Problem z męczliwością, nastroje depresyjne a myśli samobójcze

Witam, Mam problem z wieczną męczliwością, nie potrafię się dobudzić rano. Na uczelni praktycznie nie potrafię funkcjonować, jestem rozkojarzona,boli mnie głowa, kiedy patrzę w bok to ąż kręci mi się dziwnie w głowie. Kiedy uprawiam umiarkowaną aktywność to na następny dzień jestem tak wykończona, że ciężko mi funkcjonować. Odkąd pamiętam miałam bardzo słabą kondycję. Oprócz tego mam IBS (zaparcia), jestem bardzo nerwowa,mam nastroje depresyjne, czasem myśli samobójcze. Czasem zdarza się anemia

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Badanie krwi Depresja Interna Myśli samobójcze Ciągłe zmęczenie

Mgr Michał Pyter Psychologia

60 poziom zaufania

Witam.
Jedyne co mogę poradzić na podstawie tego co Pani napisała to niezwłoczne zgłoszenie się do lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje Panią na szczegółowe badanie i zapewne do innych specjalistów (neurolog). Warto również skorzystać z konsultacji u psychologa lub psychiatry.
Życzę powodzenia,
Michał Pyter

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY.pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Myśli samobójcze przy depresji – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Uczucie przygnębienia i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Myśli samobójcze i separacja w małżeństwie – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka
Myśli samobójcze po rozstaniu – odpowiada Mgr Marta Pociecha
Przyjmowanie leku Elicea a myśli samobójcze i samookaleczanie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Problem z opanowaniem nerwów i zmienne nastroje u chłopaka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Problemy z opanowaniem złości, negatywne myślenie i krytykowanie – odpowiada Mgr Dorota Babrzymąka
Trudności z koncentracją, mieszane nastroje, ciągłe zmęczenie i senność – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska
Rekonwalescencja po próbie samobójczej – odpowiada Lek. Bartosz Małek
Brak koncentracji, ból głowy, myśli samobójcze i senność przy depresji – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Beata Tadla zszokowana zachowaniem aptekarki. Farmaceutka zapytała, po co jej maseczka skoro koronawirus nie istnieje

Znana dziennikarka Beata Tadla udała się do apteki

Przyszedł rak nieborak

Dzisiaj podobno każdy ma raka, ale nie każdy jeszc

Koronawirus. Pierwszy Polak po przeszczepie płuc po COVID-19: "Przeraża mnie, gdy słyszę, że pandemii i koronawirusa nie ma"

Pan Grzegorz to pierwszy Polak, a ósmy człowiek na

Myśli samobójcze i stany depresyjne

Witam!

Mam 19 lat i od niedawna mam problem, z którym nie mogę sobie poradzić. Od półtora roku jestem w związku z chłopakiem, którego bardzo kocham i na którym bardzo mi zależy. Planujemy wspólną przyszłość. We wrześniu 2011 roku nagle zmarł mój dziadek, w związku z tym moja babcia zamieszkała ze mną i z moją mamą (moi rodzice są po rozwodzie). Jest to momentami uciążliwe, bo mimo że babcia jest kochana, to ma taki charakter, że musi wiedzieć wszystko o wszystkim i o każdej porze. Od tej pory stale się kłócę z moim chłopakiem, szczególnie o te chwile, kiedy nie może do mnie przyjechać. Zaczynam wtedy płakać, wymuszać na nim przyjazdy. Myślałam, że z biegiem czasu mi to minie, jednak jest coraz gorzej. Do pewnego czasu jeszcze to tolerował, ale ostatnio widzę, jak bardzo go to irytuje. Mimo że wiem, że takim zachowaniem tylko nam zaszkodzę, to nie potrafię tego powstrzymać. Próbowałam różnych sposobów, liczenia do 10, pisania pamiętnika, rozmów z mamą, z przyjaciółmi, zajęcie się czymś - nie pomaga.

