Mój partner ma 23 lata i problem z erekcją - jak mam mu pomóc?

Mam 21 lat, mój partner ma 23. Jesteśmy ze sobą od 10 miesięcy. Jestem nadal dziewicą, a on prawiczkiem, chociaż wielokrotnie próbowaliśmy się kochać, jednak za każdym razem on ma problem z erekcją. Po każdej nieudanej próbie mój chłopak załamuje się, a ja udaję, że nic się nie stało. Rozmawialiśmy na ten temat nie jeden raz, on za każdym razem mówi, że nie wie dlaczego tak się dzieje i wstydzi się iść do lekarza. Staraliśmy się już wiele razy, ale na darmo, nie staje mu do końca, jego penis nie jest dość twardy i giba się na boki przez co nie może wejść. Proszę o poradę co mamy z tym zrobić. Bardzo chcielibyśmy obydwoje czuć bliskość w łożku.
21 LAT ponad rok temu
Redakcja abcZdrowie
98 poziom zaufania

Dziękujemy za zadanie pytania.
Zaburzeniami erekcji określa się sytuację kiedy mężczyzna nie jest zdolny do osiągnięcia i / lub utrzymania wzwodu w stopniu wystarczającym do odbycia satysfakcjonującego stosunku.
Zaburzenia erekcji bywają przewlekłe. Przedłużający się problem odbija się na ogólnym zdrowiu pacjenta, a szczególnie jego sferze emocjonalnej.
Przyczyn zaburzeń erekcji jest wiele i wynikają one zarówno z czynników fizycznych, jak i psychicznych.
Przyczyny organiczne, dotyczące ok. 80% przypadków, są związane z
- nieprawidłowościami i uszkodzeniami naczyń i ciał jamistych prącia
- niektórymi zaburzeniami neurologicznymi i hormonalnymi
- chorobami (np. cukrzyca, stwardnienie rozsiane, urazy rdzenia kręgowego, nadciśnienie tętnicze, choroby serca, nerek)
- zabiegami chirurgicznymi na gruczole krokowym
- przyjmowaniem leków (m.in. przeciw nadciśnieniu tętniczemu, przeciwdepresyjnych, uspokajających, diuretyków) oraz narkotyków
- paleniem tytoniu i nadużywaniem alkoholu.
Warto pamiętać, że kłopoty z erekcją mogą towarzyszyć każdej chorobie (nawet przeziębieniu), która przejściowo powoduje u mężczyzny zmęczenie i osłabienie.
Natomiast przyczyny psychogenne wiążą się z ośrodkowym blokowaniem mechanizmów erekcji powstającym bez urazów fizycznych, takimi jak np.:
- lęk przed niezdolnością do odbycia stosunku
- niska samoocena (w odniesieniu do własnej osoby i oceny swojej pracy)
- problemy w istniejącym związku, np. ochłodzenie uczuć, poczucie winy, itp.
- zahamowania w odniesieniu do aktu seksualnego, spowodowane np. poprzednimi złymi doświadczeniami
 lęk przed posiadaniem dzieci lub zarażeniem się chorobą weneryczną.
Obecnie uważa się, że pomiędzy 70 a 80% przypadków zaburzeń erekcji związane jest z innymi schorzeniami np. miażdżycą, cukrzycą, zabiegami chirurgicznymi na gruczole krokowym i lekami. Natomiast zaburzenia o podłożu psychologicznym są bardziej charakterystyczne dla młodszych pacjentów.
Czynniki ryzyka:
- Hormony - Po 40 roku życia obniża się poziom testosteronu, co wiąże się ze zmniejszeniem zainteresowania seksem.
- Rak prostaty i inne schorzenia gruczołu krokowego - Nowotwory i operacje prostaty oraz operacje w obrębie jelita grubego mogą także być przyczyną wystąpienia kłopotów z erekcją.
- Leki - Prawie jedna czwarta przypadków wystąpienia kłopotów ze wzwodem spowodowana jest przez leki, np. leki obniżające ciśnienie (leki moczopędne, beta blokery), leki na chorobę wrzodową żołądka, chemioterapia i większość leków przeciwdepresyjnych. Na szczęście w większości przypadków objawy ustępują po odstawieniu leczenia.
- Urazy - Urazy rdzenia kręgowego i miednicy (złamania) mogą być przyczyną zaburzeń erekcji.
- Palenie papierosów i picie alkoholu - Długoletnie palenie papierosów powoduje zaburzenia przepływu naczyniowego i powstanie miażdżycy. Alkohol w małych ilościach pomaga w osiągnięciu wzwodu, ale w większych go utrudnia.
- Starzenie - Starzenie się organizmu powoduje zaburzenie przepływu krwi przez ciała jamiste prącia. Po osiągnięciu orgazmu znacznie wydłuża się czas potrzebny do osiągnięcia kolejnej erekcji.
- Czynniki psychologiczne - Każdy czynnik stresogenny może być przyczyną poważnych zaburzeń seksualnych. Pobudzenie i depresja stanowią czynniki bezpośrednio związane z zaburzeniami erekcji.
- Inne czynniki - Spośród innych czynników można przykładowo wymienić wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie, utratę pracy czy zbyt małe zarobki.
Jedynie lekarz, po zbadaniu i zebraniu wywiadu jest w stanie prawidłowo ocenić przyczynę problemów i właściwie zlecić ewentualne leczenie.
Zachęcamy do zadawania innych pytań, na które z przyjemnością odpowiemy.

Z wyrazami szacunku,
Zespół redakcyjny abcZdrowie.pl

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty