Krwiaki w ciąży i poronienie. Czy tak to musiało się skończyć?
Witam!
W 8 tygodniu ciąży z powodu plamienia pojechałam do szpitala, na badaniu USG okazało się, że mam krwiaka. Lekarz po kilku dniach hospitalizacji zalecił leżenie i leki. Stosowałam się do zaleceń, jednak kilka dni później przyjechałam do szpitala z silnym krwawieniem (krwotok). Na USG stwierdzono, że dziecko żyje i dobrze się rozwija, a wszystkiemu winny jest większy krwiak w ciąży.
Moje pytania do lekarzy - skąd ten krwiak w ciąży, pozostawały echem. Po dwóch tygodniach opuściłam szpital i pojechałam na leżenie do domu. Bardzo zależało nam na zdrowiu naszego dzidziusia, dlatego naprawdę głównie leżałam (jednak ciągle krwawiłam - ale dr uspakajał mnie, że to opróżnia się krwiak), mąż zajął się domem i córką.
Po 1,5 miesiąca, kiedy na kontrolnym USG okazało się, że krwiaka w ciąży praktycznie nie ma, omdlałam w domu, a po kilku godzinach zaczęło się wielkie krwawienie - tak duże, że w nocy mąż wywiózł mnie do szpitala, bojąc się, że się wykrwawię (wypadło też ze mnie kilka skrzepów - takich małych wątróbek).
W szpitalu dołączyli mi magnes w stałym wlewie, ale po dwóch tygodniach leżenia krwawienie nasiliło się, lekarze na USG określili, że większą część macicy zajmuje krwiak, a pozostałą zdrowo rozwijający się chłopczyk (był to 19 tydz. ciąży).
Z diagnozą „poronienie rozpoczynające się” przekazali mnie do szpitala specjalistycznego w Bytomiu. Tam podali mi 2 jednostki krwi i osocze. Leżałam i przyjmowałam bardzo dużo lekarstw. Lekarze określali stan, jako bardzo zagrażający - nie tylko życiu dziecka, ale i mojemu. Ja ciągle wierzyłam, że wszystko się uda...
Jednak w wigilię (w 22 tyg. ciąży) odeszły mi wody płodowe, zabarwione mocno krwią (najprawdopodobniej spływającym od ponad miesiąca krwiakiem). Na badaniu USG w kolejnych 3 dniach pokazywano mi praktycznie zerową ilość wód - widoczna była tylko 1 kieszonka, która ciągle malała, a Dzidziuś - mój kochany Synek ciągle żył...
Decyzja lekarzy była jednak nieodwracalna. Po 4miesiącach walki, wyrzeczeń, poświęceń i wielkiej nadziei - musiałam urodzić Syneczka. Poronienie indukowane. Urodził się i nie miał szans by przeżyć. Mój śliczny mały Aniołek...
Proszę mi powiedzieć, czy mogłam coś zmienić? Skąd wzięły się te krwiaki? Tworzyły się nawet przy moim ciągłym leżeniu w szpitalu. Zdaję sobie sprawę, że Syn nie miał szans na zdrowy rozwój bez wód płodowych, ale dlaczego one odeszły?
Zaznaczam, że CRP było w normie, więc o stanie zapalnym nie było mowy. Co jest nie w porządku z moją macicą, że nie potrafiła się uspokoić i utrzymać Synka? Skąd ten krwiak w ciąży? Mamy niezgodność serologiczną, ale badany odczyn combsa wyszedł negatywny. Chcemy mieć jeszcze dzieci, czy taka sytuacja może się jeszcze powtórzyć? Co zrobić, by tego uniknąć? Jaki czas musimy odczekać?
