Wniosek taki składany jest przez rodzinę, potrzebna jest jednak opinia lekarza (opisująca zaburzenia przemawiające za ubezwłasnowolnieniem danej osoby). Brane jest głównie pod uwagę zagrożenie zdrowia i życia pacjenta oraz innych osób, oraz możliwość samostanowienia pacjenta i odpowiedzialności za własne czyny (poczytalności). Inaczej mówiąc - sąd kieruje się dobrem zarówno pacjenta jak i rodziny. Opiekun prawny przejmuje wówczas decyzyjność i odpowiedzialność (czyli także opiekę) za osobę ubezwłasnowolnioną. Jeśli są Państwo przekonani, ze będzie to najlepsze wyjście- warto zwrócić się do lekarza prowadzącego.
Witam Panią,
Z polskich przepisów wynika (art. 13 § 1 i art. 16 § 1 Kodeksu cywilnego), że podstawą ubezwłasnowolnienia (całkowitego czy częściowego) może być choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy lub inne zaburzenia psychiczne powodujące, że osoba nie jest w stanie pokierować swoim postępowaniem lub też potrzebuje pomocy do prowadzenia swoich spraw. Nie wystarczy poczucie członków rodziny, że dana osoba ich ‘terroryzuje’, czy też stwarza inny dyskomfort w życiu codziennym. Dodatkowo warto wiedzieć, że osoba ubezwłasnowolniona ma prawo do zgłoszenia wniosku o wszczęcie postępowania o uchylenie lub zmianę ubezwłasnowolnienia (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego).
Aby doszło do ubezwłasnowolnienia danej osoby, warunkiem koniecznym jest złożenie wniosku o ubezwłasnowolnienie do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której dotyczy wniosek (czyli w tym przypadku – Pani babci) sądu okręgowego. Art. 545 § 1 KPC określa, iż do zgłoszenia wniosku o ubezwłasnowolnienie są uprawnieni: małżonek osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie; jej krewni w linii prostej oraz rodzeństwo; jej przedstawiciel ustawowy. Jako wnuczka, może Pani taki wniosek złożyć. Lekarz prowadzący ze szpitala, w którym przebywa Pani babcia, nie jest do tego uprawniony.
Pomoc pracowników szpitala będzie niezbędna do uzyskania kserokopii posiadanej dokumentacji medycznej, jak również świadectwa lekarskiego, określającego stan zdrowia psychicznego lub opinii psychologa o stopniu niepełnosprawności umysłowej.
Będzie to niezbędne, jeżeli ubezwłasnowolnienie miałoby być orzeczone z powodu choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego i w wypadku braku takiego świadectwa lub opinii sąd odrzuci wniosek o ubezwłasnowolnienie.
Pozdrawiam,
Elwira Chruściel
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Ubezwłasnowolnienie i umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym osoby z zaburzenia osobowości – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Problem z osobą mającą chorobę afektywną dwubiegunową – odpowiada Agnieszka Jamroży
- Czy można jakoś ubezwłasnowolnić syna? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Leczenie na oddziale psychiatrycznym bez zgody pacjenta – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
- Wskazania do dożywotnego leczenia psychiatrycznego w szpitalu – odpowiada Mgr Anga Aleksandrowicz
- Jak ograniczyć władzę osobie uzależnionej od alkoholu? – odpowiada mgr Agnieszka Sulik
- Leczenie przymusowe dla dorosłej osoby – odpowiada Lek. Grzegorz Jabłoński
- Czy osoba z bordeline może wychowywać dziecko ? – odpowiada Agnieszka Jamroży
- Jak wygląda procedura umieszczania w szpitalu osoby chorej, która nie chce poddać się leczeniu? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Jak pomóc osobie chorej na schozofrenię paranoidalną z psychozą? – odpowiada Agnieszka Jamroży
artykuły
Po leczeniu u dentysty nie mogła gryźć ani mówić. Lekarz nie poniósł odpowiedzialności
Pacjentka, po nieprawidłowo wykonanym leczeniu den
Szpital nie wydał rodzicom noworodka. Tak się tłumaczą
Antoś urodził się 20 lutego br. w szpitalu w Jelen
W jakich przypadkach lekarz może stracić prawo do wykonywania zawodu?
Utrata prawa wykonywania zawodu jest zawsze konsek