PDW jest jednym z parametrów oznaczanych podczas badania morfologii krwi. Charakteryzuje on zróżnicowanie płytek krwi pod kątem ich objętości – jest to tzw. wskaźnik anizocytozy płytek krwi. Wartość ta obrazuje, czy płytki krwi są podobnej wielkości, czy istnieje duża różnorodność ich objętości.
Wartość referencyjna (norma) jest podawana przy każdym wyniku, ponieważ nieznacznie różni się w każdym laboratorium. Wynika to z różnic w laboratoryjnym opracowaniu materiału badanego. Średnio wartość PDW mieści się w granicach 6,1 – 11fl (lub 40 – 60%).
Wskazany wynik w pytaniu jest PRAWIDŁOWY. Nie należy się martwić, ani wykonywać badań dodatkowych. W innym przypadku, gdyby jedynie PDW było nieprawidłowe, także nie występowałaby sytuacja kliniczna wymagająca dodatkowej diagnostyki. Samodzielna ocena parametru nie ma znaczenia. Dla lekarza ważna jest także liczba płytek krwi i średnia objętość trombocytów (MPV). Dopiero te trzy wartości pozwalają w prawidłowy sposób opisać układ płytek krwi.
Jeśli chodzi o kwestię diety, może mieć ona znaczenie w przypadku wartości nieprawidłowych PDW, szczególnie gdy wskaźnik jest obniżony. Stan taki może (choć nie musi!) oznaczać niedokrwistość (anemię) hipoplastyczną lub megaloblastyczną. W tych sytuacjach zaleca się zwiększone spożycie produktów zawierających kwas foliowy lub witaminę B12 – kobalaminę. Możliwa jest również farmakologiczna suplementacja tych witamin.