Moja babcia dwa tygodnie temu złamała biodro, nie może wychodzić. Z tego powodu ja mam utrudnione kontakty z moim chłopakiem, nie mogę do niego jeździć, bo od razu po szkole muszę biec do domu, wyprowadzać psa i opiekować się babcią. Od tej pory moje problemy się nasiliły, płaczę jeszcze bardziej, nie potrafię się powstrzymać. Dzisiaj, gdy dowiedziałam się, że P. do mnie dziś nie przyjedzie i nie zobaczymy się przez następny tydzień, gdyż ma wolne akurat wtedy gdy ja mam zajęcia do matury, doszło między nami do takiej awantury, że myślałam, że to koniec. Od niedługiego czasu coraz częściej myślę, że lepiej, gdyby mnie nie było. Proszę o pomoc - moja mama twierdzi, że powinnam poukładać sobie w głowie, a wszystko mi przejdzie, ale ja wiem, że tu chodzi o coś więcej, ponieważ ja zdaję sobie sprawę, że robię źle, a i tak nie potrafię nad tym zapanować.

Proszę o pomoc! Pozdrawiam.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Na podstawie Pani listu można stwierdzić, że główny problem, jaki stał się przyczyną dalszych problemów, to przede wszystkim trudności w komunikacji i „niecierpliwość”. Miłość domaga się czasu i przestrzeni. Dwoje kochających się ludzi najzwyczajniej w świecie potrzebuje bliskości, spotkań, wspólnych rozmów i źle się czują, kiedy spotkania coś im udaremnia. Z drugiej strony, prawdziwa miłość potraf czekać, jest cierpliwa i szanuje partnera. Rozumiem, że pojawienie się babci w domu to poważna zmiana dotychczasowej sytuacji rodzinnej, nawet pod względem „logistycznym” – kto się będzie opiekował chorą babcią, kto za jakie obowiązki odpowiada? Do tego niewątpliwie dochodzi stres przedmaturalny i brak poczucia swobody ze względu na dopytywanie się o wszystko przez babcię. Proszę jednak postarać się zrozumieć mamę – ona czuje się odpowiedzialna za swoją matkę. Nie może Pani swoich frustracji rozładowywać na partnerze. On nie jest niczemu winny, że akurat nie może pojawić się u Pani w domu w czasie, który dla Pani byłby najbardziej dogodny. Tutaj krzykiem, obrażaniem się i awanturami nie dojdzie się do porozumienia. Po pierwsze, radziłabym szczerze porozmawiać z mamą na temat sytuacji w domu i o swoich potrzebach. Może Pani powiedzieć mamie, że dla Pani pojawienie się babci w życiu jest trudnym momentem, że czuje Pani, że sytuacja ma pośrednio wpływ także na Pani relacje z chłopakiem. Być może wspólnie z mamą uda Wam się tak ułożyć plan dnia, że znajdzie Pani czas i na naukę, i na opiekę nad babcią, i na spotkania z partnerem. Proszę też porozmawiać szczerze z chłopakiem – powiedzieć mu o tym, jak Pani ciężko, że nie możecie się często spotykać, że nie jest Pani tak bardzo dyspozycyjna z powodu konieczności pomagania w domu, że smutno Pani, kiedy długo się nie widzicie, bo bardzo Pani na tej relacji zależy. Wszystko da się pogodzić, ale rzeczową rozmową, a nie awanturą. O zasadach skutecznej komunikacji może Pani przeczytać pod poniższym linkiem: http://portal.abczdrowie.pl/porozumienie-bez-przemocy. Może ten artykuł zainspiruje Panią do przemyśleń.

Pozdrawiam ciepło

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
Depresja wymaga specjalistycznego leczenia - psychiatrycznego, zastosowania farmakoterapii i/lub psychoterapii.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co robić, gdy babcia chce kierować moim życiem? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Nie wiem, co się ze mną dzieje. Potrzebuję pomocy – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Chcę wrócić do Polski – odpowiada Magdalena Pikulska
Czuję się samotna. Czy powinnam iść do psychologa? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Adaptacja w żłobku – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Mama pije i strasznie się kłócimy. Co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Depresja... myśli samobójcze... okres przejściowy...? – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
Jak sobie poradzić z napadami chorobliwej zazdrości? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak wrócić do poprzedniego stanu bycia? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
12 lat i depresja? Czy to możliwe? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

"Tak, choruję na otyłość". Nowosielski mówi, co słyszy o swoim wyglądzie

Bartłomiej Nowosielski to aktor filmowy i teatraln

Najgorętsza babcia świata! Oto sekret jej wyglądu

Carrie Hilton ma 37 lat i jest babcią. Do tego wal

"Usłyszałam ciche: zadzwonię później, pa. Ciągle czekam na ten telefon..."

