Co mi jest? Dlaczego ciągle jem?

Witam :) Mam problem;/ Wyjechałam do pracy za granicę i strasznie schudłam; jadłam bardzo mało (celowo tyle jadłam), a ciężko pracowałam. Gdy wróciłam, w domu mnie nie poznali. Ja byłam zadowolona, że jestem taka chudziutka (ok. 49 kg przy 175 cm), ale zaczął się koszmar. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Wyjadałam wszystko z lodówki. Nawet te rzeczy, których nie lubiłam. Kiedy rano wstałam, pierwszą myślą było jedzenie;/ A nie chciałam tyć! Niestety, nic nie mogłam zrobić, bo to było silniejsze ode mnie... Strasznie bolał mnie żołądek;/

Płakałam całymi dniami, aż w końcu odechciało mi się wszystkiego. Wtedy rodzice się zorientowali. Powiedziałam im, że coś jest ze mną nie tak. Że pożeram wszystko, a nadal burczy mi w brzuchu! Nic chciałam się z nikim spotykać, w lustrze widziałam grubasa;/ Pojechałam do lekarza, ale on przepisał mi tylko fluoksetynę i nie zdiagnozował bulimii. Zażywałam ją, ale nic nie pomagała. W końcu po jakiś 4 miesiącach znowu jadłam normalnie, ale do teraz nie mogę na siebie patrzeć. Postanowiłam schudnąć, ale teraz mam inne objawy. Nie jem nic przez cały dzień, najlepiej żeby w ogóle jedzenie nie istniało!;/ Ale wieczorem, gdy zjem bułkę, to nie potrafię się opanować i tak jem wszystko, że aż boli mnie żołądek. Parę razy wymiotowałam, jednak skończyłam z tym, bo nie za bardzo umiem. Zażywam leki przeczyszczające i ćwiczę. Mój nastrój zależy od tego, czy coś zjadłam;/ nie cierpię luster... Czy to bulimia, a może anoreksja?

KOBIETA ponad rok temu

Witam serdecznie!

Opisywane przez Ciebie objawy wskazują z dużym prawdopodobieństwem na bulimiczny typ anoreksji. W bulimii zazwyczaj nie dochodzi do tak drastycznego wychudzenia, masa ciała jest w normie lub nawet powyżej normy. Bulimiczny typ anoreksji zaburzenia spełnia kryteria anoreksji, to znaczy: dochodzi do utraty masy ciała poniżej 17,5 BMI wskutek celowego odchudzania, występuje stałe zaabsorbowanie obawą przed przytyciem oraz postrzeganie własnej masy ciała jako prawidłowej lub nadmiernej, mimo rzeczywistej niedowagi oraz zaburzenia hormonalne, prowadzące do zaburzeń miesiączkowania.

W typie bulimicznym okresy głodzenia się, stosowania intensywnych ćwiczeń fizycznych, stosowania środków przeczyszczających itp. są przerywane przez epizody objadania się, z następnym prowokowaniem wymiotów. Typ bulimiczny anoreksji jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ mogą w nim wystąpić groźne dla życia powikłania ze strony przewodu pokarmowego - np. pęknięcia ściany przełyku, żołądka, ostre zapalenie trzustki itp. Związane są z nagłym obciążeniem przewodu pokarmowego przez dużą ilość pokarmu w krótkim czasie, po okresie głodzenia. Prowokowane wymioty wiążą się z ryzykiem powikłań spowodowanych zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej i poważnych zaburzeń rytmu serca.

Leczenie anoreksji to przede wszyskim psychoterapia, kontrola stanu organizmu i odpowiednia dieta. Leczenie farmakologiczne może być pomocne w celu zmniejszenia częstotliwości epizodów objadania się oraz gdy współwystępują zaburzenia depresyjne lub lękowe. Nie piszesz, ile wynosi Twoja aktualna waga. Proszę, abyś jak najszybciej zgłosiła się do terapeuty specjalizującego się w zaburzeniach odżywiania. Wskazana jest również stała kontrola lekarza. Uważa się, że anoreksja jest zaburzeniem psychicznym o największej śmiertelności. Największe znaczenie ma szybkie rozpoczęcie systematycznego leczenia.

Polecam Ci również informacje zawarte w podobnych wątkach: http://portal.abczdrowie.pl/pytania/jak-poprawic-prace-jelit-w-trakcie-l..., http://portal.abczdrowie.pl/pytania/powtarzam-temat-wyleczylam-sie-z-ano....

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty