiagnozowanie depresji u mężczyzn jest dość trudne, głównie z tego względu, że mężczyźni z tą chorobą się kryją. Kobiecie bardziej wypada się smucić, zamartwiać, płakać. Kobietom łatwiej też mówić o swoich uczuciach. Mężczyźna, kiedy dopadają go objawy depresji, odbiera to jako zaprzeczenie swojej męskości. Ukrywa się z tym, stara się temu jakoś zaradzić, a jeśli się nie udaje, najczęściej zamyka się w sobie z takim problemem. Pójście do lekarza i jawne przyznanie się do problemu są dla niego wstydliwe.

Przyczyną depresji u mężczyzn są najczęściej problemy związane z pracą. Jej brak, utrata, przeniesienie na niższe stanowisko, brak awansu zawodowego i inne. Dla kobiety ta sfera życia nie jest z reguły aż tak ważna, bardziej skłonna jest załamać się po rozstaniu z ukochanym niż po utracie pracy.

Próbując zachęcić partnera do konsultacji z psychologiem lub psychiatrą, warto tak konstruować wypowiedź, aby Pani chłopak czuł się nadal ważny, męski, kompetentny do podjęcia pracy. Najlepiej wyjaśnić mu, że spotkanie z psychologiem może Wam pomóc, a spadek nastroju jest jedynie przejściowy. Może Pani również spróbować namówić do rozmowy kogoś, kto ma u Pani partnera autorytet, najlepiej jeśli to będzie mężczyzna. Taka osoba mogłaby go bardziej skutecznie przekonać do konieczności podjęcia leczenia, powołując się na bardziej konkretne argumenty widziane z innego punktu widzenia.

Zachęcam również do zapoznania się z artykułem na temat depresji u partnera: https://portal.abczdrowie.pl/depresja.

Serdecznie pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Ja mogłabym pomóc mojemu partnerowi? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mój partner ma depresję – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc partnerowi z zaburzeniami DDA? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Jak pomóc partnerowi w żałobie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc mamie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy mój chłopak jest chory? Jak mogę mu pomóc? – odpowiada Paulina Witek
Jak pomóc partnerowi wyeliminować chorobliwą zazdrość? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak dobie pomóc w poczuciu beznadziejności? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak pomóc partnerowi pozbierać się po porzednim związku? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak zapomnieć? Jak zacząć od nowa? – odpowiada Agnieszka Jamroży

artykuły

Samobójstwa: Dlaczego mężczyźni przeważają w statystykach?

- Polska należy do krajów w Europie, gdzie prz

Rozwód rodziców a depresja

Rozwód rodziców jest sytuacją ekstremalną w życiu

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Małgorzata Krześniak-Bohdan Nefrolog, Gdańsk

umów wizytę

Lek. Albert Boguszewski Neurologia, Lublin

umów wizytę

Artur Fussek Neurologia, Rzeszów

umów wizytę

Jak sobie pomóc w bardzo ciężkiej sytuacji?

Witam, mam 16 lat. Od kilku miesięcy nie daję rady - często płaczę, choć mam opinię psychola "bez uczuć".

Bardzo często udaję kogoś, kim nie jestem, nic mi się nie udaje, unikam kontaktu z ludzmi - kiedy z kimś rozmawiam, to robi mi się głupio i szybko uciekam wzrokiem. Zero poczucia własnej wartości. To jakby fobia. Bałem się tego, że zostanę sam i tak się stało - wszyscy się ode mnie odwrócili, nawet rodzina. Jest mi strasznie głupio porozmawiać z kimś o tej sprawie, spalę się ze wstydu, choć z reguły jestem szczery. Zdarzało mi się czuć dziwne rzeczy, jakby krzyki i rozkazy w środku nocy, kiedy siedziałem sam.

Potrzebuję pomocy. Ledwo wybrnąłem z nałogu… To wszystko jest zbyt trudne, tym bardziej, że jestem sam jeden…

MĘŻCZYZNA, 16 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witaj!

Brak poczucia własnej wartości, obniżona samoocena, a także ucieczka od nawiązywania relacji z drugim człowiekiem sprawia, że Twój stan określany przez Ciebie jako "fobia" wymaga konsultacji psychologicznej. Proponowałabym szczerą rozmowę z rodzicami, albo z dorosłym, któremu ufasz.

Możesz również skorzystać z wizyty u psychologa. Na pewno jest w Twojej szkole psycholog, któremu będziesz mógł opowiedzieć o tym co czujesz. Ważne jest, abyś spróbował zastanowić się co jest przyczyną takiego myślenia, czy wydarzyło się coś w Twoim życiu, co może powodować takie stany. Na te pytania wspólnie z psychologiem znajdziecie odpowiedź.

Chciałabym, abyś pamiętał również, że Twoje samopoczucie psychiczne może być także wynikiem okresu dojrzewania - niestety ten etap rozwojowy charakteryzuje się między innymi chwiejnością emocjonalną, wycofaniem społecznym, etc. Jeżeli jednak Twoje samopoczucie będzie dezorganizowało Twoje życie, to pomyśl o konsultacji psychologicznej.

Pozdrawiam