Chromogranina A (CgA) jest głównym, niespecyficznym markerem guzów neuroendokrynnych (NET, neuroendocrine tumors). Do guzów tych należą m.in.: rakowiak, pheochromocytoma, insulinoma, gastrinoma. Wykorzystuje się ją w diagnostyce i kontroli efektów leczenia pacjentów z NET. Trzeba wiedzieć, że jest to marker niespecyficzny i wcale podwyższenie jego stężenia we krwi nie wskazuje na pewno na istnienie w organizmie guza neuroendokrynnego. Istnieje wiele czynników i patologii mogących wpływać na wynik oznaczenia stężenia CgA (patrz artykuł na stronie w pliku pdf: www.endokrynologia.polska.viamedica.pl/darmowy_pdf.phtml?indeks=33&indeks_art=477). Istotny wzrost stężenia CgA obserwuje się bardzo często np.: w gastritis atroficans (zanikowym zapaleniu błony śluzowej żołądka), u osób leczonych inhibitorami pompy protonowej, u osób z upośledzeniem funkcji nerek, w raku i przeroście prostaty, u osób z podwyższonym RF (IgM) czyli czynnikiem reumatoidalnym. Niewielkie zaś podwyższenie stężenia CgA może wystąpić: w przypadkach upośledzenia funkcji wątroby, w chorobach zapalnych jelit, w hiperkortykozolemii i stanach wzmożonego napięcia układu sympatycznego. Trzeba by wykonać liczne dodatkowe badania, aby wykluczyć istnienie guza neuroendokrynnego. W tej sprawie ponownie trzeba skonsultować się z gastroenterologiem oraz dodatkowo z endokrynologiem. On zaleci odpowiednie badania i dalszy sposób postępowania. Do rozważenia kontrolna tomografia komputerowa i/lub rezonans magnetyczny jamy brzusznej, RTG płuc i oznaczanie poziomu kwasu 5-hydroksyindolooctowego w moczu.