- 19 marca mama napisała do mnie, że tatę będą

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Zaburzenia depresyjne i myśli samobójcze

Witam, Wydaje mi się, że mam problem z depresją. Nie wiem czy to jest to. Najpoważniejszym moim problemem są myśli samobójcze. Kiedyś były sporadycznie, teraz prawie cały czas. jedyne co robię to siedzę w internecie, zeby o tym nie myśleć. Dodatkowo codziennie wymiotuję ze stresu, przerastają mnie codzienne czynności, walczę z bezsennością. Mam 25 lat. Objawy nasiliły się po porodzie 9 miesiecy temu. Chcę się udać do psychiatry, ale jakie badania zrobić wcześniej? Czy to może być depresja?

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Bezsenność Depresja Stres Psychiatria Psychologia Myśli samobójcze

Mgr Adam Kowalewski Psychologia, Łódź

62 poziom zaufania

Nie są potrzebne jakiekolwiek badania. Powinna Pani zostać przyjęta bez czekania na wizytę u psychiatry.
Pozdrawiam.

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Opisane objawy mogą wskazywać rzeczywiście na zaburzenie nerwicowe (a do takowych należy m.in. depresja). Do zgłoszenia się do psychiatry nie potrzeba robić żadnych badań. Polecam udać się także do psychoterapeuty. Psychiatra zazwyczaj zajmuje się jedynie przepisaniem farmaceutyków, które stabilizują działanie organizmu, ale nie niwelują źródła problemów. Psychoterapia jest sposobem bardziej skutecznym, przynoszącym długotrwałe rezultaty ze względu na dogłębne przepracowanie, przeanalizowwanie i rozwiązanie problemu. Pozdrawiam.

Mgr Marta Jaszkul Psychologia, Gorzów Wielkopolski

18 poziom zaufania

Myśli samobójcze mogą być jednym z objawów depresji, ale już ich występowanie jest wystarczającym powodem do wizyty u specjalisty psychiatry! Zwłaszcza, że problem w ostatnich miesiącach nasilił się. Nie jest potrzebne skierowanie do lekarza psychiatry, ani wcześniejsze badania. Jeśli podejrzewa Pani, że choruje na depresję, konieczna jest konsultacja specjalisty, który właściwie oceni Pani stan zdrowia. Nie należy zwlekać z wizytą w poradni zdrowia psychicznego zwłaszcza, że objawy utrudniają Pani funkcjonowanie. W pilnej potrzebie można zgłosić się do najbliższej izby przyjęć szpitala psychiatrycznego, tam zbada panią lekarz. Myśli samobójczych nie wolno lekceważyć!
Pisze Pani, że objawy nasiliły się po porodzie- rozumiem, że występowały już wcześniej? Ciąża, urodzenie dziecka i opieka nad nim, mogą wiązać się z poczuciem przeciążenia lub ogromnym stresem- czy ma Pani odpowiednie wsparcie (w rodzinie, w partnerze)? Proszę pomyśleć, kto aktualnie mógłby Panią wesprzeć w trudnych chwilach, motywować do terapii i zadbania o siebie? Nawet, jeśli nikt nie przyjdzie na myśl, warto zrobić pierwszy krok i udać się po fachową pomoc.
Oprócz wizyty u lekarza psychiatry, polecam wsparcie psychoterapeuty, który pomoże Pani na bieżąco pracować nad zmianą i powrotem do psychicznej równowagi. W przypadku wielu zaburzeń, np. depresyjnych, łączenie leczenia psychiatrycznego i psychoterapeutycznego daje bardzo dobre efekty.