Witam serdecznie! Na podstawie opisu sytuacji uważam, że nie należy wyciągać pochopnych wniosków o ewentualnym nieprawidłowym założeniu stentu. Szczególnie nie polecam kierować się własnymi przeczuciami i emocjami. W razie wątpliwości proszę je rozwiać, pytając lekarzy o przyczynę niepowodzenia, bo to fachowa ocena jest tutaj niezbędna. Obecnie stentowanie jest najczęściej wykorzystywaną metodą w leczeniu niedrożności naczyń wieńcowych spowodowanej miażdżycą. Stosuje się ją u przeważającej liczby chorych z objawami ostrych zespołów wieńcowych i po przebytych zawałach serca, u których ryzyko kolejnego zawału jest duże. Wszczepienie stentu wykonuje się poprzez nakłucie tętnicy obwodowej, a następnie umieszczenie materiału w zwężonym naczyniu wieńcowym. Zdecydowaną korzyścią tej metody jest zapobieganie zapadaniu się zmienionej miażdżycowo ściany naczynia i uciśnięcie blaszki miażdzycowej, co pozwala na wyraźne poszerzenie jego światła. Niestety, stenty, jak każdy obcy materiał wszczepiony do organizmu, gromadzi wokół siebie dzielące się komórki i może ulegać wykrzepianiu przez te komórki. Czas w którym to może nastąpić jest różny, zależy również od chorób obciążających pacjenta i jego skłonności do zakrzepicy. Chorobami szczególnie temu sprzyjającymi są m.in. złamania, choroby nowotworowe, poprzednie epizody choroby zakrzepowo-zatorowej, stany przebiegjące z długotrwałym unieruchomieniem. Niebagatelny niekorzystny wpływ ma tutaj ewentualne kontynuowanie palenia papierosów. Jednak nawet bez tych czynników, większość stentów po jakimś czasie może się wykrzepiać samoistnie. Profilaktyką tego stanu jest leczenie przeciwkrzepliwe, które jednak nigdy nie daje całkowitej gwarancji skuteczności. Nigdy nie można określić kiedy dany stent przestanie spełniać swoją funkcję i po prostu zarośnie. Jeśli chodzi o obecność miażdzycy to może ona przerastać wewnątrz stentu np. wskutek oderwania się blaszki miażdzycowej z innego miejsca i jej osiadania w stencie. W przypadku kiedy tak się dzieje ryzyko niedokrwienia mięśnia sercowego ponownie wzrasta. Należy wtedy skonsultować się z lekarzem, aby określić prawdopodobną przyczynę tego stanu i rozważyć możliwość kwalifikacji do kolejnego zabiegu. O dalszym przebiegu leczenia może zdecydować tylko lekarz prowadzący po wykonaniu niezbędnych badań.
